อวลลมไหวกระซิบบอกอยู่นอกห้อง
ท่วงทำนองเดียวดายใจหายหา
ปลุกเอกาลึกลึกบันทึกพา
ท่ามดอกหญ้าครวญครางหนทางไกล


คิดถึงจังมุมสงบเคยพบหน้า
ดอกน้ำตาเคยเชื่อมกระเพื่อมไหว
จักร่ายคำกล่อมสงบบรรจบไป
อย่าลืมใจผูกพันวารวันมี


คืนวันเคยโถมกระทบมุมสงบเงียบ
ยะเยือกเยียบมีมากจนอยากหนี
ตะกอนฝันเลือนรสในบทกวี
แผ่วเบาถี่กับรออยากพ้อพอ


หากผ่านวันกลับคิดอยากชิดใกล้
มุมสงบไกลที่หวังขอขังต่อ
ลุบางสิ่งเร้ารบซ่านซบล้อ
รัตติกาลขอซ่อนตัวไม่กลัวทาง


มุมสงบรออยู่ใจรู้นั่น
ฝั่งฝากฝันเปิดแล้วเกิดแววกว้าง
คอยและคอยมุมสงบพานพบพราง
ยังยอมย่างยึดติดอยากชิดเคียง