วัดหนองกระทุ่ม เป็นวัดที่สมบูรณ์ด้วยเสนาสนะ แต่ขาดการบำรุงรักษา เพราะมีหลวงตาอยู่แค่ 2 รูป แต่ถึงแม้หลวงตาจะอาพาธ ทำให้ดูแลวัดได้ไม่เหมือนก่อน แต่ท่านยังคงปักหลักรักษาวัดเอาไว้ พอมีคณะพระธุดงค์เข้ามา ท่านจึงทั้งดีใจ ตื้นตันใจ ท่านบอกว่า การมาเยือนของคณะพระธุดงค์ ทำให้หลวงตามีแรงใจ ฮึดสู้ อยากที่จะอยู่ดูแลวัดตลอดไป ที่เป็นเช่นนี้เพราะคณะพระธุดงค์ไม่ได้มาเปล่าๆ แต่พอวางกลด วางย่าม ลงจากบ่าปุ๊บ ก็แบ่งทีม แบ่งหน้าที่ ลงมือพัฒนาวัดในทันที โดยทั้งล้าง ทั้งขัด กำจัดมูลนก ทาสีโบสถ์ ถางหญ้า ทำความสะอาดศาลา ลุยพัฒนากันทั้งวัน ขนาดดวง
ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว ก็ยังไม่หยุดพัฒนา พอชาวบ้านเห็นพระธุดงค์ทำกันอย่างจริงจังก็เกิดอาการนั่งกันไม่ติด ต้องจูงลูกจูงหลาน จับไม้กวาด ขยับไม้ถู แบกจอบ แบกเสียม มาช่วยพระธุดงค์พัฒนาวัด จนสะอาดเอี่ยมอ่องไปเลย