**คำขอโทษที่อาจสายไป**

 เชื่อว่า หลายคน คงเคยโกหก เพื่อให้คนอื่นสบายใจ

 เชื่อว่าหลายคน เคยหลอกตัวเอง

แต่บางครั้งการหลอกตัวเอง ก็เหมือนการหลอกคนื่นด้วย

วันนี้ yaipee มีเรื่องบางเรื่องทีอยากเล่าสู่กันฟัง

มีคนสองคนตัดสินใจคบกันเป็นแฟน คบกันมา 4 ปี

ฝ่ายชาย ตามใจฝ่ายหญิงทุกอย่าง จะเอาอะไร เรียกร้องอะไรเขาให้หมด

โดยที่เค้าเองไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบแทน ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง

ส่วนฝ่ายหญิง เหตุผลที่คบกัน เพราะกลัวพี่ชายที่แสนดีจะเสียใจ

คิดว่าระยะทางที่ไกลห่าง และเวลาที่เดินไป จะทำให้ฝ่ายชายเปลี่ยนใจ

แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันกลับเป็นความคิดที่ผิด เพราะเค้ายังคงเหมือนเดิม

และมั่นคง โดยไม่รู้เลยว่าเธอรู้สึกเป็นทุกข์ เพราะทั้งสองเหมือนไม่เคยเข้าใจกันเลย

เวลาคุยกันต่างหลีกเลี่ยงการถกเถียง การทะเลาะ

หรือการแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง ต่างคอยให้กำลังใจกัน โดยที่ไม่เข้าใจ

ว่าต่างฝ่ายต้องการอะไร นานวันฝ่ายหญิงก็ยิ่งไม่มีความสุข แต่จะบอกเลิกก็กลัวเค้าเสียใจ

ยื้อเวลา ไปนานๆ เข้าก็ยิ่งหนักใจ จะตัดสัมพันก็ตัดไม่ขาด จะทนคบต่อไปทั้งที่ไม่รัก

ก็ไม่มีความสุข

ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง ระหว่าง คบต่อไปทั้งที่เค้าไม่เคยเข้าใจคุณ ได้แต่ตามใจคุณ เอาใจคุณ

หรือบอกเลิกกันไป แล้วทนเห็นเค้าเสียใจ เธอใช้เวลาตัดสินใจนานถึง 5 เดือน เพราะเธอห่วงความรู้สึกเค้า

โดยที่เค้าก็ไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาเธอมีทุกข์ในใจ และเธอก็เลือก ที่จะเลิกลา

เพราะเธอเชื่อวาถ้ายิ่งยื้อ คนที่เจ็บ และเสียใจที่สุดก็จะเป็นเธอเอง

การเป็นคนบอกเลิกทั้งที่เค้าไม่ผิดอะไร มันก็เป็นการทรมานตัวเองเช่นกัน

 ถึงวันนี้ทั้งสองเลิกกันไปแล้ว เธอยังคงรู้สึกผิดตลอดเวลา

เธอไม่ได้มีคนใหม่ ยังคงอยู่คนเดียว

และเธออยากขอโทษเค้าอีกครั้ง ที่ที่ตอบรับการเป็นแฟนเพื่อรักษาน้ำใจ

ไม่ใช่เพราะ รัก