ไกลสุดไกลแสนไกลแต่ใจไม่ไกลหัวใจคือเกลียวสัมพันธ์มั่นไว้คือไยแห่งความรักกันสายลมพัดโยนหญ้าไหว ที่ริมสายธารแห่งนั้นเหมือนใจของเราผูกพัน แผ่นดินจึงวาดปลายปากกา จาลึกลายเส้นศิลป์แทนอารมณ์อันโบกบิน เป็นดิน และ ลม น้ำ ไฟคือความรักความคิดถึง ยิ้มเธอที่ตรึงตราไว้ผมยาวนุ่มเนียน สยาย ฉันรักเธอไกลสุดไกลแสนไกล แต่ใจใกล้ใจใกล้เธอคงเกลียวสัมพันธ์เสมอ แม้เราจะไม่พบกัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมเยียน
ไม่หงอยไม่เหงา แล้วหล่ะค่ะ วันศุกร์เดินทางมา ฉะนั้นจึงคิดว่าไปเปลี่ยนเมฆ..ถ้าจะดี