Bloggang.com : whitespace :

Valentine’s Day แด่หนุ่มสาวด้วยรัก..จากนักบุญวาเลนไทน์

...แม้จะมีความรักเป็นรูปธรรมซึ่งมีให้เห็นอยู่หลากหลายรูปแบบ ความรักระหว่างพ่อแม่ต่อลูก ครูบาอาจารย์ต่อศิษย์ ระหว่างพี่น้อง คนรู้จัก เพื่อน และที่โหยหากันอย่างเป็นอมต๊ะอมตะ..ก็คือระหว่างคนรัก

แต่ความหมายของความรักก็ใช่ว่าจะอธิบายกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะความรักของคนรักกันนี่.. มันมีเรื่องความหึงหวง หลงใหล คลั่งไคล้ เจ็บปวด ทั้งหวานทั้งขมอมสุขอมเศร้า จนจาระไนอารมณ์กันไม่หมด เล่นเอาหัวใจทำงานกันหนักเอากับเจ้าความรักชนิดนี้ ดูจะต่างจากความรักรูปแบบอื่นอย่างไม่ธรรมดาเชียวค่ะ..

หลายครั้งที่อวกาศสีขาวแอบอ่านกลอนรักมากมาย แล้วรู้สึกว่ากลอนรักทั้งหลายคล้ายกับเป็นคนๆ เดียวกันเขียน แม้สำนวนจะมีท่วงทำนองความงามด้านรูปแบบต่างกันไป แต่เนื้อหากลับราวออกมาจากพิมพ์เดียวกัน กลอนรักส่วนใหญ่ ก็จะเพ้อพร่ำรำพัน สัญญาถึงความรักมั่นคง ตัดพ้อที่อีกฝ่ายไม่มั่นคง แอบรักอยากให้เธอมีความสุข อยู่ด้วยกันอย่างเจ็บช้ำ ฯลฯ มันขัดแย้งกันตลอดเวลาตามจิตใจซึ่งแปรปรวนเอาเรื่อง วันนี้บอกจะรักเธอตลอดไปพรุ่งนี้กลับต่อว่าอย่าได้พบกันทุกชาติไป..ซะงั้น เดี๋ยวเป็นกำลังใจเดี๋ยวชังน้ำหน้า เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์ ตามอารมณ์กันไม่หวาดไม่ไหว.. แทบไม่ทันกันจริงๆ

ไอ้อารมณ์รักเนี่ย มันมีเสน่ห์ยื้อยุดฉุดง้อ.. น่าประหลาดนัก พออีกฝ่ายบอกเลิกรักประมาณทำใจได้แล้วจะตัดใจลา เท่านั้นเอง อีกฝ่ายก็กลับร้อนฉ่าเย็นไม่ไหว ถือวิสาสะอยากจะครอบครองใจเขากลับคืน ตามง้องอนทั้งที่ไล่เขาอยู่หลัดๆ แต่พอเขากลับมาก็ไล่กันใหม่อีก โอย..มันมีลีลาการไม่ยอมแพ้กันอยู่กลายๆ คนที่ไม่อยากยุ่งกับเรื่องพวกนี้ คือวางแล้ว.. เห็นธรรมชาติอันชวนน่าเวียนหัวของมันแล้วเบื่อหน่ายไม่เอาอีกแล้วก็มี (อตฺมยตา) ก็เพราะมันหวานแป๊บเดียวแต่ขื่นเนี่ยซิ...นานนนนน แต่ไอ้ที่หวานนิดเดียวนี่แหละ ทำคนหลงติดบ่วงห้วงรักชนิดหัวปรักหัวปรำ

หรือหัวใจ.. ที่ถูกเชื่อว่าเป็นที่สิงสถิตของเจ้าตัวความรักนั้นจะมีหลายส่วนเสี้ยว และเพราะแต่ละเสี้ยวของใจคงมีแต่ละอารมณ์ครอง ความรู้สึกต่างๆ มันจึงประดังประเดเข้ามามากมายมหาศาลจนเจ้าของหัวใจแทบทรุด ใจเวลามีอาการรักจึงหวาบไหวขึ้นๆ ลงๆ ได้อย่างน่าหวาดหวั่น เดี๋ยวก็ยิ้มเดี๋ยวก็แยกเขี้ยว วันนี้บอกเลิกพรุ่งนี้บอกอย่าจากฉันไป ขนาดติดตามอ่านกลอนรักจากคนๆ เดียวกันเขียน.. คนอ่านยังอาจเกิดอารมณ์อยากร้องไห้ T_T เพราะสับสน.. มากเกินกว่าจะเข้าใจคนที่ตกอยู่ในห้วงของความรักได้

ต่อให้เป็นคนบ้าก็ยังต้องยอมแพ้คนที่กำลังมีความรัก มันดีๆ ร้ายๆ จนคนบ้ายังวิ่งหนี (เชื่ออะไรกานไม่ล่ายหรอก..) เดี๋ยวพูดแบบนั้นเดี๋ยวพูดแบบนี้ เชื่อไปก็สติแตกพอดี สู้ทำความเข้าใจคนตกอยู่ในห้วงรัก ยังจะง่ายกว่าการเชื่อเยอะ.. หายเมื่อไหร่เขาก็กลับมาเป็นปกติเองแหละค่ะ...

แต่อะนะ... ใครๆ ก็ยังใฝ่ฝันถึงความรักในด้านที่สวยงามอยู่เสมอ ไม่ว่าจะผิดหวังกี่ครั้ง เราก็พร้อมกระโจนเข้าสู่กองไฟ เอ้ย.. ความรักครั้งใหม่ ด้วยความชื่นมื่น ลืมอาเจียนตายครั้งก่อนๆ ไปได้ทุกทีซิน่า..

ในเมื่อความรักมีพลานุภาพขนาดนี้ มีหรือที่ใครจะหาญกล้ามาทำลายความรักของหนุ่มกับสาว หนุ่มกับหนุ่ม สาวกับสาว ลงได้ -_-“ ... ก็หากพวกเขาต้องการครองคู่แล้วไซร้ ทำไมจะต้องไปห้ามปรามอย่างไร้เหตุผล แม้คนผู้นั้นจะเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ตาม

ในวันแห่งความรักหรือ Valentine Day มีตำนานกล่าวถึงความเข้าใจในความรักของหนุ่มสาวจากนักบวชท่านหนึ่ง และที่จริงวันนี้เป็นวันรำลึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของท่าน ที่สู้อุตส่าห์เมตตาและเสียสละต่อคนรักซึ่งมีจิตปฏิพัทธ์ต่อกัน โดยทำพิธีแต่งงานให้พวกเขา เพื่อยืนยันในความรัก ที่จะมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน ครองคู่กันจนกว่าความตายจะมาพราก..-_-“

ประวัติท่านนักบุญวาเลนไทน์หรือเซนต์วาเลนไทน์นั้น ท่านเป็นพระในกรุงโรมช่วงระหว่างศตวรรษที่ 3 ซึ่งปกครองโดยจักรพรรดินามว่าคลอดิอุส ผู้ต้องการสร้างกองทัพอันยิ่งใหญ่และหวังให้ชายโรมันอาสาสมัครเข้ามาเป็นทหารในการสงคราม แต่กลับไม่มีใครสนใจจะทำตามนั้น จักรพรรดิคลอดิอุสจึงออกกฎหมายห้ามมีการแต่งงานหรืองานหมั้นใดๆ เพื่อไม่ให้มีพันธะ ทำให้ชาวประชาที่กำลังอินเลิฟไม่พอใจยิ่งนัก นักบุญวาเลนไทน์และนักบุญมาริอุสจึงได้จัดตั้งกลุ่มองค์กรเล็กๆ เพื่อช่วยเหลือชาวคริสเตียนที่เป็นทุกข์ทางใจเหล่านี้ ด้วยการจัดให้มีการแต่งงานของคู่รักกันอย่างลับๆ

นักบุญวาเลนไทน์ได้แอบทำพิธีแต่งงานให้กับหนุ่มสาวหลายคู่ขึ้น แม้จะมีการประกาศการใช้กฎหมายห้ามแต่งงานแล้วก็ตาม ภายในงานมีเพียงเจ้าบ่าว เจ้าสาว และท่านนักบุญเท่านั้น พวกเขาจะกระซิบคำสาบานและคำอธิษฐานต่อกัน ในขณะที่ต้องคอยเงี่ยหูฟังเสียงการเดินตรวจตราของเหล่าทหารด้วย ..เฮ้อ... ความรักทำให้คนหูดีด้วยนะ ไม่ใช่ตาบอดอย่างเดียว..-_-“

แต่แล้ว..คืนหนึ่งขณะกำลังทำพิธีแต่งงานอย่างลับๆ ท่านวาเลนไทน์เกิดได้ยินเสียงผีเท้าของทหาร โชคดีช่วยคู่บ่าวสาวนั้นหนีออกจากโบสถ์ทัน ส่วนท่านถูกจับขังคุกและถูกทรมานแสนสาหัส แต่ท่านมีจิตใจเข้มแข็งพอที่จะพยุงกำลังใจตัวเองไว้ได้ (แน่นอน ก็สิ่งที่ท่านทำถูกต้องแล้วนี่นา เพราะงานแต่งงานของชาวคริสต์นั้นบาทหลวงจะเป็นสักขีพยานและเป็นผู้ทำพิธีคนสำคัญ เป็นดังที่ยึดเหนี่ยวของคนรักซึ่งสาบานความรักต่อกันเชื่อถือ..)

สิ่งวิเศษจึงตอบแทนความเสียสละของท่านในวันหนึ่ง เด็กหนุ่มสาวทั้งหลายต่างรวมพลังนัดหมายกันมาที่คุกเพื่อจะมาเยี่ยมท่านนักบุญ พวกเขาโยนดอกไม้และกระดาษซึ่งเขียนข้อความต่างๆ เข้าไปทางช่องหน้าต่างแคบๆ เพราะต้องการให้นักบุญวาเลนไทน์รู้ว่าพวกเขาเองก็มีความเชื่อและศรัทธาในความรักด้วยเช่นกัน หนึ่งในเด็กสาวเหล่านั้นเป็นลูกสาวของผู้คุม ซึ่งพ่อของเธอได้อนุญาตให้เข้าไปเยี่ยมนักบุญได้ในคุก บางครั้งพวกเขาจะนั่งคุยกันนานนับชั่วโมง เธอให้กำลังใจท่านและเห็นด้วยกับการที่ท่านปฏิเสธกฎหมายห้ามการแต่งงาน อีกทั้งยังสนับสนุนการจัดพิธีแต่งงานอย่างลับๆ ให้กับคู่รักอีกด้วย

ในวันที่นักบุญวาเลนไทน์เสียชีวิตคือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ปีคริสตศักราช 270 ท่านได้เขียนจดหมายไว้ฉบับนึงเพื่อเป็นการขอบคุณในมิตรภาพและความจงรักภักดีของหญิงสาว และลงท้ายจดหมายฉบับนั้นว่า.. Love from your Valentine. ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จึงมีประเพณีการแลกเปลี่ยนจดหมายรักซึ่งกันและกันในวันแห่งความรักนี้ และปฏิบัติสืบต่อกันมาจนถึงปัจจุบันนี้

อวกาศเดาว่า..จดหมายรักในยุคดิจิตอล คงกลายเป็นข้อความในมือถือหรือเมลอิเลคทริกส์ หวานๆ ถึงกัน ซึ้งจริงเชียว!! แต่ก็ยังหวังว่าช็อกโกแลตและดอกกุหลาบแดงคงไม่กลายเป็นเพียงแค่ภาพแบนๆ ที่ดมและกินไม่ได้โดยถูกจัดส่งไปทางสัญญาณคลื่นกับเขาไปด้วย

ธรรมเนียมการให้ช็อกโกแล็ตและให้ดอกกุหลาบแดงในวันวาเลนไทน์สำหรับหนุ่มสาวนั้นเริ่มขึ้นอย่างไรอวกาศไม่ได้ค้นมาให้ทราบ-_-“ แต่ถ้าใครอยากให้ดอกกุหลาบสีอื่นๆ กับคนรักทุกรูปแบบในวันนี้ อวกาศก็แอบไปหารายละเอียดความหมายของสีดอกกุหลาบมาฝากกันด้วยค่ะ

กุหลาบแดง Red rose ใช้แทนความหมายว่าฉันรักเธอ แสดงความรักอันลึกซึ้ง จริงจัง มักจะเป็นดอกไม้ที่ชายหนุ่มให้หญิงสาวที่ตนเองตั้งใจจะใช้ชีวิตร่วมกัน จึงใช้กุหลาบแดงในวันวาเลนไทน์เป็นส่วนใหญ่ ถึงแม้จะยังไม่จริงจังก็เถอะ แต่ก็ต้องสร้างภาพให้อีกฝ่ายเคลิ้มเป็นขี้ผึ้งละลาย.. กันบ้าง

กุหลาบขาว White rose เป็นสีแห่งความบริสุทธิ์จึงแทนความหมายรักอันบริสุทธิ์ใจไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ดังนั้นจึงสามารถใช้แทนความรักของคนต่างวัย เช่น ความรักต่อพ่อ แม่ เพื่อน หรือคนที่เรารู้สึกดีด้วยอย่างบริสุทธิ์ใจ (บริสุทธิ์ใจแค่ไหนไม่ได้บอกปริมาณเอาไว้เสียด้วย^0^ ออกแดงหน่อยๆ ที่โคนดอกคงได้เนาะ แบบว่าให้ตายใจ..ตอนแรก แล้วแอบมีหวังทีหลัง..)

กุหลาบชมพู Pink rose ใช้แทนความรักแบบโรแมนติกและความเสน่หาต่อกัน อวกาศไม่รู้เหมือนกันว่าต่างจากแดงตรงไหน? สงสัยเป็นได้แค่กิ๊กก่อนมั๊ง? อันนี้น่าสนดีนะ เพราะเป็นกิ๊กกันน่ะดีกว่าได้รับตำแหน่งตัวจริงเป็นไหนๆ หวีทกันหวานหยดดี แต่พอเป็นตัวจริงแล้วนี่ซิมันเหี่ยวแห้งพิกล อะไรที่เป็นของตายแล้วเนี่ย มันก็จะเน่าต่อไปว่าไหม...แหะๆ..-_-“

กุหลาบเหลือง Yellow rose เป็นสีแห่งความสดใส จึงถูกใช้แทนความรักแบบเพื่อนและความสนุกสนานร่าเริง ก็ได้แต่หวังว่าเพื่อนคงไม่แอบรักเพื่อนจนกลายเป็นเพื่อนสนิทนะ…..hehehehehe แหม..ถ้าเพื่อนไม่เอาเพื่อนแล้วใครจะมาเอา...ล่ะคะ

14 ก.พ.49

...................................
*ข้อมูลบางส่วนในเรื่องประวัตินักบุญวาเลนไทน์เอามาจากเว็บหลายเว็บคือข้อมูลมันเหมือนกันไม่รู้จะอ้างอิงใครดี แต่เรียบเรียงใหม่เป็นส่วนใหญ่
*น้องๆ ที่คิดจะเสียตัวกันคืนนี้ อาจได้เด็กหรือได้โรคกลับคืน เอาเป็นแค่กุ๊กกิ๊ก..ดมกุหลาบ..กินช็อกโกแลต น่าจะหวานละไมทางอารมณ์กันกว่ามาก
*มีความเชื่อว่า เวลารักใคร ไม่มีอะไรที่เสียเปล่า และนั่นเป็นความงามอย่างหนึ่งของใจเราที่แสดงตัวออกมา

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2549

0 comments

Last Update : 18 พฤศจิกายน 2549 23:55:34 น.

Counter : 4207 Pageviews.