สี่เสายังรู้พลาด
๏ ใช่ว่าชาย โอ่อ่า อาชาชาติ ใช่องอาจ เก่งกล้า มาจากไหน เพียงท่องบ่น คุณธรรม ประจำใจ เลยยิ่งใหญ่ กว่าเหล่า ชาวประชา
๏ หยิ่งทะนง หลงไหล ว่าใจภักดิ์ คิดว่าศักดิ์ สูงเยี่ยม เทียมเวหา ทุกหมู่เหล่า รู้เช่น ว่าเป็นกา พวกขี้ข้า นั่งวอ เขายอเยิน
๏ ใช่ว่าสูง เทียมฟ้า มาแต่เกิด ใช่กำเนิด สูงส่ง เป็นหงส์เหิน หลงคารม คมคำ เขาทำเพลิน เลยแสร้งเมิน คำด่า ประชาชัง
๏ ตั้งสี่ขา คาอยู่ ยังรู้พลาด อีกนักปราชญ์ ชั้นครู ยังรู้พลั้ง แค่สี่เสา เน่าใน จะใกล้พัง ฤาจะยั้ง ยืนยง คงกระพัน
๏ อายุขัย เหลือน้อย กระจ้อยริด ยังไม่คิด แผ้วถาง ทางสวรรค์ เห็นแต่เดิน ดุ่มโด่ ไปโลกันตร์ ไม่เคยหัน นึกห่วง ถึงปวงชน
๏ พอทวยราษฎร์ แช่งด่า ถลาหลบ ครั้นประจบ สบช่อง เลยล่องหน ไว้วันดี ผีห่า มันมาดล คงได้ยล ลูกป๋า มาครองเมือง
วโรทาห์: ๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๐
Create Date : 19 ตุลาคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 19 ตุลาคม 2550 14:55:56 น. |
Counter : 539 Pageviews. |
|
|
|