สะพรั่งกำสรวล
๏ โอ้สะพรั่ง นั่งเหงา ดูเศร้าหมอง น้ำตานอง อาบหน้า พาอับเฉา ถูกอ้ายแขก เพื่อนรัก มันหักเอา นั่งหน้าเศร้า เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย ๏ เคยแต่ควง ปืนจริง ออกยิงหมา พอย้ายมา ตบยุง มันยุ่งหลาย เพราะมันปาก ตลอด เลยวอดวาย แสนเสียดาย ยศนี้ ที่หมายปอง ๏ เมื่อยามสิ้น วาสนา ชะตาขาด หมดอำนาจ วาสนา คราสยอง เคราะห์ก็ซ้ำ กรรมร้าย มาก่ายกอง ตกกระป๋อง ยกแก๊งค์ เข้าแก่งคอย ๏ ทั้งเพื่อนลิ้ม เพื่อนวิด ก็หวิดม้วย ดันมาช่วย เพื่อนพรั่ง ที่นั่งหงอย ทวงตำแหน่ง ผบ. ที่หลุดลอย เลยถูกสอย ลอยร่วง เข้ารวงรัง ๏ ก่อนเคยยอบ นอบนบ เข้าซบป๋า หวังได้้มา ให้คุณ คอยหนุนหลัง ป๋าก็ยัง นั่งเฉย มันเลยพัง ปล่อยสะพรั่ง นั่งงง เฝ้าสงกา ๏ ถ้าเจองู เจอแขก ให้ตีแขก แต่ทั้งแขก ทั้งงู ไม่สู้ป๋า ถ้าเจอป๋า เจอแขก เดินแถกมา พรั่งตีป๋า ก่อนแขก อย่าแปลกใจ
วโรทาห์: ๖ ตุลาคม ๒๕๕๐ !!! ขอแซวอีกแค่ครั้งเดียวแล้วเลิกนะพี่พรั่งนะ !!!
Create Date : 06 ตุลาคม 2550 |
|
7 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2550 16:36:34 น. |
Counter : 480 Pageviews. |
|
|
|