BlogGang.com : : sirivinit : เรื่องเล่าอาจารย์ชา ตำนาน บิณฑบาตกลางป่าเขา

เรื่องเล่าอาจารย์ชา ตำนาน บิณฑบาตกลางป่าเขา

คุรุวารสวัสดิ์สิริที่ ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๒

เรื่องเล่าอาจารย์ชา
ตำนานบิณฑบาตกลางป่าเขา
เรื่องเล่า อาจารย์ "ดี"

การดำรงอยู่ของพระวัดป่าเป็นการดำรงอยู่อย่างแนบชิดกับธรรมชาติ ป่าเขา
" ผมเคย สมัยก่อนตอนเช้าตื่นขึ้นมาทางไปบิณฑบาต
โน่น! ต้องข้ามเขาลูกนี้ไป บางวันกลับมาฉันไม่ทัน
บางวันต้องฉันจังหันกลางเขา "

พระอาจารย์ชา สุภุทโท เคยกล่าวระหว่างแสดงธรรมเทศนาเรื่อง
" ธุดงค์-ทุกข์ดง "

" อย่างบ้านกลางบ้านก่อนนี่ ตอนเช้าไปบิณฑบาตแล้วก็มาฉัน
จะได้พักผ่อน จะได้ทำจิตใจดีกว่า เราฉันเสร็จแล้ว
ทางโน้นยังไม่มาฉันบิณฑบาตเลย
ข้ามเขาอยู่โน่น คนหนึ่งก็คิดไปอย่างหนึ่ง "

" ให้มันพบทุกข์นั่นแหละมันจึงจะรู้จักทุกข์ แต่มันมีประโยชน์ "

นั่นก็คือ มีประโยชน์โดยการเรียนรู้จากความทุกข์
นั่นก็คือ การน้อมเอาความทุกข์มาเป็นเหตุปัจจัย
ในการทำความเพียร ศึกษา กระนั้น ความทุกข์
บางอย่างก็เป็นเรื่องที่ต้องแก้ไข

พระอาจารย์ชา สุภัทโท ได้เล่าไว้ระหว่างแสดงธรรมเทศนา
หัวข้อเรื่อง " ธรรมที่หยั่งรู้ยาก " ดังนี้

อาจารย์ดี ที่เป็นคู่กับ อาจารย์ทองรัต เป็นพระกรรมฐานรุ่นกลาง
ไม่ใช่รุ่นแรกที่เป็นศิษย์ อาจารย์มั่น ภูริทัตโต
เที่ยวบิณฑบาตไปฉัน ตามบ้านป่า
บางทีบางบ้านก็ไม่รู้เรื่องเลย พระไปบิณฑบาตก็ใส่แต่ข้าว
จะเอาอาหารใส่บาตรหรือ ก็ไม่เคยทำ

บางแห่งก็ว่า พระกรรมฐานท่านฉันแต่หวาน
อย่างอื่นท่านไม่ฉันหรอก

พอไปบิณฑบาตตามบ้าน เขาก็เอาข้าวเปล่าใส่เท่านั้นแหละ
พระจะไปบอก ให้เขาเอาอาหารใส่บาตรก็ไม่ได้ เป็นอาบัติ
บางทีพระไปพักอยู่เป็นเดือนๆเขาก็ไม่เข้าใจ

ทีนี้ ท่านอาจารย์ดี ท่านไปบิณฑบาตในบ้านที่ยังไม่เคยไป
โยมก็ใส่แต่ข้าว ตอนฉันจังหันเขาก็ตามไป
ท่านก็ฉันจังหันอยู่อย่างนั้นแหละ
ฉันแต่ข้าวเปล่าๆเพราะของมันอยู่ในบาตร
โยมเขาก็มองไม่เห็น เห็นพระเอามือล้วงลงไป
ท่านก็เอาขึ้นมาฉันสบายๆ
ก็นึกว่าอาหารของท่านเยอะแยะแล้ว

ท่านอาจารย์ดีฉันข้าวเปล่าๆอยู่ 7 วัน
ท่านก็คิดว่า " จะทำอย่างไรดีหนอ "

พระกรรมฐานนี่ท่านมีปัญญาพอสมควรเหมือนกันนะ
วันหนึ่ง ท่านก็เอาฝาบาตรหงายขึ้น จับเอากาน้ำมารินใส่
มีแต่น้ำเท่านั้นแหละ

โยมก็ตามมานั่งอยู่ จะมาฟังธรรม
ท่านก็เอาข้าวเหนียวมาปั้น แล้วก็จิ้มกับน้ำในฝาบาตร
ที่รินมาจากกานั่นแหละ ท่านก็ฉันเข้าไป โยมเขาก็มองท่าน
ท่านก็ฉันของท่านไปเรื่อยๆ โยมสงสัยก็ถาม
" อ้าว หลวงพ่อ ทำไมฉันอย่างนั้นเล่า ทำไมฉันข้าวกับน้ำ "

ท่านก็ว่า " มันมีอย่างนี้ ก็ฉันอย่างนี้ "
โยมก็ว่า " ฉันพริกปลาร้าได้หรือเปล่า "
" ถ้ามีมันก็ได้ " ท่านอาจารย์ตอบ

พระอาจารย์ชา สุภัทโท อุทานขึ้นมาระหว่างการเล่า
" โอ้โฮ มันช่างเพราะเหลือเกินนะ ท่านเอาข้าวในบาตรนั้น
มาจิ้มน้ำเปล่าอยู่นั่นแหละ นี่คือจะสอนคน "

เอากันถึงขนาดนั้น

" ทีนี้เขาก็รู้แล้วว่า โอ เราบาปแล้ว ให้พระฉันข้าว
กับน้ำเปล่าๆอยู่ถึง 15 วันแล้ว นี่ความไม่รู้เรื่องเป็นอย่างนี้ "

นี่ย่อมต่างไปจากประสบการณ์เมื่อพระอาจารย์
จาริกไปยังกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร

" เขาไม่มีพระเหมือนเรา พอเราออกไปบิณฑบาต
เขามองไม่เห็นพระเลย เขามองเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้
คนที่คิดจะใส่บาตรสักคนหนึ่งก็ไม่มี
มีแต่เขาพากันมองว่า ตัวอะไรมานั่น

โอ้โฮ นึกถึงพระพุทธองค์ อาตมากราบท่านเลย
มันแสนยากแสนลำบากที่จะฝึกคนเขา
เพราะเขาไม่เคยทำ ผู้คนที่ไม่เคยทำ
ไม่รู้จักนี่มันลำบากมาก "

จากคอลัมน์ ดังได้สดับมา
โดย วิเวกา นาคร
มติชนสุดสัปดาห์ หน้า 62
ฉบับที่ 1507 วันที่ 3-9 กรกฎาคม 2552
ขอขอบคุณ

Create Date : 09 กรกฎาคม 2552

Last Update : 9 กรกฎาคม 2552 18:39:50 น.

0 comments

Counter : 999 Pageviews.