BlogGang.com : : sirivinit :

ทอมัส บรูซ .. รักษา หรือทำลายศิลปะ

ทอมัส บรูซ

ทอมัส บรูซ เอิร์ลแห่งเอลกินที่ 7 และ เอิร์ลแห่งคินคาดีนที่ 11 หรือ ทอมัส เอลกิน (Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin หรือ Thomas Elgin และ 11th Earl of Kincardine ) (20 กรกฎาคม ค.ศ. 1766 - 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1841)

ทอมัส บรูซ เอิร์ลแห่งเอลกินที่ 7 เป็นขุนนางและนักการทูตชาวอังกฤษผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง จากกรณีที่ไปเลาะและขนย้ายประติมากรรมที่รู้จักกันว่า “ประติมากรรมหินอ่อนเอลกิน” (Elgin Marbles) หรือ “ประติมากรรมหินอ่อนพาเธนอน” จากเอเธนส์มายังสหราชอาณาจักร

ทอมัส เอลกินเป็นบุตรคนที่สองของชาร์ลส์ บรูซ เอิร์ลแห่งเอลกินที่ 5 และภรรยามาร์ธา ไวท์ (Martha Whyte) ทอมัสได้รับบรรดาศักดิ์เป็นเอิร์ลแห่งเอลกินต่อจากพี่ชายวิลเลียม โรเบิร์ต บรูซ เอิร์ลแห่งเอลกินที่ 6 ในปี ค.ศ. 1771 เมื่ออายุได้ 5 ปี

ชีวิตเบื้องต้น

ในปี ค.ศ. 1787 เมื่ออายุ 21 ปีเอลกินเริ่มอาชีพเป็นทหาร โดยการเข้าประจำการในกองทหารสกอตการ์ด และได้รับเลือกให้เป็นผู้แทนขุนนางสกอตในปี ค.ศ. 1790 และดำรงตำแหน่งต่อมาจนกระทั่งปี ค.ศ. 1807

ในปี ค.ศ. 1791 เอลกินถูกส่งไปเป็นราชทูตพิเศษ ผู้รักษาการชั่วคราวยังราชสำนักออสเตรีย ขณะที่เซอร์โรเบิร์ต คีธยังป่วยอยู่ จากนั้นเอลกินก็ถูกส่งไปเป็นราชทูตพิเศษยังบรัสเซลส์

จนกระทั่งเมื่อฝรั่งเศสเข้ายึดครองเนเธอร์แลนด์ของสเปน หลังจากที่กลับมาอังกฤษได้ระยะหนึ่ง เอลกลินก็ถูกส่งตัวไปเป็นราชทูตพิเศษยังปรัสเซีย ในปี ค.ศ. 1795

เมื่อวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1799 ไม่นานก่อนที่จะไปเป็นราชทูตประจำคอนสแตนติโนเปิล เอลกิน สมรสกับแมรี นิสเบ็ทท์ (ค.ศ. 1778–ค.ศ. 1855) บุตรีคนเดียวของวิลเลียม แฮมมิลตัน นิสเบ็ทท์ แมรีมาจากตระกูลเจ้าของที่ดินชาวสกอต เอลกินและแมรีมีบุตรชายด้วยกันคนหนึ่งแต่มาเสียชีวิตก่อนเอลกิน และบุตรีอีกสามคน

เอลกินผู้ดำรงตำแหน่งเป็นราชทูต ประจำราชสำนักของจักรวรรดิออตโตมันระหว่างปี ค.ศ. 1799 จนถึงปี ค.ศ. 1803 เป็นผู้มีพลังขันแข็งและมีความสามารถ ในการบริหารจัดการการดำเนินการเรื่องที่ยากในกรณีที่เกี่ยวกับอิทธิพลของอังกฤษ ระหว่างความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างจักรวรรดิออตโตมันและฝรั่งเศส

หินอ่อนเอลกิน

เอลกินเป็นผู้มีความสนใจมากกับของโบราณ โครงการหนึ่งของเอลกินเมื่อไปเป็นทูตคือ การสะสมของโบราณ และรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับศิลปะกรีกโบราณด้วยตนเอง โดยการวาดภาพ และหล่อ โดยเฉพาะที่เอเธนส์

เพื่อใช้ในการจำลอง สำหรับการศึกษาและสะสมศิลปะในสหราชอาณาจักร ในการดำเนินโครงการนี้ เอลกินก็รวบรวมกลุ่มศิลปินและช่างจากอิตาลีติดตัวไปด้วย ก่อนที่จะไปถึงคอนสแตนติโนเปิล

คณะศิลปินที่เอเธนส์หลังจากประสบอุปสรรคอยู่บ้าง ในที่สุดก็ได้รับอนุญาตตามพระราชกฤษฎีกาเฟอร์มัน ให้ทำการสำรวจอะโครโพลิสได้อย่างเสรี และได้รับอนุญาตโดยเฉพาะให้ทำการเขียนภาพร่าง, หล่อ, ขุด

และ นำแผ่นจารึกและประติกรรมนูน ออกจากอะโครโพลิสได้อย่างเสรี และดูเหมือนว่าการอนุญาตนี้ มิได้จำกัดอยูแต่เพียงพาร์เธนอนเอง การเลาะแผ่นประติมากรรมเมโทเป (Metope), แถบประติมากรรมนูน (Frieze) และประติมากรรมบนหน้าจั่ว

เป็นการกระทำที่มาจากการตัดสินใจ โดยไม่มีการไตร่ตรองล่วงหน้าโดยฟิลิป ฮันท์ อนุศาสนาจารย์ประจำตัวและเลขานุการชั่วคราว ของเอลกินในเอเธนส์

ผู้สร้างความกดดันต่อรัฐบาลท้องถิ่นของเอเธนส์ โดยการอ้างคำอนุญาตโดยพระราชกฤษฎีกาเฟอร์มัน โดยการตีความหมาย อย่างกว้างๆ

ทั้งฟิลิป ฮันท์ และเอลกิน ต่างก็ไม่มีความรู้สึกว่าการกระทำดังว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ ทั้งสองต่างก็มีความรู้สึกประหลาดใจ ในปฏิกิริยาอันไม่ยินดียินร้ายของออตโตมัน (ผู้ที่ขณะนั้นมีอำนาจอยู่ในกรีซ) ต่อสภาวะอันเสื่อมโทรมลงของประติมากรรมต่างๆ

ซึ่งเอลกินต่อมาอ้างว่า ตนมีความประสงค์ที่จะพิทักษ์ประติมากรรมเหล่านี้ไว้ จากการถูกทำลายระหว่างการต่อสู้ ที่เกิดขึ้นในสงครามกู้อิสรภาพกรีก

เอลกินอ้างว่าสาเหตของการเคลื่อนย้ายงานประติมากรรม ก็เพื่อเป็นการอนุรักษ์ และอันที่จริงแล้วระหว่างความขัดแย้ง ที่เกิดขึ้นระหว่างตุรกีและกรีซ อะโครโพลิสก็ถูกล้อมสองครั้ง

ชาวกรีกก็อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนถึงกับยอมที่จะให้ลูกปืนแก่ฝ่ายออตโตมัน ที่ตั้งมั่นอยู่ผู้ที่พยายามจะหลอมตะกั่ว ที่ใช้เชื่อมเสาในการทำกระสุน ถ้าฝ่ายออตโตมันให้สัญญาได้ว่า จะไม่ทำความเสียหายแก่พาร์เธนอน

ระหว่างกระบวนการถอดแผ่นประติมากรรม เอลกินก็พบว่าไม่สามารถที่จะถอดจากอะโครโพลิสได้ โดยไม่ตัดออกเป็นชิ้นเล็กๆ ฉะนั้นการถอดแผ่นประติมากรรมของเอลกิน จึงสร้างความเสียหายเป็นอันมาก

การกระทำดังว่าแม้ในสมัยของเอลกินเอง ก็เป็นการกระทำที่สร้างความขัดแย้ง เอลกินเสียค่าใช้จ่ายไปเป็นจำนวนมาก ในการทำการขนส่งชิ้นส่วนต่างๆ กลับไปยังสหราชอาณาจักร ที่ไม่ได้รับค่าตอบแทน

การถอดและขนย้ายประติมากรรมของเอลกิน ได้รับการสนับสนุนจากบางฝ่าย แต่ก็มีผู้คัดค้านกล่าวประณาม และกล่าวเปรียบเอลกินว่าเป็นผู้ขโมยทรัพย์สิน

โดยเฉพาะจากลอร์ดไบรอนกวีอังกฤษผู้เขียนติเตียนในโคลง “The Curse of Minerva” (คำสาปของมิเนอร์วา) หลังจากการโต้แย้งกันในรัฐสภา ที่ตามมาด้วยการประกาศว่าการกระทำของเอลกิน ไม่เป็นการกระทำที่ผิดแล้ว

รัฐบาลบริติช ก็ทำการซื้อแผ่นประติมากรรมในปี ค.ศ. 1816 เป็นจำนวนเงิน 35,000 ปอนด์ ซึ่งต่ำกว่าค่าใช้จ่ายที่เอลกินต้องเสียไปเป็นจำนวนทั้งสิ้นราว 75,000 ปอนด์ เพื่อนำไปตั้งแสดงที่พิพิธภัณฑ์บริติช

ที่ยังคงตั้งแสดงอยู่จนกระทั่งทุกวันนี้ ขณะเดียวกันข้อขัดแย้งและปัญหาที่ว่าพิพิธภัณฑ์บริติช ควรจะคืนแผ่นหินอ่อนให้แก่เอเธนส์หรือไม่ก็ยังคงดำเนินต่อไป

งานอาชีพในบั้นปลาย

ชีวิตงานอาชีพในตะวันออกใกล้ ของเอลกินเต็มไปด้วยเหตุการณ์ร้ายหลายอย่างที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ยังเยาว์วัยเอลกินก็ป่วยด้วยโรค ที่บรรยายว่าเป็นโรคไขข้อที่แทบจะเชื่อแน่กันว่าเป็นซิฟิลิส

เมื่อกลับมาถึงอังกฤษ เอลกินผู้ไม่สามารถหว่านล้อมให้พิพิธภัณฑ์บริติช ชดเชยค่าใช้จ่ายที่เสียไปกับการขนส่งแผ่นประติมากรรม ก็ฟ้องชู้ของภรรยาเรียกร้องเงินเป็นจำนวนมาก

จากนั้นในปี ค.ศ. 1807 และ ค.ศ. 1808 ก็ฟ้องหย่าภรรยาในข้อหาว่ามีชู้ ในศาลอังกฤษและต่อมาศาลสกอตแลนด์ตามลำดับ และโดยพระราชบัญญัติของรัฐสภาซึ่งทำให้กลายเป็นเรื่องอื้อฉาว

เมื่อวันที่ 21 กันยายน ค.ศ. 1810 เอลกินก็แต่งงานกับเอลิซาเบธ (ค.ศ. 1790–ค.ศ. 1860) บุตรีคนสุดท้องของเจมส์ ทาวน์เซนด์ ออสวอลด์ มีบุตรด้วยกันห้าคน

ที่รวมทั้งเจมส์ บรูซ เอิร์ลแห่งเอลกินที่ 8 ข้าหลวงใหญ่แห่งบริติชนอร์ธอเมริกา และอุปราชแห่งอินเดีย, เซอร์เฟรเดอริค ไรท์-บรูซ ทูต และ ทอมัส ชาร์ลส์ บรูซผู้แทนราษฎรของพอร์ทสมัธ และบุตรีอีกสามคน

เอลกินย้ายไปอยู่บนแผ่นดินใหญ่ยุโรป เพราะเป็นหนี้เป็นสินท่วมตัว ส่วนลูกชายคนโต ก็ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในต่างประเทศ และก็มีชื่อเสียงในด้านการสร้างความเสียหายแก่วัตถุอันมีค่าทางประวัติศาสตร์ เมื่อเป็นผู้ออกคำสั่งให้ทำลายพระราชวังฤดูร้อนเดิมที่ปักกิ่ง

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์อาทิตยวาร สิริมานรมณีย์นะคะ

Create Date : 10 เมษายน 2554

0 comments

Last Update : 10 เมษายน 2554 19:53:33 น.

Counter : 1323 Pageviews.