BlogGang.com : : sirivinit : ภาพอุกิโยะ “ภาพของโลกแห่งความล่องลอย”

ภาพอุกิโยะ “ภาพของโลกแห่งความล่องลอย”

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

ภาพอุกิโยะ (ญี่ปุ่น: 浮世絵 - ตามตัวอักษร. “ภาพของโลกแห่งความล่องลอย”, อังกฤษ: Ukiyo-e) คือลักษณะ (genre) ของภาพพิมพ์แกะไม้ของญี่ปุ่นที่สร้างระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 20

ที่เป็นภาพภูมิทัศน์, เรื่องราวจากประวัติศาสตร์, ภาพจากบทละคร และ แหล่งของความสำราญ (pleasure quarters) ซึ่งถือว่าเป็นลักษณะหลักของภาพพิมพ์แกะไม้ของญี่ปุ่น

ตามปกติแล้วคำว่า “อุกิโยะ” (ukiyo) แปลตรงตัวว่า “โลกแห่งความล่องลอย” ที่หมายถึงโลกที่ไม่เที่ยงแท้ ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความงดงามที่มีอยู่เพียงชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะอันตรธานหายไป

และ โลกของการหาความสำราญ (คะบุกิ, สตรีในราชสำนัก (花魁?), เกอิชา) เป็นโลกที่ละจากความรับผิดชอบจากชีวิตประจำวัน “ukiyo-e” หรือ “ภาพของโลกแห่งความล่องลอย” ถือว่าเป็นภาพที่เป็นกลุ่มภาพที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองที่เป็นอิสระจากภาพเขียนประเภทอื่น

นักประพันธ์ร่วมสมัยอะซะอิ เรียวอิ (Asai Ryōi) บรรยายถึง “อุกิโยะ” ใน Ukiyo monogatari (浮世物語 หรือ "ตำนานของโลกแห่งความล่องลอย") ที่เขียนในปี ค.ศ. 1661 ถึงมโนภาพของโลกแห่งความล่องลอยว่า:

... มีชีวิตอยู่เพียงชั่วขณะ, หันความสนใจทั้งหมดให้กับความมีความสุขกับพระจันทร์, หิมะ, ดอกซากุระบาน และใบเมเปิล; ร้องเพลง, ดื่มไวน์, หันความสนใจไปเพียงเพื่อจะล่องลอย และ ล่องลอย ...ไม่ยอมที่จะอ่อนใจ เช่นน้ำเต้าที่ล่องลอยไปกับสายน้ำ... นี่คือสิ่งที่เรียกว่าโลกแห่งความล่องลอย

ลักษณะศิลปะที่วิวัฒนาการขึ้นมาจากปรัชญานี้เป็นที่นิยมกันในวัฒนธรรมเมืองของเอโดะ (โตเกียว) ระหว่างครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 17 ที่เริ่มจากงานที่มีสีเดียวของฮิชิคะวะ โมโรโนะบุ (Hishikawa Moronobu) ในคริสต์ทศวรรษ 1670

ในระยะแรกภาพพิมพ์ก็ใช้เพียงหมึกอินเดีย (India ink) ต่อมาก็มีการเพิ่มสีด้วยแปรง แต่เมื่อมาถึงคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซูซูกิ ฮะรุโนะบุ (Suzuki Harunobu) ก็คิดค้นวิธีพิมพ์หลายสีขึ้นที่เรียกว่า “นิชิคิ-เอะ” (nishiki-e) ขึ้น

ภาพอุกิโยะเป็นศิลปะที่ราคาพอประมาณเพราะสามารถผลิตเป็นจำนวนมากได้ และเป็นงานที่สร้างขึ้นสำหรับชาวเมืองผู้ที่ส่วนใหญ่แล้วก็ฐานะไม่ดีพอที่จะซื้องานที่เป็นต้นฉบับได้

หัวข้อที่สร้างในระยะแรกก็เป็นชีวิตในเมือง โดยเฉพาะจากบริเวณแหล่งสำราญ ที่รวมทั้งสตรีราชสำนักผู้มีความงาม นักมวยปล้ำซูโมะ และนักแสดงละคนผู้เป็นที่นิยม

ต่อมาหัวเรื่องก็ขยายไปรวมภูมิทัศน์ที่ก็กลายมาเป็นที่นิยม หัวข้อทางการเมือง และ ชีวิตของชนชั้นที่เหนือกว่าที่กล่าวเป็นหัวข้อที่ทำได้แต่หาดูได้ยาก แต่กิจกรรมทางเพศซึ่งก็ไม่ห้ามจะพบบ่อยในงานพิมพ์ภาพ แต่ศิลปินและผู้พิมพ์บางครั้งก็จะถูกลงโทษเมื่อสร้างภาพ “shunga” ที่ชัดแจ้ง

ศิลปินภาพอุกิโยะคนสำคัญ

ฮิชิคะวะ โมโรโนะบุ (ค.ศ. 1618-ค.ศ. 1694)
Torii Kiyonobu I (ราว ค.ศ. 1664-ค.ศ. 1729)
ซูซูกิ ฮะรุโนะบุ (ค.ศ. 1724-ค.ศ. 1770)
Torii Kiyonaga (ค.ศ. 1752-ค.ศ. 1817)

คิตะกาวะ อุตะมาโระ (ราว ค.ศ. 1753-ค.ศ. 1806)
Sharaku (มีงานระหว่าง ค.ศ. 1794-ค.ศ. 1795)
โฮะกุไซ (ค.ศ. 1760-ค.ศ. 1849)
Toyokuni (ค.ศ. 1769-ค.ศ. 1825)

Keisai Eisen (ค.ศ. 1790-ค.ศ. 1848)
Kunisada (ค.ศ. 1786-ค.ศ. 1865)
ฮิโระชิเงะ (ค.ศ. 1797-ค.ศ. 1858)
Utagawa Kuniyoshi (ค.ศ. 1797-ค.ศ. 1861)

Kunichika (ค.ศ. 1835-ค.ศ. 1900)
Toyohara Chikanobu (ค.ศ. 1838-ค.ศ. 1912)
Yoshitoshi (ค.ศ. 1839-ค.ศ. 1892)
Ogata Gekko (ค.ศ. 1859-ค.ศ. 1920)

ขอขอบคุณข้อมูลและภาพ จาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ มานมนัสรมณีย์ที่มาอ่านค่ะ

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 30 พฤศจิกายน 2552 9:30:31 น.

0 comments

Counter : 2455 Pageviews.