ราชาวดี...ทมยันตี ชื่อหนังสือ...ราชาวดี ผู้แต่ง...ทมยันตี สำนักพิมพ์...ณ บ้านวรรณกรรม ราคา...320 บาท (สองเล่มจบ) รายละเอียด...สาวน้อย แรกรุ่น ดรุณวัย เฉิดฉาย แฉล้ม แย้มเสลา งามผาด งามพิศ พริ้มเพรา ดุจราว อัปสร จรลงมา เรื่องนี้ก็ขอไม่เขียนตรงสรุปเนื้อเรื่องเองนะคะ เพราะรู้สึกช่วงนี้ตัวเองสับสนวุ่ยวายไปหมด ทั้งๆที่เรื่องนี้เพิ่งอ่านจบไปเมื่อวาน แต่จำชื่อตัวละครหลักๆไม่ได้เลยค่ะ สำหรับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับความรักเลยค่ะ มีความรักของแม่ลูกเท่านั้น หลักของเรื่องนี้คือการเป็นอมตะเสียมากกว่าค่ะ คือราชาวดีเป็นเจ้าของบ้านในเขตที่ตัวเอกกำลังจะไปสร้างรีสอร์ต ตอนแรกก็พยายามจะกล่อมให้ราชาวดีขายที่ แต่เมื่อได้สัมผัสบรรยากาศในตัวบ้าน บ้านที่เก่าแก่ ใช้ตะเกียง ทำให้รู้สึกเหมือนหลุดมาอีกที่หนึ่ง หลังจากนั้นตัวเอกก็มักเข้าไปคุยกับเธอ ราชาวดีเป็นผู้มีความรู้เรื่องสมุนไพรจากดอกไม้จึงมียาแปลกๆจากดอกไม้เต็มไปหมด ตัวเอกเริ่มตะขิดตะขวงใจเมื่อวันหนึ่งฝนตกอย่างหนักและฟ้าผ่ามาที่บ้านของราชาวดี แต่เมื่อไปดูที่เกิดเหตุกลับไม่พบสิ่งใดหรือร่องรอยไหม้เลย และเหตุการณ์ฝนตกนั้นทำให้เขื่อนพังทลายลงมา คนงานพบโครงกระดูก ราชาวดีเอ่ยขอโครงกระดูกนั้นและบอกกับตัวเอกว่านี่เป็นโครงกระดูกของละอ่อนชื่ออินทวา ตัวเอกได้คุยกับเจ้าคนหนึ่งซึ่งเป็นญาติของอินทวา เขาจึงคิดว่าราชาวดีพยายามปลอมตัวเป็นอินถวาเพื่อให้ได้มาซึ่งบ้านที่เธออาศัยอยู่ เขาพยายามหาความจริง และราชาวดีได้พาไปที่ถ้ำแห่งหนึ่ง ได้อธิบายถึงการเกิดดับต่างๆ และตัวเอกได้พาแนนหลานสาวที่ไม่เต็มเนื่องจากการที่แม่พยายามทำร้ายลูกตั้งแต่ในครรภ์มารักษากับราชาวดี... ประโยคหนึ่งที่ชอบ... “เชื่อเถอะ อะไรในโลกเป็นอดีต เป็นมายาทั้งนั้น เราส่องกล้องเห็นดาวระเบิด ความจริงมันก็ระเบิดมานานจนดับจนหมด แต่...ภาพ...เพิ่งเดินทางมาให้เห็น ทุกสรรพสิ่งที่เราเห็นมีเวลาเดินทางของแสง เราไม่เคยเห็นปัจจุบันของอะไรเลย แม้เงาตัวเองในกระจก ปัจจุบันไม่เคยมีจริง เพราะพอเราคิดแค่ปัจจุบัน ปัจจุบันตอนนั้นก็ไหลผ่านไปเป็นอดีตไปแล้ว เรามักรู้เท่า แต่จะไม่ค่อยทัน คนรู้เท่า-ทัน เห็นการเกิดดับ ต่อเนื่องเรื่อยๆจึงเป็นอริยะ” : เล่มสอง หน้า 345 สรุป...เรื่องนี้ออกเหนือธรรมชาติและให้ข้อคิดการเรื่องการเกิดดับเยอะมากๆค่ะ เกี่ยวกับการทำจิตให้สงบพวกนี้ด้วย คิดว่าอ่านคั่นเรื่องรักๆคงแก้เลี่ยนได้ผลชะงัก เพราะจบเรื่องนี้ส้มก็คว้าเทวาพาคู่ฝันของว.วินิจฉัยกุลมาอ่านต่อ หลังจากเอียนนิยายรักและหันมาอ่านดราม่า ป.ล. วันนี้ขอโทษนะคะถ้าอ่านรีวิวนี้แล้วเกิดอาการเง็งและเซ็งกับฝีมือของ จขบ. คือเมาสเปรย์นิดหน่อยค่ะ เมื่อวานถูกจับแต่งหน้าทำผมหมดเลย พอแต่งเสร็จเลยกลับมาเอ๋อๆที่บ้านค่ะ ตอนนี้ยังก่งก๊งไม่หายเลยค่ะ อ้อ...ชื่อตัวละครก็จำไม่ได้ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ   Create Date : 30 เมษายน 2551 9 comments Last Update : 30 เมษายน 2551 14:45:33 น. Counter : 5768 Pageviews. Share Tweet

เป็นแนวความรักของแม่ลูกหรอครับ ชอบมากๆ ต่อคิวอ่านด่วน อีกอย่างชอบดรามาด้วยคน อิอิ   โดย: Boyne Byron 30 เมษายน 2551 10:42:20 น.

ราชาวดีเป็นคนน่าสงสารอ่ะเราว่า คือตัวเองอยู่เป็นอมตะ ต้องมาเห็นคนที่รัก ตายจากไปครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นเรื่องน่าเศร้านะ ชอบงานเขียนของทมยันตีีเกี่ยวกับ เรื่องจิตวิญญาณมากๆ   โดย: Mehndi 30 เมษายน 2551 13:25:27 น.

ช่วงนี้กำลังอ่านงานนักเขียนใหม่ ๆ อยู่ เลยไม่ได้หยิบงานนักเขียนชั้นครูเลย   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 30 เมษายน 2551 17:31:16 น.

อ่านแล้วค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะโรแมนติค หวานๆ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ...ค่อนข้างแรง และเครียดเลยนะคะ   โดย: Jevanni 30 เมษายน 2551 20:51:13 น.

คุณ Boyne Byron มันไม่ออกดรามาครับพี่ ออกจิตวิญญาณ เหนือธรรมชาติอะค่ะ คุณ Mehndi คาดว่าทุกคนที่อ่านก็น่าจะคิดแบบเดียวกันนะคะ เพราะส้มก็เป็น ใครที่อยากเป็นอมตะอยากให้ได้อ่านเรื่องนี้จังค่ะ คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ ส้มก็เพิ่งหยิบงานชั้นครูมาอ่านค่า มีอีกหลายเล่มที่เล่งไว้ ฮี่ๆ คุณ Jevanni คิดเหมือนกันเด๊ะเลยค่า ตอนมองปกครั้งแรกนึกว่ารักโรแมนติก พออ่านจบแล้วไม่ใช่เลย ค่อนข้างแรงอันนี้ก็เห็นด้วยค่า รู้สึกคล้ายๆจะเห็นสัจธรรมนะคะ 555   โดย: โทรโพสเฟียร์ 2 พฤษภาคม 2551 8:40:49 น.

ยังไม่อ่านเลยค่ะ ส่วนใหญ่ของป้าอี๊ดจะอ่านนามปากกา "โรสลาเรน" ค่ะ นามปากกา "ทมยันตี" อ่านบางเรื่องเอง ตอนนี้ก็อ่านเพชรพระอุมาและที่รอต่อคิวอยู่ก็ชุด "ธิโมส์" ของดวงตะวันค่ะ แต่มีบ้างที่จะขั้นอ่านของนักเขียนหน้าใหม่   โดย: Chulapinan 4 พฤษภาคม 2551 13:58:17 น.

ของป้าอี๊ดชอบลักษณาวดีค่ะ ภาษาจะสวยมากๆแล้วก็ของทมยันตีจำได้ว่าเรื่องแรกที่อ่านของป้าอี๊ดคือร่มฉัตรนะเล่มล่าสุดก็มหารานีคะพอดีช่วงนี้ไม่ค่อยมีงบ   โดย: ปุ้งปิ๊ง IP: 125.27.127.129 7 กรกฎาคม 2551 22:15:40 น.

เคยอ่านเรื่องราชวดีมานานแล้ว อ่านครั้งเดียว แต่ก็จำได้ค่ะ ค่อนข้างชอบเป็นอย่างมาก น่าจะเป็นนิยายเื่นื่องจากศาสนาเล็กน้อยค่ะ ตัวเอกของเรื่องน่าจะเป็น ราชวดี ราชวดี คือ จิตที่พากเพียรบำเพ็ญผุดเกิดจากความพยาบาทของอินทวา และมิสามารถแตกดับได้ หากไม่ละพยาบาทอย่างถึงพร้อม จิตนั้นเมื่อไม่แตกดับ กาลเวลาผ่านไปจะยังคงไม่ราชวดีต่อไปไม่ได้ ในท้ายของเรื่อง ตัวเอกฝ่ายชายก็แก่เฒ่าลงกลับยังเห็นราชวดีที่ยังไม่เปลี่ยนแปลงในนามของพุดซ้อน แต่หากในส่วนลึกของดวงตาที่สั่งสมความระทมทุกข์ของกาลเวลาเท่านั้น เรื่องนี้ถ่ายทอดออกมาไ้ด้ดีมาก เหมาะสำหรับผู้อ่านนิยายที่ไม่มีต้องความซึ้งสุขใจที่คนทั่วไปอยากได้รับ อาจเป็นธรรมะบางอย่างที่แต่ละคนอ่านแล้วได้มาคนละมุมค่ะ :)   โดย: mOo IP: 101.108.81.91 23 กันยายน 2555 17:45:40 น.

สายไปไหมที่จะมาคอมเมนต์ หลังจากอ่านจบไปแล้ว 3 หรือ 4 รอบ ถ้าจำไม่ผิด และกำลังจะเริ่มอ่านอีกรอบ เห็นรูปหน้าปกสวยๆ ในร้านหนังสือเช่า เหมือนมีแรงดึงดูดให้หยิบมาอ่าน นิ้วลูบหน้าปกเบาๆ เปิดพลิกแล้วอ่านไม่วาง ฉันรักเธอ...ราชาวดี...   โดย: pertis_2113@hotmail.com IP: 61.7.181.133 29 พฤษภาคม 2556 21:38:44 น.