|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
จุดเริ่มต้น...ของมิตรภาพ ตอนที่ 1
จุดเริ่มต้น...ของมิตรภาพ ตอนที่ 1
เรียบร้อยแล้วค่ะพี่เฮอร์ไมโอนี่
เสร็จแล้วเหรอ ไหนขอพี่ดูหน่อย
เฮอร์ไมโอนี่รับตารางการจัดแบ่งหน้าที่ของเหล่าพรีเฟ็คมาตรวจเช็คอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ตารางนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงทุกเดือน เพื่อจะหมุนเวียนให้ทุกคนได้ทำงานร่วมกัน แม้จะมีบางคนที่ทำงานกันไปก็ทะเลาะกันไปก็ตาม เฮอร์ไมโอนี่ไล่ปลายนี้ไปตามรายชื่อแล้ววางกระดาษในมือลง
ขอบใจมากจ๊ะมาเรีย
ไม่เป็นไรค่ะ มาเรียทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอเหลียวมองไปรอบห้องทำงานของพรีเฟ็ค ว่าแต่ว่า พรีเฟ็คคนอื่นหายไปไหนหมดคะเนี่ย
ปกติห้องนี้จะมีพรีเฟ็คที่คอยอยู่ประจำเอาไว้คนหรือสองคนเผื่อเวลาเกิดเหตุฉุกเฉินอะไร แต่วันนี้มีเพียงเฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้ม เธอเริ่มลงมือสรุปรายละเอียดงานในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาอีกครั้ง
ก็วันนี้เป็นวันที่ต้องไปฮอกมี้ดกันนี่ พี่ก็เลยต้องอยู่เฝ้าแทน
อ้าว!! อย่างนี้พี่ก็ไม่ได้ไปน่ะสิคะ
ไม่เป็นไรนี่ ถึงจะไปกี่ครั้งมันก็เหมือนเดิม พี่ก็เลยฝากรอนกับแฮร์รี่เที่ยวแทน เดี๋ยวสองคนนั้นก็ซื้อขนมมาฝากเองแหล่ะ
พี่น่ะใจดีเกินไป มาเรียบ่น เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่ยิ้ม
ทุกวันนี้พรีเฟ็คทุกคนต้องทำงานกันหนัก ต้องคอยดูแลปลอดภัยของเพื่อนนักเรียนกันทุกคืน แถมบางวันที่มีข่าวลือว่ามีผู้เสพความตายแวะเวียนอยู่แถว ๆ ฮอกวอตส์ ก็ทำให้ต้องคอยเฝ้ากันทั้งวันทั้งคืน ทำให้ไม่ได้หลับไม่ได้นอน วันนี้เป็นวันหยุดที่พรีเฟ็คทุกคนต่างเฝ้ารอ แต่ถึงแม้จะได้ไปเที่ยวกัน แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องคอยระวังความปลอดภัยที่ภายนอกด้วย
เมื่อมีคนมาขอร้องให้อยู่เฝ้าแทน เธอก็ไม่ขัดข้องอะไร มาเรียนั่งอยู่อีกครู่หนึ่ง แล้วก็ขอตัวกลับไปเมื่อใกล้เวลาที่จะเดินทางไปฮอกมี้ด เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นไปทั่วลานหน้าปราสาทเมื่อได้เวลา
เฮอร์ไมโอนี่ชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเด็กนักเรียนตั้งแต่ชั้นปีที่ 3 ค่อย ๆ ทยอยเดินไปฮอกมี้ด โดยมีนักเรียนรุ่นน้องหลายคนพากันยืนมองด้วยความอิจฉา
หลังจากนั้นไม่นานความเงียบสงบก็กลับมาเยือนอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่นั่งเขียนอยู่พักใหญ่ แล้วก็วางปากกาลงเมื่อเขียนบรรทัดสุดท้ายเสร็จ เธอปิดสมุดรายงานพร้อม ๆ กับที่ประตูห้องทำงานพรีเฟ็คถูกเปิดออก
***************************
โห...นั่นนายคิดจะซื้อไว้กันทั้งปีเลยหรือไงรอน เชมัสถามรอนที่หอบถุงขนมหอบใหญ่ออกมาจากร้านฮันนี่ดุกส์
นี่พวกนายเหมาหมดร้านเลยหรือยังไงกัน เนวิลล์ถามแฮร์รี่ที่ถือถุงใหญ่ไม่แพ้กัน
อ๋อ ซื้อไปฝากเฮอร์ไมโอนี่น่ะ แฮร์รี่ตอบ
ฝากเฮอร์ไมโอนี่? ทำไมต้องฝากด้วยล่ะ ดีนสงสัย เขาคว้าถุงขนมถุงเล็กที่อยู่อันบนสุดมามาเปิดกินโดยไม่สนใจรอนที่โวยวายออกมาเสียงดังลั่น
วันนี้เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้มา เพราะต้องอยู่เฝ้าโรงเรียนแทนพรีเฟ็คคนอื่นน่ะ
ดีนขมวดคิ้ว เชมัสกับเนวิลล์มองหน้ากัน ไม่ได้มา? นายเข้าใจผิดไปหรือเปล่าแฮร์รี่ ก็เมื่อกี้พวกเรายังเจอเฮอร์ไมโอนี่อยู่เลย
ฮะ! นายเจอเฮอร์ไมโอนี่เหรอ แฮร์รี่หันไปหาเนวิลล์ รอนหันมาสนใจเนวิลล์แทนดีน ใช่
นายมองผิดไปหรือเปล่าเนวิลล์
ไม่ผิดหรอก ก็พวกเรายังทักเฮอร์ไมโอนี่อยู่เลย
คราวนี้แฮร์รี่กับรอนชักงง ก็ไหนนายบอกว่ามีคนแลกเวรกับเฮอร์ไมโอนี่ไงรอน
ใช่...มีคนแลกเวรกับเฮอร์ไมโอนี่ เมื่อเช้านี้เฮอร์ไมโอนี่เองก็ยังบอกพวกเราอยู่เลย นายก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ รอนขมวดคิ้ว หรือว่า...
หรือว่าอะไร
หรือว่าเฮอร์ไมโอนี่จะโกหกเรา
***************************
นี่!! ยัยหัวฟู!! เดินให้มันเร็ว ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง เราไม่มีเวลาทั้งวันหรอกนะ!! มัลฟอยหันมาถามเด็กสาวที่เดินตามมาอย่างเหลืออด
เฮอร์ไมโอนี่เดินมาหยุดยืนหอบอยู่ข้าง ๆ เธอค้อนคนขายาวที่เอาแต่เดินจ้ำโดยไม่สนใจคนที่เดินมาด้วยกัน นะ...นายน่ะ...หัดรอคนอื่นบ้างสิ เธอแว๊ดออกมาด้วยความโมโห เพราะตั้งแต่ออกมาจากฮอกวอตส์นั้น เธอได้แต่วิ่งตามจนเหนื่อย รู้หรอกน่าว่าต้องรีบไปทำงานที่ได้รับมอบหมายมาให้เรียบร้อย แต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้าง
อ๊ะ!! เดี๋ยวซิมัลฟอย!! เฮอร์ไมโอนี่รีบคว้าต้นแขนแกร่งไว้เมื่อเด็กหนุ่มเริ่มขยับตัว
อะไรของเธออีกล่ะเกรนเจอร์ เขาทำเสียงเบื่อหน่าย
นี่...ขอชั้นพักสักแป๊บนึงไม่ได้เหรอ ชั้นเหนื่อยแล้วนะ เธอถามเสียงอ่อย
มัลฟอยถอนใจ เขามองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ทนอีกหน่อยได้มั้ยเกรนเจอร์ เขาถามเสียงเรียบ แต่ดวงตาที่เย็นชาอยู่เป็นนิจนั้นอ่อนแสงลง เมื่อเห็นสภาพที่เหนื่อยอ่อนของเด็กสาว
ถ้าเราไปไม่ทันรถไฟเที่ยวเช้านี่ เราต้องไปรถไฟเที่ยวบ่ายโมง แล้วเราก็จะกลับมาถึงฮอกวอตส์ไม่ทันคืนนี้นะ
แต่ว่า...
มาเถอะ... มัลฟอยจับมือเฮอร์ไมโอนี่แล้วเริ่มออกเดินอีกครั้ง ...อีกนิดเดียวก็จะถึงสถานีแล้ว เอาไว้ไปพักทีเดียวบนรถไฟแล้วกัน
ดะ...เดี๋ยว
นี่!!!...มัลฟอย... เฮอร์ไมโอนี่พยายามร้องห้ามเด็กหนุ่มที่ลากเธอไปด้วยโดยไม่ฟังคำทัดทานของเธอเลย แต่เมื่อไม่เป็นผล เธอก็ได้แต่เดินไปตามแรงจูงนั้นเท่านั้น
***************************
ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะมาเรีย รีบไปกันเถอะ เลตตี้ มาร์ เพื่อนสาวคนสนิทของมาเรียร้องเรียกเพื่อนที่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ยอมขยับไปไหน
มาเรียหันมามองเพื่อน แล้วหันไปมองร่างสองร่างที่จับจูงมือกันอยู่ไกล ๆ อีกครั้ง ไม่ผิดแน่ แม้จะเห็นเพียงด้านหลังเห็นหน้าทั้งสองไม่ชัด แต่เธอแน่ใจว่านั่นคือสองประธานนักเรียนของฮอกวอตส์
มองอะไรอยู่น่ะมาเรีย เลตตี้เดินมาหยุดข้าง ๆ แล้วมองไปตามทิศทางเดียวกันกับเพื่อน แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากเด็กจำนวนมากที่เดินกันขวักไขว่
ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะ มาเรียจูงมือเลตตี้กลับไปหากลุ่มเพื่อนที่ยืนรอกันอยู่
***************************
ไม่มีเฮอร์ไมโอนี่อยู่ในแผนที่นี้ แฮร์รี่เงยหน้าบอกรอนหลังจากกวาดสายตามองตามแผนที่ตัวกวนอย่างละเอียด แสดงว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้อยู่ในฮอกวอตส์อย่างที่พวกเราสงสัยจริง ๆ
ทำไมเฮอร์ไมโอนี่ต้องหลอกเรา รอนสงสัย ทำไมต้องหลอกเราด้วยว่าต้องอยู่เวรแทนคนอื่น ๆ
เขาอาจจะไม่ได้หลอกเราก็ได้นะรอน บางทีเฮอร์ไมโอนี่เขาอาจจะมีธุระด่วนที่ไหนก็ได้ แฮร์รี่บอกพร้อมกับพับแผนที่เก็บ เขามองรอนที่ทำหน้ามุ่ยแล้วอมยิ้ม ทำไมเขาจะไม่รู้เรื่องที่รอนคิดกับเฮอร์ไมโอนี่เกินกว่าคำว่าเพื่อน แม้แต่เฮอร์ไมโอนี่เองก็เถอะ แม้จะทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่เขาก็รู้ว่าเธอเองก็รู้เหมือนกัน
แฮร์รี่ตบไหล่รอนเบา ๆ เอาเถอะ เดี๋ยวเอาไว้เจอเฮอร์ไมโอนี่แล้วค่อยถามละกันว่าเขาไปทำอะไรที่ไหน
***************************
เอ้า ดื่มซะ มัลฟอยยื่นน้ำแก้วใหญ่ที่รับมาจากคนขายขนมบนรถไฟส่งให้เด็กสาวที่นั่งหมดแรงอยู่ในห้อง รีบดื่มซะ เดี๋ยวเกิดเป็นอะไรไป ชั้นยังไม่อยากจะหอบหิ้วศพเธอกลับฮอกวอตส์
เฮอร์ไมโอนี่ค้อนขวับ แต่เหนื่อยเกินกว่าจะต่อปากต่อคำ เธอไม่แยแสกับหลอดน้ำแต่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มอึกใหญ่ จนกระทั่ง...แค่ก ๆๆๆๆๆ
เอ้า...เดี๋ยวก็สำลักน้ำตายหรอกยัยหัวฟู เขาเหลือบมองเด็กสาวที่ไอไม่หยุดแว่บหนึ่งก่อนจะมองไปนอกหน้าต่าง
เสียงไอดังขึ้นอยู่พักใหญ่แล้วก็เงียบไปพักหนึ่ง แล้วเสียงเฮอร์ไมโอนี่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
นี่มัลฟอย ว่าแต่เราจะไปที่ไหนกันก่อนล่ะ เราจะไปเอาจดหมายของ ศ.มักกอนนากัลก่อนหรือว่าเราจะไปเอาของที่ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์สั่งไว้ก่อนดีล่ะ
มัลฟอยหันมามองเฮอร์ไมโอนี่ที่เอาแต่ก้มหน้าจดหมายสั่งงาน แล้วที่ไหนใกล้กว่า แล้วที่ไหนใช้เวลานานกว่ากันล่ะ
จดหมายอยู่ไกลกว่า ส่วนของของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์อยู่ใกล้กว่า แต่ดูท่าว่าจะใช้เวลานานกว่า มัลฟอยย่นคิ้ว ถ้าเราแยกกันไป...
ไม่!! มัลฟอยค้านเสียงห้วน ไม่ต้องแยก ไปด้วยกัน
แต่ถ้าเราแยกกันไป มันจะเร็วกว่านะมัลฟอย
ไม่!! มัลฟอยยังคงค้านดังเดิม
เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเด็กหนุ่มที่เอาแต่ใจอย่างขัดใจ แต่มัลฟอย...
เอ๊ะ!! เกรนเจอร์ เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือยังไง ไม่ก็คือไม่สิ เซ้าซี้อยู่ได้!!
เฮอร์ไมโอนี่ทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ เธอหรี่ตามองเด็กหนุ่มคู่อริแล้วเอ่ยเย้า เอ...อย่าบอกนะว่าคุณชายมัลฟอยกลัว ไม่กล้าอยู่คนเดียวท่ามกลางพวกมักเกิ้ลจำนวนมาก
มัลฟอยสะดุ้งน้อย ๆ เขามองเด็กสาวตาขุ่น เกรนเจอร์!!! พูดอะไรของเธอ ใครกันจะไปกลัวพวกมักเกิ้ลงี่เง่าพวกนั้น เขาตวาด ใบหน้ามีสีระเรื่อขึ้นมาน้อย ๆ
ก็ถ้าไม่กลัว งั้นก็แยกกันไปสิ นายกล้ามั้ยล่ะ
มัลฟอยมองเด็กสาวที่ท้าทายตาขุ่น เกรนเจอร์... น้ำเสียงบอกชัดว่า...อันตราย แต่เฮอร์ไมโอนี่ไม่กลัว เธอพยายามกลั้นยิ้มอย่างเต็มความสามารถ
เอาเถอะ ตามใจ ถ้าอยากไปด้วยกันก็ไปด้วยกัน เฮ้อ... เฮอร์ไมโอนี่ทอดถอนใจ ...ถ้าใครเขารู้ว่าคุณชายมัลฟอยกลัวมักเกิ้ลล่ะก็... เธอเหลือบมองใบหน้าซีดที่แดงขึ้นมาทันตา ...รู้ถึงไหน อายเขาถึงนั่น!!!
เกรนเจอร์!!! มัลฟอยตวาดเสียงดังลั่น
แต่เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่ แล้วหยิบหนังสือที่ถือติดมือมาขึ้นมาอ่านโดยไม่สนใจเด็กหนุ่มที่ทำท่าฮึดฮัดอีกต่อไป
***************************
เอ้า...ตกลงจะเอายังไงล่ะจ๊ะคนเก่ง ไหนบอกมาซิ เธออยากจะไปทางไหนก่อน เฮอร์ไมโอนี่เย้าเด็กหนุ่มที่ยืนหันรีหันขวางอยู่หน้าสถานีรถไฟ เธอพยายามกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นเขาทำท่าจะกระโดดหนีทุกครั้งที่มีมักเกิ้ลเดินเฉียดเข้ามาใกล้
มัลฟอยก้มลงมองจดหมายพยายามไม่สนใจเด็กสาวที่กำลังดูสนุก เราไปเอาของของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ก่อนละกัน
เฮอร์ไมโอนี่ย่นคิ้ว แต่มันใช้เวลานานนะ
ก็แล้วเธอจะรอเอาของเลยทำไมล่ะ เราไปสั่งเขาก่อนแล้วค่อยกลับมาเอาทีหลังก็ได้นี่ มัลฟอยยิ้มที่มุมปาก เรื่องแค่นี้ อัจฉริยะอย่างเธอน่าจะคิดได้นะเกรนเจอร์
เฮอร์ไมโอนี่หรี่ตาอย่างไม่พอใจเมื่อโดนเยาะ ใครเขาจะเก่งอย่างเธอล่ะ รู้ดีว่างานสองชิ้นจะสำเร็จลงได้เพราะร่วมมือกันทำดีกว่าแยกกันทำ
มัลฟอยคอแข็งเมื่อโดนตอกกลับ ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วพร้อมใจกันสะบัดหน้าไปตรงไปเอาร้านที่ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์สั่งของไว้ทันที
***************************
แม้จะไปรับจดหมายของ ศมักกอนนากัลกลับมาแล้ว แต่ของของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์ก็ยังคงไม่เรียบร้อย
อีกนานมั้ยคะ เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างร้อนใจ เหลือเวลาอีกไม่ถึง 3 ชั่วโมง รถไฟก็จะออกจากสถานีแล้ว
ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะคุณน้อง พอดีว่าพวกพี่มีงานเร่งเข้ามาพวกเราก็เลยต้อง...
มีงานด่วนเข้ามาก็เลยต้องทิ้งงานของพวกเรางั้นเหรอ มัลฟอยขัดเสียงเย็น ทั้ง ๆ ที่พวกคุณนัดให้เรามารับของในวันนี้แล้ว ความจริงคุณควรที่จะทำให้เสร็จตั้งแต่เมื่อวานนี้ด้วยซ้ำ เขากวาดตามองของที่เสร็จเพียงแค่บางส่วน ทำแบบนี้ไม่มีความรับผิดชอบชัด ๆ!!!
เอ่อ...คือ...
เอาน่า ใจเย็น ๆ น่ามัลฟอย เฮอร์ไมโอนี่แตะแขนเขาเบา ๆ มัลฟอยสะบัดแขนหนี เขาทำเสียงเชอะ แล้วเดินเลี่ยงไปทางอื่น
ไม่ทราบว่าจะเสร็จทันวันนี้หรือเปล่าคะ พวกเราน่ะไม่ใช่คนที่นี่หรอกนะ เราจะต้องกลับไปให้ทันภายในวันนี้ แล้วตอนนี้เราก็มีเวลาเหลือเพียงแค่ 2 ชม. เท่านั้น
2 ชม.!!! ...ค่ะ...เสร็จทันแน่ค่ะไม่ต้องห่วง เจ้าของร้านอุทานแล้วรีบตอบรับทันทีที่รู้สึกถึงสายตาขุ่นขวางที่จ้องมองมา
งั้นก็ตกลงตามนั้น มัลฟอยเดินเข้ามาคว้าแขนเฮอร์ไมโอนี่ไว้ อีก 2 ชม. เราจะมาใหม่อีกครั้ง แล้วถ้าคราวนี้ยังทำไม่เสร็จอีกล่ะก็เราจะได้เห็นดีกัน เขาขู่เจ้าของร้านที่หน้าซีดลงเรื่อย ๆ
เธอนี่...เลิกขู่เขาสักทีได้มั้ย!!! พูดมากน่ายัยหัวฟู ไปจากที่นี่กันเถอะ ยิ่งอยู่ยิ่งหงุดหงิด
***************************
นี่มัลฟอย เธอว่าที่ร้านเขาจะทำชุดของ ศ.ดัมเบิ้ลดอร์เสร็จมั้ย เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างกังวล ตอนนี้พวกเธอนั่งกันอยู่ที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากร้านตัดเสื้อมากนัก
คงจะเสร็จมั้ง มัลฟอยตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่ตาแก่นั่นก็พิลึก ทำไมต้องมาตัดเสื้อกับพวกมักเกิ้ลงี่เง่าพวกนี้ด้วยก็ไม่รู้ ชักช้าเสียเวลา!! เขาคนแก้วกาแฟไปมาอย่างหงุดหงิด
น่า...อาจารย์เขาก็คงมีเหตุผลของเขาน่ะแหล่ะ
เฮอะ!!
ใบหน้าคมเข้ม ท่านั่งสบาย ๆ แต่บ่งบอกถึงความเชื่อมั่นในตนเองสูงดึงดูดสายตาของคนที่อยู่ภายในร้านมาเป็นจุดเดียว เฮอร์ไมโอนี่เริ่มขยับตัวอย่างอึดอัดเมื่อรู้สึกว่ามีหญิงสาวหลายคนทั้งสวยและไม่สวยเดินเฉียดเข้ามาที่โต๊ะของพวกเธอและทุกคนต่างก็พากันส่งสายตาเชิญชวนมาให้กับเขาอย่างเต็มที่ แต่มัลฟอยกลับไม่สนใจ เขายกแก้วกาแฟขึ้นดื่มเฉย
นี่ มีเวลาอีกตั้งนาน เรา...อย่ามานั่งกันอยู่อย่างนี้เลยนะ เฮอร์ไมโอนี่ชวน
มัลฟอยเลิกคิ้ว แล้วเธอจะไปไหนล่ะ
คือ...ใกล้ ๆ กันนี้มีห้างสรรพสินค้าน่ะ เราไปเดินกันที่นั่นเถอะนะ
นี่เธออยากจะไปช็อปปิ้งงั้นเหรอ เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เรามาทำธุระกันนะ ไม่ได้มาเที่ยว เชื่อเขาเลย
น่า มีแอร์เย็น ๆ มีของให้ดูเพลิน ๆ เดี๋ยวแป๊บ ๆ เวลาก็หมดไปเองแหล่ะ
มัลฟอยหงุดหงิด จะไปให้ได้ว่างั้นเถอะ
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มหวาน ต้องการเอาใจเขาเต็มที่ รอยยิ้มหวานดึงดูดสายตาหนุ่ม ๆ หลายคนรวมทั้งคนที่นั่งอยู่ตรงหน้านั้นด้วย นะมัลฟอย เอาแต่มานั่งคอยเวลาอย่างนี้น่าเบื่อออก
เฮ้อ... เขาถอนใจ ทำไมถึงต้องใจอ่อนกับยัยหัวฟูนี่ทุกทีนะ ตามใจเธอแล้วกันยัยหัวฟู แต่ถ้าเธอเอาแต่เดินช็อปปิ้งเพลินจนลืมเวลาล่ะก็ เธอต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย
TBC.....
| Create Date : 05 เมษายน 2550 |
| Last Update : 5 เมษายน 2550 15:07:25 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 807 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: GT_felton IP: 168.120.13.9 วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:20:44:59 น. |
|
|
|
| โดย: super juior narak IP: 124.121.61.97 วันที่: 10 เมษายน 2550 เวลา:14:39:39 น. |
|
|
|
| โดย: jina IP: 125.26.37.0 วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:31:53 น. |
|
|
|
| โดย: PeTcH IP: 203.107.199.180 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:18:02:07 น. |
|
|
|
| โดย: nan IP: 124.121.209.220 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:12:26 น. |
|
|
|
| โดย: princess meeare IP: 222.123.195.83 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2551 เวลา:16:16:14 น. |
|
|
|
| โดย: เฮอร์มายโอนี่ IP: 125.27.223.145 วันที่: 4 กันยายน 2553 เวลา:18:32:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอรายงานตัวนะคะ มาครั้งแรกคะ ชอบแฮร์รี่มาก ๆ เลย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
หึหึ เดินห้างกะมัลฟอย (จะดีเร้ออออ- -*55)
มาต่อเรวๆน้า
(เราตามลิ้งมาจากบอดตัวกวนน่ะ)^^