Bloggang.com : ธิธารา :

นิทานธรรม: พระจักขุปาลเถระ

...พุทธภาษิตลิขิตประดิษฐ์ว่า
ใจนำพาทุกสิ่งสมประสงค์
เพราะใจเป็นหัวหน้าอย่างอาจ-อง
ใจเป็นนายกายคงเป็นทาสแล

....หากผู้ใดมีใจประทุษร้าย
ก็มิวายได้ทุกข์ไร้สุขแน่
การกระทำนำจากใจโดยแท้
ทุกข์ย่อมแห่ตามติดดวงจิตไป

....พระดำริบทนี้มีที่มา
พระบรมศาสดาพาขานไข
เพื่อภิกษุทั้งหลายหายข้องใจ
ว่าเหตุใดพระจักขุฯตาพิการ ฯ

...เรื่องราวนั้นได้กล่าวเอาไว้ว่า
พระภิกษุเดินทางมาสู่สถาน
เพื่อกราบบังคมนมัสการ
พระอาจารย์ ณ วิหารพระเชตุวัน

....เมื่อได้กราบพระพุทธเจ้าแล้ว
ก็เพริศแพร้วผ่องใสให้สุขสันต์
พระสาวกจึงได้พร้อมใจกัน
ไปเยี่ยมท่านพระจักขุฯภิกษุนี้

....ครั้นไปถึงก็จวนจะพลบค่ำ
ทั้งเมฆฝนมืดดำคล้ำแสงสี
พระสาวกเห็นว่าท่าไม่ดี
ชวนกันกลับทันทีพรุ่งนี้มา ฯ...

....ในคืนนั้นฝนตก-ลงอย่างหนัก
แหละหยุดพักเอาตอนกลางดึกหนา
ฝนขาดเม็ดก็ถึงซึ่งเวลา
พระจักขุปาลเถราเดินจงกรม

….ยามฝนตกมีหมู่แมลงเม่า
บินคลอเคล้าเล่นแสงแสนสุขสม
แต่เมื่อปีกต้องสายฝนที่พ่นพรม
ปีกเปียกปอนล่อนตามลมร่วงลงดิน

….พระจักขุปาลเถระพระรูปนี้
สองตามีแต่บอดสนิทสิ้น
ด้วยเหตุนี้ท่านจึงได้มีมลทิน
แต่ก็ใช่จะจงจินต์หรือยินดี

….เพราะความที่ท่านมีตาพิการ
แมลงเม่าบนลานไม่คลานหนี
ท่านจึงเหยียบย่ำไปบนชีวี
แมลงเม่าเหล่านี้จึงตายไป ฯ

ครั้นรุ่งเช้าพระต่างวัดที่ผลัดว่า
วันพรุ่งนี้สิกลับมาบูชาใหม่
ท่านก็ทวนหวนจริงอย่างอิงไว้
เมื่อมาถึงต้องเศร้าใจในเหตุการณ์

….จึงเอ่ยถามความพระ-ผู้น้อยว่า
ใครกันหนามาเดินบนสถาน
พร้อมย่ำเหยียบแมลงเม่าตายเกลื่อนลาน
เหมือนเพชฌฆาตประหารผลาญชีวี

….พระลูกศิษย์แม้มิเห็นว่าเป็นใคร
ก็เดาได้พระครูบามาที่นี่
เดินจงกรมเป็นกิจท่านนานนับปี
เช้ามืดนี้ท่านก็คงจะลงมา

….พระสาวกทราบความที่ถามนั้น
พร้อมใจกันมั่นคงตรงที่ว่า
ต้องนำเรื่องนี้กราบพระศาสดา
จึงนำพากันดำเนินเดินทางไป ฯ

…พระองค์ทรงพระดำรัสตรัสถามว่า
เธอเห็นเขากำลังฆ่าแมลงไหม
พระสาวกจึงหมอบตอบเร็วไว
ข้าพเจ้าไม่ได้เห็นเช่นตาตน

….พระจักขุฯก็ไม่เห็นเช่นพวกเธอ
การนั้นใช่พลั้งเผลอไร้เหตุผล
อีกมิใช่จงใจให้วายชนม์
ความนี้พ้นผลกรรมจะนำพา

….พระภิกษุรูปหนึ่งจึงกราบทูล
ถามถึงมูลเหตุใดกระไรหนา
ที่ทำให้พระจักขุฯพิการตา
พระกรุณาว่ากรรมเคยทำไว้ ฯ

พระพุทธองค์ทรงโปรดเล่าเหตุการณ์
ครั้งหนึ่งนานแล้วหนอมีหมอใหญ่
รับรักษาโรคชนคนทั่วไป
วันหนึ่งได้พบนางป่วยทางตา

หมอจึงถามแม่นางมองเห็นไหม
นางตอบไปไม่เห็นแล้วเจ้าข้า
หากหมอทำให้เห็นเช่นธรรมดา
เรื่องราคาแม่นางทำอย่างไร

ตลอดกาลจะช่วยงานบ้านคุณหมอ
จะเพียงพอแก่ค่ารักษาไหม
หมอฟังแล้วรู้สึกพึงพอใจ
จึงหยอดยาใส่ในสองตานาง ฯ

ไม่นานนักหญิงนั้นพลันประสบ
ตาเริ่มพบแสงใสไสวสว่าง
หล่อนเริ่มมีใจคด-คิด-ปด-วาง
เพราะกลัวว่าค่าจ้างจะไม่มี

คิดดังนั้นวันหนึ่งซึ่งหมอถาม
หล่อนตอบความเลี่ยงไปในวิถี
ว่าเมื่อก่อนยังแลเห็นเลือนลางดี
แต่บัดนี้ตาของฉันนั้นมืดมน

เมื่อหมอเลิกตาดูก็รู้แน่
ว่าที่แท้นางเลี่ยงจะเบี่ยงผล
หมอบอกนางไปว่าอย่ากังวล
ลองอีกหนยาตัวใหม่อาจหายดี ฯ

ครั้นถึงบ้านหมอปรุงยาพิเศษ
ด้วยกิเลสเหตุเนื่องเคืองโฉมศรี
เพื่อล้างแค้นแม่นางปดพจนี
ยาพิษนี้ตาจะบอดตลอดกาล

แหละทุกอย่างก็เป็นไปดั่งหมอคิด
สองตานางกลับมืดมิดสนิทสถาน
นางไม่ซื่อจึงรับทุกข์ทรมาน
กรรมบันดาลหมอเกิดมาตามืดมน

หมอคือพระจักขุฯในชาตินี้
บาปกรรมที่ทำไว้มิไร้ผล
ไม่มีใครเลี่ยงได้ในกรรมตน
ที่คอยวนเวียนติดดวงจิตไป

เพราะเมื่อกายตายลงจิตคงที่
มิหลบลี้หนีหายดังกายไซร้
กรรมตามจิตชิดข้างมิห่างไกล
ยามเกิดใหม่ผลแห่งกรรมก็นำทาง

หลังจากนั้นพระองค์ทรงตรัสว่า
ใจนั้นหนาเป็นใหญ่ไร้สิ่งขวาง
หมั่นทำดีคิดดี..สิ่งชั่ววาง
ลงมือสร้างเสริมประตูสู่นิพพาน ๚ะ๛

...จบบริบูรณ์...