|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
คืนเหงา (ว่าด้วยกลบท นาคราชแผลงฤทธิ์)
*ท่ามดึกดื่นคืนเหงาแสงดาวดับ ซับดวงเดือนเลือนลับยากหลับใหล ไยร่ำเรียงเสียงครวญปั่นป่วนใจ ป่ายปวดจำค่ำไหนจะไร้รอน
*จรรักเริ่มเพิ่มใหม่จากใจเก่า เจ่าจิตก่อนซ่อนเศร้าหากเจ้าถอน ห่อนเจียรถามความรักสลักกลอน ซ้อนเรื่องเก่าเว้าวอนจากตอนใด
*ใจต้องเดียวเปลี่ยวดายความหมายหมด ขดมัวหมองจ้องจดจำบทไหน ใจบ้าหน่อยพล่อยพร่ำเสียงร่ำไร ใส่เรื่องราวยาวไกลในใจครวญ
*นวลแจ้งคำย้ำขื่นค่ำคืนเหงา เค้าคงงอนอ้อนเฝ้าคอยเจ้าหวน ครวญจิตหันพลันเหอกเรรวน อ่วนรักร้าวเศร้าสรวลปั่นป่วนนัก
*ปักประหนึ่งตรึงตราเวลาก่อน วอนรักเก่าเราย้อนช่วยผ่อนหนัก สักผิดไหนไตร่ตรองเพื่อครองรัก ภักดิ์คนแรกแทรกหลักมั่นภักดี
*มีเพื่อนด้วยช่วยคลายวุ่นวายหมอง เว้าวอนไม่ให้ต้องนั่งหมองศรี นี้หม่นโศกโรคร้าวยามเรามี ยีรอยหม่นคนดีคราหนีไป (ยี มาจาก ย่ำยี)
*ใครหนอเปลี่ยนเวียนวนมีคนอื่น หมื่นคำอ้างช่างตื้นไม่ชื่นใส ไม่ชื่นสุขทุกข์ชิดไม่ติดใจ ไม่เติมจิตคิดไกลกลัวใจคน
*หล่นจากเคยเชยชิดถูกปิดกั้น ถ่านเปลวกลบลบฝันรำพันหม่น หล่นเพราะหมางร้างลาชะตาตน ชนม์ต่ำต้อยน้อยจนจำทนรอ
กลอนโดย
.
กวีน้อยเจ้าสำราญ
|
Create Date : 21 พฤศจิกายน 2552 |
|
16 comments |
Last Update : 5 ธันวาคม 2552 2:37:42 น. |
Counter : 346 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ploythana IP: 58.9.11.203 21 พฤศจิกายน 2552 7:52:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 22 พฤศจิกายน 2552 6:34:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: กิ่งโศก (Taboonkam ) 22 พฤศจิกายน 2552 7:46:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: สดายุ... 22 พฤศจิกายน 2552 12:58:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: สุนันยา 22 พฤศจิกายน 2552 20:46:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: พธู 24 พฤศจิกายน 2552 10:57:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ญามี่ 24 พฤศจิกายน 2552 15:45:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 24 พฤศจิกายน 2552 21:37:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เป็นกลอนที่บังคับให้ใช้
เสียงพยัญชนะ ซ้ำเสียง ๓คำท้ายวรรคไปเป็นคำเริ่มต้นซ้ำวรรคถัดไป
และซ้ำเสียงสระวรรคละ๓คู่ ตรงคำที่๓-๔ กับ ๕-๗ และ๘กับ๑วรรคถัดไป
และ เลื่อนคำรับสัมผัสไปสัมผัสระหว่างวรรคตรงคำที่๕
ปล.บางบรมครูจะมีกฎเกณท์กลบทนี้ซ้ำเสียงสระแค่ตรงคำที่๓-๔และ๘กับ๑วรรคถัดไป
ไม่มีซ้ำเสียงสระตรงคำที่๕-๗เหมือนของศิริวิบุลกิตต์ที่ลงบทสอนไว้