ของขวัญวันแม่

ว่างก็เขียน…ไม่ว่างก็ (พยายามจะ) เขียน....เขียนไปเรื่อยๆ....เหนื่อยก็พัก...
ก็ "คน (มัน) ชอบเขียน" นี่นา!!!
เห็นสโลแกนของตัวเองแล้วก็นึกขัน แหม! พักไปเป็นเดือนแล้ว ยังไม่ได้เขียนอะไรเลย อิ..อิ..สงสัยได้เวลาเปลี่ยนสโลแกนใหม่
ว่างก็ไม่เขียน…ไม่ว่างก็ไม่เขียน....พักไปเรื่อยๆ....ไม่เหนื่อยก็พัก.....ก็ "คน (มัน) ชอบพัก" นี่นา!!!(เอิ๊ก..ก..)


.................................................





ใกล้ถึงวันแม่...ลูกสาวมีเรียงความที่จะส่งเข้าประกวดมาอวด เมื่อ 2 ปีก่อนเคยได้ที่ 2 ทั้ง 2 ปี มาปีนี้เจ้าอะตอมหัวระเบิดซึ่งจะเรียนที่นี่เป็นปีสุดท้ายเพราะกำลังจะจบ ป.6 ก็เลยวาดหวัง...อยากจะได้ที่ 1 ลองมาฟังสำนวนดูนะคะ

......วันเวลาเปลี่ยนไป ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลง แม่แก่ลงในขณะที่ฉันเติบโตขึ้น จากเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่แม่ต้องคอยโอบอุ้ม เป็นเด็กหญิงตัวโตที่แม่อุ้มไม่ไหว จากเด็กหญิงยิ้มง่ายเป็นเด็กหญิงแสนงอน จากเด็กหญิงช่างพูดเป็นเด็กหญิงชอบเถียง.....

นั่น...ช่างกล้าเปรียบเทียบ

.....แต่ความรักที่แม่มีให้กลับไม่เคยแปรเปลี่ยน ไม่เคยลดน้อยถอยลง มีแต่จะเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน แม้แม่จะไม่ต้องคอยดูแลฉันอย่างใกล้ชิดเหมือนเมื่อก่อน ไม่ต้องคอยอาบน้ำป้อนข้าว ไม่ต้องคอยสอนทำการบ้าน แต่แม่ก็ไม่เคยห่างหายไปไหน แม่จะอยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองฉันด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใยเสมอ การกระทำของแม่ทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งและรักแม่มาก ฉันบอกกับแม่ว่า เมื่อโตขึ้นฉันจะตอบแทนพระคุณของแม่บ้าง ฉันจะทำงานหาเงินเลี้ยงแม่ ให้แม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย ไม่ต้องทำงานหนัก ให้แม่ได้พักผ่อน ได้ท่องเที่ยว หรือเข้าวัดปฏิบัติธรรมอย่างที่แม่ต้องการ.....

อืม..ม...ช่างประจบ

.....แต่แม่กลับบอกว่า “ไม่ต้องตอบแทนอะไรมากมาย ขอแค่เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นนักเรียนที่ดีของคุณครู และเป็นพลเมืองดีของประเทศก็พอ”

นี่ก็...ยกคำพูดของแม่มาล้วนๆ

และแล้ว...เจ้าหัวระเบิดก็ไม่ผิดหวัง เรียงความที่กล้าเปรียบเทียบ ช่างประจบ และตบท้ายด้วยการขอยืมคำพูดของแม่มาเป็นประโยชน์ก็คว้ารางวัล 1 มาเป็นของขวัญวันแม่ได้สำเร็จ




ของขวัญ(ตัวจริง)ของแม่




อะตอมเตรียมเล่นดนตรีไทยในวันแม่กับวงของโรงเรียน




เกียรติบัตรที่ได้รับ

Create Date : 09 สิงหาคม 2553 Last Update : 26 ธันวาคม 2553 16:34:42 น. Counter : 1964 Pageviews.		1 comments
Share Tweet