ความสุข

วันนี้...ฉันกลับบ้านด้วยความรื่นเริงเป็นพิเศษ ก็วันศุกร์นี่นา...ก็ต้องมีความสุขเป็นพิเศษกันหน่อย
สุข...เพราะพรุ่งนี้จะได้ตื่นสายๆ แหม!...มันซู้ดยอดปรารถนาจริงๆ สำหรับคนที่ต้องตื่นแต่เช้าติดกัน 5 วัน
สุข...เพราะเย็นนี้ไม่ต้องเข้าครัว เนื่องจากคุณซ้ามีจะซื้ออาหารสำเร็จรูปเข้ามา
สุข...เพราะวันนี้จะได้อัพบล็อกซะที...เอิงเงย

วันนี้...ฉันพบว่าเพื่อนร่วมงานต่างก็รื่นเริงเป็นพิเศษเช่นกัน ก็วันสุขแห่งครอบครัวนี่นา...ก็ต้องมีความสุขเป็นพิเศษกันหน่อย
สุข...ที่จะได้กลับบ้าน
สุข...ที่จะได้พบครอบครัวหรือคนรู้ใจ
สุข...ที่จะได้ท่องเที่ยว

แต่บางคนกลับไม่มีความสุข...เพราะไม่ได้กลับบ้าน ก็มีเวรยามจะต้องอยู่นี่นา เหอะน่า ยังไงๆ ก็ได้ค่าเวรใส่กระเป๋าปลอบใจให้คลายทุกข์ไปได้บ้างหรอก
แต่บางคนไม่อยากกลับบ้าน...เอ๊ะ! ยังไง? เวรยามก็ไม่มี แต่เลือกมีความสุขกับการนั่งแช่อยู่ในที่ทำงาน เพราะไม่อยากเหยียบย่างเข้าบ้านที่มีแต่ปัญหา
แต่บางคนก็บ่ายหน้ากลับบ้านด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ...ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่ที่จะได้กลับบ้าน!!!

เมื่อ 2-3 วันก่อน ฉันมีโอกาสได้พูดคุยเรื่องความสุขกับเพื่อนเก่า เราโอภาปราศรัยกันในบรรยากาศที่เจือไปด้วยความสุขเกือบ 30 นาที แล้วฉันก็พบว่าสิ่งที่ฉันเล่าให้เพื่อนฟังนั้น ทำให้เธอต้องเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจ โดยเฉพาะตอนที่ฉันบอกกับเธอว่าเดี๋ยวนี้ฉันกลายเป็นคนที่มีความสุขง่ายไปแล้ว เพราะรู้จักพอใจสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวง่าย ไม่ใช่มาตรฐานการใช้ชีวิตลดลง ตรงกันข้ามฉันกลับคิดว่าตัวเองมีมาตรฐานการใช้ชีวิตเพิ่มขึ้น เพราะรู้จักละวางและเกาะติดลดลง ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รักโลภโกรธหลง ฉันยังมีอยู่ครบ... โดยเฉพาะความโกรธที่ยังแล่นนำหน้ากิเลสตัวอื่นๆ เหมือนเดิม แต่ฉันกลับให้เวลามันโลดแล่นอยู่ในใจได้ไม่เกิน 2 ชั่วโมง เพราะฉะนั้น อีก 22 ชั่วโมงที่เหลือของวัน ฉันจึงมีแต่ความสุข...ความสุข...และความสุข

เพื่อนฉันยิ่งเบิกตากว้างขึ้นอีกขึ้นเมื่อฉันบอกว่า ฉันใช้เวลานานถึง 5 ปีทีเดียวกว่าที่จะขัดถูกห้องใจให้สะอาดปราศจากสนิมทุกข์จนกระทั่งกลายเป็นคนสุขง่ายอย่างเช่นทุกวันนี้ ฉันต้องฝึกคิดฝึกทำสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นร้อยๆ พันๆ ครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการฝึกมองโลกในแง่ดีให้มากกว่าแง่ลบ ฝึกเห็นใจคนอื่นให้เท่ากับเห็นใจตัวเอง ฝึกเสียดายให้น้อยลง โดยการเป็นผู้ให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน เช่น ให้โอกาส ให้อภัย

วันนั้น...ฉันจบการสนทนากับเพื่อนด้วยสายตาครุ่นคิดของอีกฝ่าย ในขณะที่ฉันรู้สึกลิงโลดใจเป็นพิเศษ บางที...ฉันอาจจะได้เครือข่ายคนสุขง่ายอีกคน แต่วันนี้...ฉันกลับต้องกลับบ้านด้วยดวงใจที่ครุ่นคิด บางที...วันจันทร์ฉันอาจจะต้องเล่าเรื่องความสุขให้ใครบางคนฟัง!!!

Create Date : 10 กันยายน 2553 Last Update : 26 ธันวาคม 2553 12:18:50 น. Counter : 1291 Pageviews.		6 comments
Share Tweet