เรื่องย่อหลังปก

กลุ่มผู้หญิงที่เธอมองเห็นนั้นบ้างก็ตัดผมเกรียนไว้ปีกกันรอบลงน้ำมันจนเห็นขอบตั้งขึ้นเด่นชัดสองข้างหูมีจอนยาวเคลียแก้ม บ้างก็ผมสั้นเพียงต้นคอบ้างก็ตัดเป็นทรงดอกกระทุ่ม…

“ตอนนี้ท่านใดเป็นพระเจ้าอยู่หัวละพี่ผิน”

“สมเด็จพระนารายญ์เจ้าค่ะ”พระนารายณ์มหาราช!

“คงสาสะใจแล้วสิหนา”

เสียงทุ้มเข้มนั้นเอ่ยออกมาพร้อมดวงตาอริที่จ้องมายิ่งได้มองเห็นสายตาบ่าวไพร่คนอื่นๆที่มองเธออย่างตำหนิชิงชังก็ยิ่งทำให้รู้ว่านิสัยของแม่หญิงการะเกดคนที่เธอมาอาศัยร่างนี้คงร้ายกาจไม่เบาเลยทีเดียว

“เออเนาะเขามีแต่ข้ามภพมาเป็นนางเอก

ตูดันข้ามมาเป็นนางร้าย เฮ้อ เครียดได้โล่!”

………..

ยอมรับเลยค่ะว่าติดนิยายจริงจังเป็นเรื่องแรกในปีนี้อ่านไม่ว่างนามปากกา รอมแพงมีพล็อตแปลกๆ ที่น่าอ่านนับว่าเป็นเล่มที่สองรองจากคีตโลกาที่อ่านของคุณรอมแพงคีตโลกาที่ไม่ได้ชอบมากพอเห็นเรื่องนี้ในห้องสมุดก็ยังลังเลว่าจะหยิบมาอ่านดีหรือไม่แต่สุดท้าย เอาวะลองดู ตัวละครในเรื่องนี้ชื่อจำยากมากจริงๆ เจ้าค่ะอิฉันอ่านแล้วยังจำชื่อสลับพ่อลูกบ่อยครั้ง

ตัวละครหลัก

เกศสุรางค์:อาจาร์ยสาววัย25 แต่ด้วยรูปร่างที่อวบอ้วนทำให้หน้าไปไวกว่าอายุจริงเสมอนางเอกในร่างปัจจุบันเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสีย มั่นใจทุกอย่างเว้นรูปร่างของหล่อนเอง ทำให้เกศสุรางค์เติมเต็มความมั่นใจของตัวเองด้วยความคิดการเรียนที่รู้เลยว่าแม่คุณนี่เก่งแถมยังเรียนยูโดเสียด้วย

แม่หญิงการะเกด: แม่หญิงวัย 16 เป็นทุกอย่างที่ตรงข้ามกับการะเกดแม่หญิงนี่เป็นคนสวย รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นรวมทั้งจิตใจที่ขัดกับรูปร่างหน้าตาเสียเหลือเกินจริงๆก็ไม่ได้แล้วร้ายมากขนาดที่เรียกว่ากู่ไม่กลับแต่นิสัยติดจะเป็นคนดูถูกคุณค่าของคนตีราคามนุษย์จากภายนอกพอมีเหตุการณ์ที่ทำให้เกศสุรางค์เข้ามาในร่างของการะเกดจึงไม่แปลกที่ใครๆก็ต่างคิดว่าหล่อนกลายเป็นแม่หญิงวิปลาส

หมื่นสุนทรเทวา: คุณพี่คู่หมายของแม่หญิงการะเกดนิสัยเป็นคนขรึมๆแสดงความรู้สึกผ่านทางสีหน้าไม่เก่ง ตอนแรกๆคุณพี่เป็นคนที่เกลียดการะเกดมากที่สุดแต่พอหลังๆ เจอแม่หญิงวิปลาสเข้าไปคุณพี่กลับเป็นฝ่ายไล่ตามเอง

ความในใจหลังอ่าน

รู้สึกไม่เสียดายที่หยิบมาอ่านเป็นนิยายพีเรียดที่ดีจริงๆข้อมูลแน่นมากสามารถเชื่อมโยงกับประวัติศาสตร์ได้เจ๋งมาก แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าเฮ้ยประวัติศาสตร์เยอะไป หรือ ลังเลใจว่านี่ อ่านหนังสือประวัติศาสตร์ไทยอยู่?เพราะเนื้อเรื่องก็ยังเป็นความรักอยู่ แต่ก็ได้ความรู้เพิ่มมาด้วยชอบในสิ่งที่เกศสุรางค์ทำนางเอกทำในสิ่งที่แปลกใหม่ในยุคสมัยนั้น สิ่งที่ใครก็ไม่ทำกันที่ชอบมากก็กางเกงในยี่ห้อเกศสุรางค์ อ่านแล้วอมยิ้มไปค่ะคือเหมือนต้องการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยไม่ได้ต้องการให้ยุคสมัยปรับตามเมื่อเกศสุรางค์ยอมรับผิดแทนบ่าวไพร่ทั้งหมดอ่านแล้วน้ำตาซึม(อินจัด)และความคิดของเธอที่แบบ อือฮือ แสบจริงๆ ถ้าจะให้บรรยายแต่ละฉากที่ประทับใจก็คงยาวไปหลายหน้า

และที่ชอบอีกอย่างคือความสมจริงที่ผู้แต่งเขียนขึ้นมาทำให้ 505 หน้าผ่านไปเพียงระยะเวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้นส่วนตัวจะไม่นิยมนิยายที่หน้ามากๆเนื่องจากกลัวในกรณี พระ-นาง งี่เง่าใส่กันวนไปมาก็เหมือนจะยืดจนน่ารำคาญ ความรักระหว่างคุณพี่และแม่หญิงเกศสุรางค์ในร่างการะเกดก็ไม่ได้เร่งรีบชนิดที่ว่า รักกัน แต่งเลย แต่เป็นเรื่องราวของคนธรรมดาๆ ที่ค่อยๆเป็น ค่อยๆ ไปชวนให้อบอุ่นหัวใจดี และความรักที่พระ-นางที่มีต่อกันที่หวานในแบบสมัยก่อนถ้าจะให้คิดเป็นนิยายที่ไม่ได้เพียงความรัก แต่มีสาระ การตอบโจทย์ทุกอย่างว่าทำไมนางเอกถึงมาอยู่ในร่างการะเกดที่ย้อนกลับไปเป็นร้อยๆ ปีแม้กระทั่งว่าทำไมถึงเป็นชื่อเรื่องแบบนี้ นับถือผู้เขียนจริงๆสุดยอดมาก

อ่านเถอะค่ะ