ทุกชีวิต ยังต้องก้าวเดินกันต่อไปโดยเฉพาะเด็กน้อยทั้งสาม ที่ต้องเติบโตขึ้น วันนี้..แม่ของพวกเขา ไม่มีโอกาสได้โอบอุ้มเลี้ยงดูด้วยมือของตัวเองทำได้แต่เฝ้ามองไกลๆมาจากสวรรค์เท่านั้นแต่วันนี้..แม่ฟอมคงดีใจ ที่ได้เห็นว่าลูกๆของเธอ เติบโต และแข็งแกร่งขึ้น...น้องฟ่าน...สาวน้อยคนนี้ ปรับตัวกับชีวิตที่ไม่มีแม่ได้อย่างที่น่าพึงพอใจแม้ว่าจะดื้อบ้าง งอแงบ้างแต่ความน่ารัก สดใสยังคงเหมือนเดิมเรารู้ว่า..ในใจของหนู ยังมีแม่ฟอมอยู่ตลอดเวลาหนูยังพูดถึงแม่ฟอมเป็นระยะล่าสุด..ยังรบเร้าพ่อกุน ให้ไปหาแม่ฟอมที่โรงพยาบาลหนูแค่หวังว่า..เผื่อโชคดี แม่ฟอมอาจยังไม่ได้ไปสวรรค์ แต่หนูก็กล้าหาญ ที่เผชิญหน้ากับความจริง (แบบงงๆ) ว่าแม่ฟอมไม่อยู่แล้วหนึ่งในก้าวแห่งการเติบโตของน้องฟ่าน คืองานกีฬาสีของโรงเรียนหนูเดินพาเหรดสีเขียวพ่อกุน : วันนี้หนูสวยที่สุดเลย หนูรู้มั้ย ตอนนี้แม่ฟอมมองดูหนูอยู่น่ะฟ่าน : ใช่ๆ ตะกี้หนูฟ่าน เห็นแม่ฟอมแว้บๆบนก้อนเมฆแหละ พ่อกุน(copy จาก facebook พ่อกุน)ถึงจะง่วง (เพราะเมื่อคืนนอนดึก ตื่นเต้นจัด) หิว เหนื่อย และขัดใจกับสีเขียว (เพราะหนูชอบสีชมพู)แต่หนูก็อดทน จนงานเสร็จ ....ก้าวเล็กๆของหนูในวันนี้ หากผู้ใหญ่ให้การดูแล ใส่ใจ จะทำให้หนูมั่นใจ ในการก้าวผ่านเรื่องใหญ่ๆในอนาคต......................สู้ต่อไปนะ หนูฟ่านผู้อดทน.......................น้องมีฟา.....หนูก็ปรับตัวได้ดีเช่นกัน แม้ยังติดพ่ออยู่ แต่เริ่มเข้าหาคนอื่นได้มากขึ้น ได้เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของหนูมากขึ้นเวลาเห็นรูปแม่..หนูก็จะเรียก แมะ..แมะ....หนูคิดถึงแม่มากใช่ไหมลูก..พวกเราก็เหมือนกัน.......น้องเฟม่า...หนุ่มน้อย ที่โตวันโตคืน เลี้ยงง่าย ไม่งอแง แข็งแรง กินนมเก่ง ...ป่านนี้ แม่ฟอมคงบ่นอุบ ว่าลูกไม่ได้กินนมตัวเองเลยแต่เจ้าเฟม่า แข็งแรงขนาดนี้ แม่ฟอมคงดีใจได้น่ะ...เราได้มีโอกาสพาน้องฟ่านกับน้องมีฟา ไปเยี่ยมแม่ฟอมที่วัด ซึ่งเป็นที่เก็บเถ้ากระดูก นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ลูกได้ใกล้ชิดกัน นับจากวันที่แม่ลูกเจอกันครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาลเราให้เด็กๆไหว้ แล้วบอกว่า....ไหว้ผู้มีพระคุณนะลูก...เด็กทั้งสองทำตามอย่างว่าง่าย แม้จะไม่รู้ความหมายในสิ่งที่ทำนักแต่สักวัน เมื่อพวกหนูโตขึ้น เราจะบอกให้พวกหนูเข้าใจอย่างแท้จริง........หนูจะได้ซาบซึ้งกับพระคุณแม่อย่างเต็มหัวใจและไหว้แม่ด้วยความภาคภูมิใจ ที่รู้ว่าแม่ทำเพื่อพวกหนูขนาดไหน.............ยายแป๋ว......คุณแม่ผู้เข้มแข็งเมื่อวานเป็นวันคล้ายวันเกิดของยายแป๋วตอนสายๆ ผมโทรไปอวยพรวันเกิดhappy birthday นะแม่ขอบใจลูก..แม่ไม่ต้องรอโทรศัพท์พี่ฟอมใช่มั้ย..แฮ่ะๆ......แม่พูดอย่างติดตลก แต่ผมรู้ว่ามันแฝงด้วยความเจ็บปวด เพราะถ้าพี่ฟอมยังอยู่ จะโทรศัพท์มาอวยพรวันเกิดแม่เหมือนทุกๆปีแต่ปีนี้ ผมมีตัวแทนเป็นเจ้าฟ่าน และคณะ ให้การ์ดอวยพรวันเกิดยายแป๋วเป็นที่เรียบร้อย...........มีความสุขมากๆนะครับแม่ ^_^