ไปป์คับ....พี่จะคอยเอาใจช่วยอยู่ตรงนี้นะคับ

ย่องไปอ่านเรื่องที่คุณฟอมเขียนมานานแล้ว ตอนที่รู้ว่าคุณฟอมไม่ได้อยู่ดูแลเด็กๆแล้วรู้สึกสะเทือนใจมากๆ คิดถึงความรู้สึกของน้องฟ่านจังเพราะเขาโตที่สุดน่าจะจำเกี่ยวกับแม่ได้ แต่ดีนะคุณฟอมได้บันทึกเรื่องราวต่างๆไว้เยอะเพื่อที่น้อง 3 ฟ จะได้อ่านและคิดถึงแม่ฟอมคนเก่ง

ไปป์

ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ นะ

เห็นด้วยกับทุกอย่างที่ไปป์พูดถึงฟอม

โดยเฉพาะความเป็น "แม่" ที่ดี


ป่านนี้ฟอมก็คงเฝ้าดูอยู่เนาะ

มีชีวิตที่มีความสุข ดูแลหลานๆ ฟอมจะได้มีความสุขเช่นกันในภพนั้น...นะ

ตอนทราบข่าวก็ตกใจและอึ้งไปหลายวัน

ในที่สุดก็เสียน้ำตาเมื่อได้มาอ่านเรื่องราวที่นี่ เด็กๆโชคดีที่ไม่ได้มีแต่แม่คนเดียวที่รักเขา เขายังมีพ่อ พี่ ป้า น้า อา ที่ล้วนแต่เป็นคนดี น่ารักกันทั้งนั้น ยังไงก็ขอเอาใจช่วยทุกคนให้ฟันฝ่าไปได้นะคะ

ไม่รู้จะเขียนอะไร พูดไม่ออก น้ำตารินนิด ๆ
ขอให้ทุกคนมีกำลังใจในการสู้ชีวิตต่อไปนะคะ

แม้ไม่ได้เข้าบล๊อคมานานมาก แต่กิ๊ฟจำได้ว่าเป็นบลีอคของชายแม่ฟอม..บล๊คอประมุขขวัญ

กิ๊ฟอ่านจบแล้วร้องไห้อย่างไม่อายจริงๆ กิ๊ฟเพิ่งทราบข่าวประมาณอาทิตย์ ตกใจและเสียมาก ด้วยความที่เป็นแม่ และมีลูกเหมือนกัน

ไม่อยากเชื่อเลย คนดี เป็นแม่ที่ดีที่สุดอีกคนจากที่กิ๊ฟติดตามแค่ในบล๊อค...

กิ๊ฟอ่านแล้วเชื่อจริงๆ ว่าคุณฟอมจากไปอย่างมีความสุขและทำหน้าที่จนลมหายใจสุดท้าย..สู่วรรค์ คอยเฝ้ามองลูกๆ เติบโตเป็นคนดีและมีความสุข

เสียใจด้วยมากๆ อีกครั้งค่ะ

น้าหมอ..คิดถึงแม่ฟอม..อาจจะน้อยกว่า..น้าหมอ..แต่ก็คิดถึงค่ะ..

แม่ฟอม..เป็นเพื่อนที่ดีใน Bloggang คนหนึ่งเลยนะค่ะ..

ขอเป็นกำลังใจให้คุงแม่นะค่ะ
คุงแม่เข็มแข็งกว่าที่เราคิดเยอะเลยค่ะ

เสียใจด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง
กับครอบครัวของคุณหมอ และกับครอบครัวของคุณฟอม

หลังจากนี้พยายามดูแลทุกคนที่ยังอยู่ให้ดีที่สุดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ อ่านจากกระทู้แนะนำที่พันทิพ เลยตามมาอ่านในนี้ด้วย ให้กำลังใจทุกคนที่ใกล้ชิดกับคุณฟอมแล้วกันนะคะ

ตามมาจากห้องชานเรือนค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

ตอนนี้คนที่ต้องการกำลังที่สุด คือพี่เขยค่ะ ต้องให้กำลังใจเค้าให้มากนะคะ เราเคยผ่านประสบการณ์สูญเสียมาแล้ว

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
รู้ตอนแรก ยังไม่เชื่อเลยว่าเป็นฟอม

แต่ฟอมก็ไปสบายแล้วจริงๆนะคะ

ฝากอัพเดทหลานทั้งสามด้วยค่ะ

ไม่ได้เข้าบล็อกหมอไปป์กับคุณฟอมนานมาก

เข้ามาตั้งแต่น้องฟ่าน ฟ่าน ยังเล็กๆอยู่

เพิ่งทราบจากห้องชานเรือนตอนเที่ยงวันนี้

รู้สึกใจหายมาก เหมือนเสียคนรู้จักไปคนนึง

ทั้งที่รู้จักกันแค่ในบล็อก คุณฟอมเป็นแม่ที่รักและดูแลลูกได้ดีมากๆ

ขอแสดงความเสียใจกับหมอไปป์ด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
อ่านแล้วน้ำตาซึม ใจหายค่ะ พูดไม่ออก
เคยแวะเวียนไปอ่าน blog คุณฟอมและมาอ่าน blog คุณหมออยู่เรื่อยๆ
ขอให้คุณหมอและครอบครัวเข้มแข็งนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนค่ะ

ตกใจและเสียใจมากค่ะ เพราะติดตามบล็อคของคุณ ฟอม มานานแล้ว ส่วนใหญ่จะเข้าไปดูเรื่องกาแฟ เรายังว่าคุณฟอม เก่งเลย ลูกก็ต้องเลี้ยง และยังสามารถสร้างกิจการเล็กๆ ได้อีก

ตอนแรกไม่ทราบหรอกค่ะ ว่าคุณหมอเป็นน้องคุณฟอม เปิดบล็อคปเรื่อยๆ เอ๋ น้องคนนี้ (น้องฟ่าน ) หน้าคุ้น ๆ พอไปเจอบล็อคของคุณฟอม ตกใจ และเสียใจมาก สงสารเด็กๆ ด้วยคะ


เป็นกำลังใจให้กำลังใจ คุณหมอ คุณแม่ และสามีคุณฟอมด้วยคะ

อย่าลืม เอารูปเด็กๆ มาอัฟนะคะ ติดตามอยู่ค่ะ

ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับหมอไปป์ก่อนนะค่ะ
อ่านบล๊อคนี้น้ำตาไหลเลยค่ะ ตอนรู้ข่าวแม่ฟอมก้อต้องทำใจอยู่หลายวัน พอมาอ่านบล๊อคยิ่งเหมือนตอกย้ำให้คิดถึงแม่ฟอม
เป็นกำลังใจให้น้องฟ่าน น้องมีฟา น้องเฟม่า และพ่อกุน และคุณยายด้วยนะค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ...หมอไปป์

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวอีกครั้งนะคะ เพิ่งเข้าไปอ่านกระทู้ของพ่อกุน เด็กๆ น่ารักกันจริงๆ ดูพ่อกุนเข้มแข็งมาก เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ...

ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกครั้งค่ะ

เป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวนะคะ

ขอแสดงความเสียใจ

และขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนในครอบครัวนะคะ

วันที่เรากลับจากบ้านกรูดกัน มันรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูกนะ ที่จะไม่มีคนที่ทำให้เรารู้สึกsecure อีกแล้ว ต่อไปนี้เราต้องเติบโตขึ้น เรียนรู้ด้วยตัวเราเองพร้อมกับดูแลน้องๆอีก5คน

ตอนที่นั่งรถกลับ มองออกไปนอกกระจกรถ บอกกับตัวเองว่า "นับแต่นี้ไปอีก1 ปี เราจะต้องพากันรอดให้ถึงฝั่งกันทั้งสามคนให้ได้ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นใน1ปีต่อจากนี้ไป พี่จะทำทุกอย่างให้มันผ่านไปได้ด้วยดีที่สุด จะไม่ทิ้งกันเด็ดขาด"

จำได้ว่าตอนที่ติดรถไปป์กลับบ้าน พี่บอกไปป์ว่า "อยากจบแล้วอ่ะ" ส่วนแกก็ตอบกลับมาว่า " อืม อยากกลับบ้านแล้ว" เจ๊แอบเศร้าอ่ะ สำหรับเจ๊มันอาจจะแค่อยากให้ภาระเรื่องการเรียนหมดไป แต่สำหรับไปป์มันมีสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นรออยู่ ได้ยินไปป์พูดแบบนั้น มันยิ่งทำให้พี่บอกตัวเองว่า เราจะต้องไปถึงจุดหมายของเราด้วยกันให้ได้ รวมทั้งเจ้าปังด้วย

พี่ก็เคยผ่านความทุกข์จากการสูญเสียเหมือนกัน มันยากนะ ทุกวันนี้เวลานึกถึงบางทียังร้องไห้อยู่เลย ทั้งๆที่ผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว

ที่ส่งเพลงไปให้แค่จะบอกว่าถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องซะ ถ้าไม่อยากให้ใครเห็นก็ร้องคนเดียวก็ได้ ความรู้สึกมันหลอกใครไม่ได้หรอก บางทีเราก็เข้มแข็ง บางทีเราก็อ่อนแอ ก็เราเป็นคนธรรมดานี่นา แต่เราก็จะเดินต่อไป เพื่อบางสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา

ถ้ามีอะไรที่ช่วยกันได้ บอกนะ ได้เสมอทุกเรื่อง
อย่าให้พี่ต้องเสียความตั้งใจนะ ^ ^
รักแกนะ รักปังด้วย ดีใจจังที่ได้มาเรียนด้วยกัน โชคดีจริงๆที่ได้รู้จักกับพวกแก
ปล.แค่นี้ก่อนนะ ไปเช็ดน้ำตาก่อน

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ขอให้ทุกคนเข้มแข็งเพื่อวันข้างหน้าต่อไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ฮ้าาาา จริงเหรอคะัพี่ไปป์
แอปไม่ได้เข้าบลอคพี่ไปป์กับพี่ฟอมมานานมาก
เพิ่งเข้ามาวันนี้เอง และก่อนนี้ก็เพิ่งไปอ่านบลอคพี่ฟอมมา
ยังคิดอยู่เลยว่า ผ่านไปไม่กี่ปี พี่ฟอมลูกสามแล้วเหรอเนี่ย
แต่พอมาบลอคพี่ไปป์ บอกตรงๆ แอปยังอึ้งอยู่นะเนี่ยพี่ไปป์
ถึงแอปจะยังไม่เคยเจอพี่ฟอมเลยซักครั้ง ถึงจะรู้จักกันผ่านบลอคแกงค์
แต่ก็เหมือนพี่สาวอีกคนนึงไปแล้ว พี่ฟอมยังสาวอยู่แท้ๆ ไม่น่าเลยนะคะ
เสียใจด้วยจริงๆนะคะ

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ

เสียใจด้วยนะคะ รู้ซึ้งถึงคนที่สูญเสียเหมือนกันค่ะว่าเป็นอย่างไร เพราะเพิ่งสูญเสียคนที่เรารักไปเหมือนกันเมื่อวันที่ 11 มิ.ย. 53 ที่ผ่านมาเหมือนกันแบบไม่ทันตั้งตัวเหมือนกันแค่เป็นลมในห้องน้ำไม่ทันได้สั่งเสียอะไร เข้าใจความรู้สึกถึงแก่นแท้ของหัวใจเหมือนกันว่าเป็นอย่างไร เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้อยู่เป็นกำลังใจให้คุณแม่และบรรดาหลาน ๆ นะค่ะ สู้ ๆ

อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรัก ที่มีต่อกันได้อย่างชัดเจน และลึกซึ้งมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ครอบครัวและน้องๆ ด้วยนะคะ

พี่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เพื่อนที่เบญจมฯ นครศรีฯ ส่งลิงค์นี้มาให้อ่าน พี่จบ บม. รุ่นเดียวกับเสกสรรค่ะ

เพิ่งจะเคยเข้าเวปนี้เป็นครั้งแรก อ่านแล้วใจหายเหมือนกันคะ แอบนั่งน้ำตาคลออยู่ เสียใจด้วยนะคะ

ตอนแรกตั้งใจจะไม่้ร้องไห้ แต่ก็เก็บไว้ไม่ได้ เสียใจด้วยนะคะ

อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยล่ะ

มันตันไปหมด
(ครั้งแรกที่เข้ามาอ่าน เลยอ่านไถลไปเรื่อย จนถึงตรงนี้อ่ะ )