นอนโรงพยาบาลครั้งแรกในชีวิตของจ๋ำจ๋ำ
บันทึกจ๋ำจ๋ำ 3 ขวบ 25 วัน : 27 กรกฎาคม 2554 หลังจากที่ป่วยเป็นหวัด และหายเป็นปกติได้ 2 วัน จ๋ำจ๋ำก็ไปเนอร์สตามปกติ แต่พอไปได้วันที่ 2 ก็เริ่มมีอาการไม่ค่อยดี 10 โมง ครึ่ง จ๋ำจ๋ำเริ่มมีอาการอาเจียน หลังจากทานอาหารไป คุณครูตุ๊กโทรมาบอกแม่ แม่ก็เริ่มวิตก ใจคอไม่ค่อยดี เพราะตอนเช้าจ๋ำจ๋ำเป็นปกติทุกอย่าง ร่าเริงไม่มีไข้ :: :: แม่เตรียมตัวเก็บของออกจากที่ทำงาน เพื่อไปรับจ๋ำจ๋ำกลับบ้าน พร้อมกับที่คุณครูคอยโทรบอกอาการของจ๋ำจ๋ำตลอดด้วย พอไปถึงที่ เนอร์สบ้านเกษรสุคนธ์ จ๋ำจ๋ำหน้าซีด คุณครูกำลังให้ทานเกลือแร่ และบอกว่าจ๋ำจ๋ำอาเจียนไป 5 ครั้งแล้ว อาการไม่ค่อยดี แม่รีบพาจ๋ำจ๋ำขึ้นรถ Taxi กับบ้าน อาการเงียบเพราะหมดแรก แล้วก็อาเจียนไป 2 รอบบนรถ taxi น่าสงสารมากๆ :: :: พอไปถึงโรงพยาบาลเกษมราษฏร์ รัตนาธิเบศร์ ประมาณ 12 โมง กว่า จ๋ำจ๋ำก็อาเจียนอีก คุณหมอบอกว่าคงต้องให้น้ำเกลือแล้วล่ะ เพราะอาเจียนมากเกินไป ร่างกายจะขาดเกลือแร่ แม่เองก็กะจะให้ admit อยู่แล้ว อยู่ใกล้หมอสบายใจกว่า :: ::
โฉมหน้าของเด็กป่วย ตาโหลเหลเลย ตอนใส่สายน้ำเกลือง่ายกว่าที่คิด คงเพราะจ๋ำจ๋ำหมดแรง บอกพี่พยาบาลได้แค่ว่า "อย่ามายุ่ง อย่ามายุ่ง" เพราะโดนพันตัวไว้เป็นมัมมี่เลย หุหุ มาถึงเล่าถึงเรื่องห้องพัก ที่แม่เลือกกัน ทางโรงพยาบาลบอกว่าช่วงเด็กป่วยเยอะมาก ห้องเต็มหมด ให้รอที่ห้องเตียงรวม 4 เตียงไปก่อน โอ้โฮ เจี๊ยบจ๊าวมากมาย :: ::
จ๋ำจ๋ำเพลียจัดพอได้เตียงนอนก็หลับสลบกันไป :: :: แต่โอ้แม่เจ้า...มีเด็กเป็นพวกญาติที่มาเยี่ยมเล่นเลี้ยงลูกบอลในห้องด้วย พร้อมเสียงเด็กเตียงต่างๆทั้งกรี๊ด ทั้งร้องไห้ ดังสลับกันทีละเตียง จ๋ำจ๋ำเลยได้นอนไปไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็ตื่นมานั่งเล่น เพราะเสียงในห้องดังมาก และดูวุ่นวายมาก :: ::
นั่งอ่านหนังสือไปพลางๆระหว่างรอห้อง เพราะตอนนี้ไม่ยอมนอนแล้ว :: ::
สักพักพ่อมาถึง อ้อนพ่อน่าดูเลย แต่หน้าตาผอืดผอมจะอาเจียนอีก :: ::
ยังอาเจียนอยู่เลย ทั้งๆที่ไม่ได้ทานอะไรแล้ว น่าสงสาร :: :: เกือบ 6 โมง ได้ห้องเดี่ยวพิเศษแล้ว ดีใจมากมาย ห้องที่เราได้ ตรงกันข้ามกับห้องของเล่นพอดี จ๋ำจ๋ำเห็นก็ดีใจ
ขอไปเล่นของเล่น พี่ผู้ช่วยพยาบาลต้องตามไปช่วยดู แม่ก็เข้าใจ เด็กอ่ะนะเห็นของเล่นก็อยากเล่น ลืมป่วยซะงั้น :: ::
ไปเล่นรถทั้งๆสายน้ำเกลือนี่ล่ะ พยาบาลบอกว่าจริงๆมีรถหลายคัน แต่เด็กๆเอากลับไปห้องกันหมด เหลือหน้าตาแบบนี้ไว้ :: ::
ยกเก้าอี้มาให้แม่นั่งเล่นด้วย ดูดู๊ ความพยายามเป็นเลิศ ขนาดมือข้างหนึ่งใส่สายน้ำเกลือ ยังเอามือข้างว่างยกเก้าอี้มาให้ น่ารักสุดๆเลย..ลูกแม่ ^ ^ :: ::
ก็เลยให้จ๋ำจ๋ำได้เล่นสักพักหนึ่ง แต่คุณหมออยากให้พัก แม่เลยตามกลับมาเล่นที่ห้อง ก็นั่งเล่นได้อีกพักนึง :: :: ก็เลยเล่นเพียงครู่หนึ่งก็กลับมาห้อง ให้นอนพัก เป็นเรื่องล่ะค่ะ เริ่มงอแงเพราะง่วงนอน จะเล่นของเล่นต่อ แม่เลยต้องอุ้มหลับ พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย ตอนที่กำลังเขียน blog นี้อยู่ แม่กำลังเดี้ยงเลย
ตอนนี้หมดฤทธิ์แล้ว ได้นอนพักเต็มที่ในห้องเดี่ยวพิเศษ ถ้านอนห้องรวมป่านนี้คงยังนอนไม่ได้ คงจะอาการหนักกว่าเดิม -"- รวมวันแรกอาเจียนไป 11 ครั้งเลยทีเดียว :: ::
พอตื่นเช้ามาก็หน้าตาสดใสขึ้นมาก ให้น้ำเกลือไป เริ่มหายอ่อนเพลียแล้ว
ลุกขึ้นมานั่งระบายสี ขีดเขียนเล่นได้แล้ว แต่ยังมีอาเจียนอีกหนึ่งครั้งในช่วงเช้า :: :: ทานอาหารรอบเช้าเสร็จ ก็นอนดูการ์ตูนได้สักพัก แม่ก็ให้จ๋ำจ๋ำนอนต่อ ให้พักผ่อนให้เต็มที่เลย พอตื่นรอบบ่าย คุณหมอมาดูอาการ และบอกว่า จ๋ำจ๋ำติดเชื้อไวรัสในกระเพาะและลำไส้ น่าจะมาจากที่เป็นหวัดก่อนหน้านี้ เด็กเล็กอาจติดเื้ชื้อได้ ก็ดูอาการว่าดีขึ้นแล้ว คุณหมอให้รอน้ำเกลือหมด และเตรียมตัวกลับบ้านได้ เย้ เย้ เย้
พอถอดสายน้ำเกลือแล้ว จ๋ำจ๋ำดีใจมากมาย ขอไปเล่นรถต่อทันที พยาบาลให้เอาไปเล่นในห้องได้ด้วย จ๋ำจ๋ำเลยสนุกใหญ่เลย :: ::
ขับได้นานมากไม่เบื่อเลย :: ::
เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว รอพ่อมารับกลับบ้าน หน้าตาสดใสไม่เหมือนเด็กป่วยเลยจริงๆ ป่วยครั้งนี้ทำให้แม่รู้ว่า เวลาที่เด็กเล็กเป็นหวัด จะทานแค่ยาลดน้ำมูกไม่พอ ต้องทานย่าฆ่าเชื้อด้วย และสำคัญมาก เพราะจะช่วยเรื่องการติดเชื้อลุกลามต่อไปได้ ..เลี้ยงลูกได้ประสบการณ์มากมายจริงๆหนอ.. รักจ๋ำจ๋ำที่สุดในชีวิตของแม่ แม่ส้ม
Create Date : 29 กรกฎาคม 2554 |
|
26 comments |
Last Update : 29 กรกฎาคม 2554 23:42:25 น. |
Counter : 1351 Pageviews. |
|
|
|
แต่เห็นจ่ำจ่ำดีขึ้นออกจากโรงพยาบาลแล้วก็โล่งใจแทนค่ะ
ช่วงนี้เด็กไม่สบายเข้าโรงพยาบาลเยอะจังเลย หญิงเลยไม่ค่อยกล้าพาโบอิ้งไปไหนเลยอะคะ T__T แกร่วอยู่แต่บ้าน นี่จะต้องไปรับวัคซีนยังสองจิตสองใจ กลัวได้ของแถมกลับบ้าน 5555