บทเรียนที่ 1 นางฟ้าในชุดขาวนั้นมีจริง การที่ทำงานทุกวัน จนมันเป็นความเคยชิน เราได้มองข้ามอะไรไปมากมาย บางทีความเหนื่อยล้า ปัญหาชีวิต เศรษกิจ ทำให้เราครุ่นคิดถึงแต่ตัวเอง มองข้ามเรื่องเล็กๆไปซะฉิบ ปีที่ 2 - 3 ในการเป็นพยาบาล เราเริ่มป่วยกระเสาะกระแสะบ่อย แรกๆก็เป็นพวกโรคติดเชื้อธรรมดา ที่ติดมาจากผู้ป่วย ไข้ ไอ ที่ต้องใช้ยาฆ่าเชื้อแรงๆ ถึงจะหาย บางครั้งเป็นหวัดนานถึง 1 เดือนไม่หายซักที เนื่องจากว่าเรามันนอนน้อยและ ไม่เป็นเวลานั่นเอง ครั้งนี้แหละ ที่เป็นหนักสุด ปวดท้องมาก เนื่องจากได้กินข้าวมั่ง ไม่ได้กินมั่ง ส่วนใหญ่กินไม่เป็นเวลา โรคกระเพาะถามหา วั้นนั้นเป็นขนาดยืนตัวตรงไม่ได้เลย ทั้งแสบ ทั้งจุก โทรไปลางาน หัวหน้าไม่ยอมให้ลา เลยนั่งรถไปหาหมอทั้งชุดพยาบาลแม่งแหละ คิดว่าตูเป็นพยาบาลแล้วจะไม่ป่วยรึไง เรานอนแหมะ ทำหน้าหงิก อยู่ในห้องฉุกเฉิน ปวดท้องมาก นึกในใจว่า ใครเข้าใจกูมั่งเนี่ย ทำไมไม่ให้กูหยุดงาน กูต้องตายในชุดพยาบาลรึป่าวเนี่ย กูปวดดดดด ฮือๆ ทันใดนั้น ยายอวบ (ไม่กล้าว่าเค้าว่าอ้วน) พยาบาล ที่เห็นหน้ากันทุกวันนั่นแหละ เดินมาแตะที่แขนเบาๆ " ปวดมากมั๊ยคะ ทนหน่อยนะ เดี๋ยวขอวัดสัญญาณชีพก่อนนะคะ " "พี่คะ ปวดจะตายอ่า อยู่แล้วค่ะ ทะมัยต้องบังคับกูมาขึ้นเวรด้วยก็ไม่รู้ " "พี่เข้าใจ รอหมอแป้ปนะ นอนสบายรึป่าว เด๋วพี่ปรับเตียงให้" อุ๊แม่เจ้า ทะมัยรู้สึกสบายใจขึ้นมา คิดแค่ว่า อือ มีคนเข้าใจตูแล้ว รู้สึกอาการปวดมันทุเลาลง ดูดีๆ รุ่นพี่เราคนนี้หน้าตาใจดีจังเลยวะเนี่ย ปกติทะเลาะกันเรื่องคนไข้ตลอด หมอสั่งยา 2-3 อย่าง มียาฉีดอย่างนึง พี่พยาบาลฉีดยาให้อย่างคล่องแคล่ว ให้เรานอนสังเกตุอาการอยู่ 30 นาที ให้คำแนะนำแบบที่เราเคยแนะนำคนไข้ พออาการปวดทุเลา ก็ปล่อยเรากลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้านก็เข้าใจความจริงอย่างหนึ่งขึ้นมา ที่ผู้ป่วยทำหน้าบึ้งประหนึ่งส้นตรีนนั้น มันคงเกิดจากความทรมานในร่างกาย ที่แสดงออกมาทางสีหน้า อย่างเราในวันนี้ ที่หงุดหงิดเหลือจะกล่าว ปกติเวลาเราเจอผู้ป่วยทำหน้าหงิกใส่ก็จะอารมณ์เสียตามไปด้วย ( ทะมัยต้องมาอารมณ์เสียใส่กูฟระ ) ก็เลยทำหน้าขรึมใส่คนไข้ไปบ้าง นึกในใจ (เห็นตูหน้าตาเกาหลีก็จริง แต่อย่ามาข่มกันนะเฟ้ย) แต่พี่พยาบาลคนนี้โชว์เหนือให้เห็นแล้วว่า เป็นพยาบาลมันต้องเข้าใจคนไข้ เพียงแค่เค้าแสดงความเข้าใจ แล้วพูดกับเราดีๆ มันทำให้อาการปวดทุเลาไปหลายขุม ใช้เวลาไม่เกิน 1 นาทีเอง แต่เรากลับรู้สึกดีขึ้นมากมาย ยังไม่ทันเจอหมอเลย นึกย้อนกลับไป วันนั้นที่คนไข้พูดกับเราว่า "ลุงเห็นหน้าพยาบาลยิ้มแย้ม พูดเพราะๆแบบนี้ ลุงก็หายปวดไปครึ่งนึงแล้วครับ" มันไม่เกินจริงเลย นึกย้อนไปตอนเรียน อาาา...คุณครูเคยสอนแล้วนี่หว่า ไอ้เรื่องพวกนี้ ตอนนั้นหนูรับฟัง แต่ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วนะครู แค่วาจา กริยามารยาทอันงดงาม ก็ช่วยทำให้อาการป่วยไข้ทุเลาลงได้บ้าง นางฟ้าในชุดขาวนั้น มีจริง เอิงเอย   Create Date : 16 ตุลาคม 2552 11 comments Last Update : 15 เมษายน 2553 4:10:59 น. Counter : 1207 Pageviews. Share Tweet

ชอบเรื่องนี้จัง โหวตๆๆๆๆ สัญญาว่าต่อไปนี้จะยิ้มให้โลกบ่อยขึ้น   โดย: นาฬิกาสีชมพู 16 ตุลาคม 2552 13:52:39 น.

มาทักทายค่า (^^')   โดย: onedermore 16 ตุลาคม 2552 14:45:34 น.

พยาบาลเหมือนกันครับ และตอนนี้ลางานเพราะแขนหักด้วย จึงเข้าใจความรู้สึกดี   โดย: น้ำแข็งไสใส่นมข้น 16 ตุลาคม 2552 21:00:47 น.

รักน้องมากมาย หลังจากได้อ่นบล็อค เขียนได้น่ารักมาก   โดย: มาม่อน IP: 125.27.92.73 16 ธันวาคม 2552 14:09:08 น.

อืม ตอนนีเเรยนพยาบาลอยู่ค่ะ ก็ไม่รู้ว่าจาทำได้ดีเเค่ไหนน เพราะที่เรียนพยาบาลก็ม่ายได้ชอบอะไร เเต่ก็ถือว่าเป็นอาชีพๆนึงค่ะ   โดย: ทำไม IP: 202.12.97.100 1 มีนาคม 2553 20:52:53 น.

ว๊าววว พยาบาลเหมือนกันคร๊าบบ เริ่มทำงาน1เมษานี้แล้วคับพี่ อิอิ มาอ่านเป็นแนวทาง   โดย: นกกระตั้ว IP: 125.27.113.116 15 มีนาคม 2553 23:17:07 น.

อยากเป็นพยาบาลจัง   โดย: ning:ning IP: 125.26.213.98 20 กรกฎาคม 2553 13:22:19 น.

ทำดีแล้วลูก ขอให้คิดว่าคนไข้เป็นตัวเราหรือเป็นญาติเราก็ได้ ถือว่าทำบุญ ถ้าพวกลูก ๆ ได้ทำงานกับอีพวกพยามารก็ขอให้ทำใจนะ พยายามทำดีอย่างที่เคยทำ อย่าพยายามตามน้ำเน่า ๆ ตามน้ำเหม็น ๆ ตามพวกมันไป ไอ้พวกคนเลว   โดย: พยาบาลแก่ ๆ IP: 117.47.13.74 14 สิงหาคม 2553 22:27:07 น.

ชอบพี่เล่ามากๆ ขอบคุณนะค่ะ ^^   โดย: เด็กนักเรียนพยาบาล IP: 110.77.234.221 16 มกราคม 2554 14:09:02 น.

ชอบจัง มาอ่านบล็อกของพี่แล้วได้ข้อคิดเยอะเลย ^^   โดย: Taparis IP: 202.28.212.202 7 กรกฎาคม 2555 21:47:33 น.

อ้ากก' เขียนได้ฮามาก5555 แม่หนูก็เป็นพยาบาลเหมือนกันนะ อดนอนมั่งไม่ได้กินข้าวก็บ่อย แถมคนไข้ก็ชอบด่า แต่แม่ก็ยังทำงานนี้มาตลอด ตอนนี้หนูอยู่ม.5แล้ว แม่บอกว่าเป็นพยาบาลก็ดีนะอาชีพมั่นคงค่าตอบแทนก็ดีแต่เราต้องอึดและอดทน เพราะต้องอดนอนกินข้าวไม่ตรงเวลา ความอดทนต้องสูง แต่หนูก็อยากเป็นนะ   โดย: Fhapajongrak IP: 115.67.231.141 2 พฤษภาคม 2556 15:14:45 น.