09-07-52
วันนี้น้องซันเจ็ดเดือนเต็มหรือ สองร้อยสิบสองวันหล่ะ
ไอ้เด็กเจ็ดเดือนคนอื่นๆเค้าเป็นไงกันแล้วหนอ
เพราะไอ้จ้อยของแม่ยังไม่ไปไหนเลย เกาะอยู่กะอกแม่อย่างเดียว
แม่วางจะให้หัดคืบหัดคลานก็ไม่ยอม
ร้องแล้วเอามือกะเท้าแกว่งไปแกว่งมา
เหมือนแมลงปีกแข็งเลย เวลาที่มันหงายท้องแล้วกลับตัวไม่ได้
มันก็ร้องหึ่งหึ่ง ขามันก็แกว่งไปแกว่งมางี้แหละ
แต่เอาน่า ถึงเวลาเอ็งก็คงอยากวิ่งให้แม่ไล่จับเองแหละ
ขี้คร้านเห็นสาวๆจะวิ่งเข้าหาซะละมั้ง
ตอนนี้แม่กังวลอีกอย่างหล่ะซิ ก็ไอ้ไข้หวัดสองพันเก้า
ที่มันฮิตติดทั้งลมบน ลมล่าง งอมแงมไปทั่วประเทศ
ใครเป็นหวัดผ่านไปผ่านมา แม่ต้องพาเอ็งบ๊ายบายเค้าก่อน
ลูกแม่ยังเล็กนัก กลัวภูมิต้านทานจากนมแม่ต้านไม่ไหว
แต่ดีนะ เจ็ดเดือนแล้วเอ็งแข็งแรงดีจัง สงสัยเข็ดเข็มตั้งแต่เกิด
แค่เอ็งร่าเริง แข็งแรง แม่ก็มีความสุขที่สุด
ส่วนแม่นี่สิ คนทักว่าผอม
ก็เอ็งมันเป็นยาลดความอ้วนขนานเอกนี่นา
หิว........ถ้าลูกยังไม่พร้อมให้กิน แม่ยังไม่กิน
กิน........ยังไม่หิวก็ต้องกินถ้าลูกหลับ (เวลาที่แสนวิเศษ)
ง่วง........ถ้าลูกยังไม่พร้อมให้นอน แม่ยังไม่นอน
นอน......ไม่น่าเกินห้า-หก ชม.ในหนึ่งวัน
( อดีต น้าแอมป์รู้ดีว่าแม่หวงนอนขนาดไหน )
แต่ไม่ต้องกังวลไป แม่แอบชอบ ทักผอมปลื้มกว่าทักอ้วน
ไอ้ที่จริงแม่ก็ไม่ได้ผอมมากมายหรอก คงผอมกว่าก่อนท้องนิดหน่อย
ถ้าเทียบกะดาราในโทรทัศน์ แม่ยังอืดอยู่เลย
รูปร่างภายนอกช่างปะไร แค่เอ็งกะแม่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากกันสองคน
โลกทั้งใบก็ให้นายคนเดียวแล้ว
**** ความสุขของลูก มันคือความสุขของแม่ จริง ...จริง *****
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [