“ ไอ้เด็กห้องแถว ” สมญานามใหม่ของเอ็งที่ตาต้นตั้งให้
มาจากไหนหน่ะเหรอ  ก็มาจากที่เอ็งไม่เอาใครเลย
แม่มีกิจต้องทำกับข้าว ซักผ้า ตากผ้า ล้างจาน ฯลฯ ถ่ายหนักเบา
บางทีก็ต้องเอาเอ็งเข้าไปด้วย
บางครั้งต้องปล่อยให้เอ็งนอนร้องคนเดียวอย่างเดียวดาย 
เสมือนคนอยู่ห้องเช่า ที่ไม่มีพี่น้องช่วยดูแล
อืม....แม่ว่านามปากกานี้ก็เหมาะนะ
แต่ทุกครั้งที่เอ็งไม่เห็น หรือไม่ได้กลิ่นสาบแม่ ไม่ต้องกลัวนะ
ถ้าต้องคลาดสายตา แม่ทิ้งความห่วงใยไว้ข้างเอ็งเสมอ
เอ็งไม่ต้องเสียใจไปนะลูก  แม่ก็ติดเอ็งเหมือนที่เอ็งติดแม่นั่นแหละ
แต่ที่บอก แม่ไม่มีใครมาคอยดูแล ทำอะไรๆให้
ก็เลยอยากต้องให้เอ็งอยู่คนเดียวบ้าง
วันข้างหน้าเอ็งอาจเรียนรู้ว่า
"การที่ได้อยู่คนเดียวมันคือช่วงเวลาที่ดีอีกช่วงหนึ่ง"

ไม่เคยรู้สึกถึงคำว่าเหงา ตั้งแต่มีเจ้ามาอยู่เป็นเพื่อน
มีความสุขมากมาย กับการมีเอ็งมาเป็นลูก
สุขที่ไม่รู้ว่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆไหม เพราะรู้สึกว่าทุกวันมันดีอย่างล้นเปี่ยม
ยินดีกับการที่ได้ดูแลเอ็ง ไอ้ลูกชายตัวกระจ้อยร่อย

……………………………………………………………………….

07-08-52

น้าต้าร์มีอาการน่าเป็นห่วง  ตาต้นพาไป รพ.
หมอเช็ค บอกต่อมทอนซิลโตเวลานอนจะขวางระบบหายใจ
ตอนมีอาการ แม่รับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงอย่างสูงสุด
จากน้ำเสียงและสีหน้าตาต้น
.......สิ่งที่แม่ขอ ไหว้พระทุกคืนก่อนนอน ก็คือ...........
“ ขอให้ลูกเป็นคนดีของสังคม
และให้มีสุขภาพแข็งแรง อย่าได้เจ็บได้ป่วย ”
อโรคยา ปรมาลาภา        
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ _ จริงทีเดียวเลยลูก
สุขภาพดี หาซื้อไม่ได้  ดูแลตัวเองให้ดีที่สุด

แม่เห็นฟันแหล่มๆฟันล่าง ซีกซ้าย เริ่มโผล่ขึ้น 
ฟันขึ้น เอ็งคงน่ารักขึ้น
ฟันขึ้น เอ็งจะงับนมแม่ไหม
ฟันขึ้น เอ็งจะไล่กัดใครๆป่าว 
ฟันเอ็งจะขาว สวยมั้ย
ดูแลให้ดีนะลูก สิ่งที่ธรรมชาติให้มาย่อมมีประโยชน์กับเราเสมอ
แต่ไส้ติ่ง แม่ไม่รู้แฮะว่ามีประโยชน์ป่าว
แค่เรื่องฟันขึ้น ก็มีเรื่องให้คิดไปต่างๆนานา
(แอบสงสัยทำไม นานา ไม่ให้ใช้ ไม้ๆ)
สัญชาตญาณของความเป็นแม่  คงครอบคลุมแม่ทั่วทั้งอณูแล้วหล่ะ
ความเปลี่ยนแปลงของลูกแม้เพียงเล็กน้อย
ก็ชวนให้แม่เฝ้ามอง เก็บทุกรายละเอียด
ก็เอ็งมันเป็นทุกอย่างของแม่.........รักนะ จุ๊บ จุ๊บ