โชคชะตาบันดาลให้ชายหนุ่มได้มีโอกาสฃ่วยเหลือเกื้อกูลตั้งแต่ “แม่เพ็ง” ยังเยาว์ และเมื่อได้มาพบกันอีกครั้ง “แม่เพ็ง” ที่งดงามทั้งกายและใจ ทำให้ “ฟัก”  มีแต่ความรักที่พร้อมจะมอบให้ตลอดไป

ความรู้สึกหลังอ่าน

    เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้ลองอ่านนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล ค่ะ เป็นเรื่องราวช่วงต้นรัตนโกสินทร์ โดยนักเขียนได้บรรยายภาพการใช้ชีวิตได้ค่อนข้างเห็นภาพและน่าอิจฉาความ slow life ของคนสมัยก่อนมากค่ะ นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงเรื่องการเมือง การเปลี่ยนผ่านแผ่นดินในช่วงนั้น ซึ่งทำให้ได้ความรู้อีกพอสมควรเลยค่ะ อ่านจนจะเชื่ออยู่แล้วว่าพ่อฟัก (พระเอก) มีตัวตนอยู่จริงๆในประวัติศาสตร์ ซึ่งถือว่าผู้เขียนทำการค้นคว้าหาข้อมูลมาค่อนข้างแน่น มีการผูกตัวละครที่แต่งให้สัมพันธ์กับตัวละครที่มีอยู่จริงในหน้าประวัติศาสตร์ได้ค่อนข้างกลมกลืน

    เรื่องภาษาคงไม่ต้องพูดถึงผลงานชั้นครูขนาดนี้ค่ะ มีความสละสลวย และอ่านได้ลื่นไหลมากกก 

    ในส่วนของโทนเรื่องก็มีจะความเรียบเรื่อย มีดราม่าเล็กๆ มีความรำคาญความคิดแบบเด็กๆของตัวนางเอกบ้าง แต่ก็จบด้วยสุขนิยมค่ะ (ตามสไตล์ที่ชอบอ่านนิยายแนวสุขนิยม ^^)  

    ปล. เสียดายอยู่อย่างคือ ชอบปกของสำนักพิมพ์อรุณที่ออกมาใหม่มากค่ะ ชอบสไตล์รูปวาดและโทนสีของภาพปก แต่ตอนนั้นดันซื้อของอีกสำนักพิมพ์ไปก่อนแล้ววว เห้ออออ .... ก็เลยสอยเรื่อง เรือนมยุรา ที่เป็นปกของสำนักพิมพ์อรุณมาเพิ่ม แต่ยังดองไม่ได้อ่านค่ะ จะรีบหาเวลาอ่านโดยไว อิอิ