ปกติแล้วแพทจะไม่ค่อยมีเวลาสักเท่าไร สไตล์การอัพไดจึงจะเป็นแบบสั้นๆมากกว่ายาวๆค่ะ รายละเอียดอาจจะไม่เยอะนัก ซึ่งก็แล้วแต่เรื่องที่นำเสนอ ลักษณะการเขียนก็ง่ายๆเป็นกันเอง แล้วแต่ใจอยากจะเขียน เป็นคนเขียนไม่เก่ง เขียนได้เรื่อยๆ และเขียนมาจากใจ
หากมีเวลาและอารมณ์ก็จะอัพไดบ่อยๆ ติดกันหลายวันก็มี มากสุดคิดว่าไม่เกินวีค แต่ถ้าหากยุ่ง เหนื่อย หรือไม่สบายก็อาจจะหายไปเป็นวีคๆก็มีค่ะ อัพไดนี่ใช้พลังเยอะนะคะ ยิ่งเวลาไดช้าแล้วเพี๊ยนเนี่ยยิ่งเหนื่อยค่ะ รอให้หายก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่
วันก่อนอากาศดีๆ แด๊ดดี๊หยุดพวกเราก็พากันไปห้องสมุด พี่จัสตินอยากจะไปยืมหนังสือมาอ่าน แพทเห็นว่าไม่ได้ไปนานแล้วก็อยากพาน้องเจเด้นไปด้วย
แต่ทว่าพอไปเด็กๆของแม่นั่งได้ไม่กี่วินาทีเล๊ยก็วิ่งตลอด ไปสำรวจนานนี่คนละทางสองทาง แม่กับแด๊ดดี๊ต้องตามกันคนละคนค่ะ เราอยู่ได้ไม่นานนักประมาณยี่สิบนาทีได้เองเพราะเหนื่อยกับการเดินตามน้องเจเด้น น้องเดินรอบห้องสมุดเลย ใครเห็นใครก็ยิ้มค่ะ แม่ก็ให้น้องเดินไปนะคะเพราะก็เหมือนเป็นการเรียนรู้ในที่ใหม่ๆ น้องก็มีนั่งเล่นบ้างล่ะแต่ก็ไม่นานเท่าไร พี่จัสเองก็เดินไปดูโน่นนี่เหมือนกัน ได้ถ่ายรูปไปไม่กี่รูปแบตก็หมดค่ะ ก็เลยได้รู้มาได้ไม่เท่าไรแต่ก็ยังดีที่ได้มาสี่รูปนะคะ
ถ่ายรูปแด๊ดดี๊แบบไม่รู้ตัวค่ะ กำลังนั่งสบายเชียวแบบว่ายังไม่รู้ชะตากรรม อิอิ ตอนนั้นเพิ่งไปเด็กๆยังนั่งเล่นอยู่ที่โต๊ะ แต่ก็ไม่นานหรอกค่ะก่อนที่วงจะแตก ฮ่าๆ กลับมาบ้านเด็กๆก็นั่งฟังหนังสือที่แม่อ่านให้อย่างเรียบร้อย บางทีแม่ชอบอยู่บ้านกับเด็กๆเพราะไม่ต้องเหนื่อยวิ่งตามน้องค่ะ ถ้าพาเด็กๆไปแม่คนเดียวจะเหนื่อยหน่อยเพราะไม่มีคนช่วย ไปกับแด๊ดดี๊นี่ได้ช่วยๆกันเป็นทีมนะคะ
ปิดท้ายด้วยอาหารจานด่วนรวดเร็วที่เหมาะสำหรับชีวิตที่ยุ่งเหยิงของแพทนะคะ อร่อยอย่าบอกใคร อิอิ เด็กๆชอบมาก น้องเจเด้นทานหมดเลยกับข้าวสวยร้อนๆ ทานผักด้วย แต่พี่จัสไม่เอาผัก พี่เค้าบอกว่าเหม็นค่ะ แม่ต้องหลอกล่าเอาซ่อนใต้ข้าวตอนแกเผลอๆ แล้วก็เพื่อนที่ทำงานเค้าก็ว่าอร่อยกันนะคะ เค้าทานหมดกล่องเลย ชื่นใจจริงๆ ( ไม่รู้แอบไปเททิ้งเป่า กรั๊กๆ )
ธรรมะดีๆค่ะ ลองอ่านดูนะคะ
ศิลปะ คือ..ความงดงาม..
ที่บังเกิดจากจิตนาการ..อารมณ์..และความรู้สึก..
ภาพแห่งความทุกข์..
คือ..สิ่งที่ปรากฏขึ้นในจิตใจของเรา..
>>>
ที่ทำให้จิตใจหวั่นไหว..
>>>
สร้างความเจ็บปวดทางอารมณ์และความรู้สึก..
>>>
ที่มีผลกระทบต่อจิตใจของเรา..
การที่เราจะเอาชนะความทุกข์ได้นั้น..
เราจะต้องรู้วิธีในการดับทุกข์ก่อน..
และต้องรู้ก่อนว่า..
>>>
ความทุกข์มันเกิดขึ้นที่ไหน..???
>>>
มันเกิดที่กาย..
>>>
หรือเกิดที่ใจ..
ความทุกข์..
ที่เราบัญญัติกันขึ้นมา..
มันเป็นความทุกข์จอมปลอม..
>>>
ที่คอยหลอกล่อเราหรือเปล่า..
>>>
หรือมันเป็นความทุกข์..
>>>
ที่เกิดขึ้นมาพร้อม ๆ กับตัวเรา..ตั้งแต่เกิด..
ธรรมชาติของความทุกข์..
ก็มีการเปลี่ยนแปลงทุก ๆ ขณะ..
มีการเกิดขึ้น..ตั้งอยู่..และเสื่อมไป..
ไม่มีความทุกข์ใด ๆ..
จะให้ผล..คือ..ความทุกข์..แก่เราได้
ตลอดปี..ตลอดชาติ..
>>>
เพราะความทุกข์ของวันใด..
>>>
ก็มากพอสำหรับวันนั้น..คืนนั้นแล้ว..
ความทุกข์ของวันใด..ก็ให้มันจบในวันนั้น..
>>>
อย่ายึดถือ..แบกห้ามมันไว้..
>>>
ทำร้ายจิตใจของเรา..ให้หนักหนา..สาหัสไปเลย..
ที่เราเป็นทุกข์...อยู่ขณะนี้..
เพราะเราไม่รู้จักที่จะเรียนรู้..วิธีการปล่อยวาง..
>>>
รู้ว่าทุกข์..มันหนัก..
>>>
แล้วไย..เราต้องเอาใจไปแบกมันไว้ทำไม ???
ทำไม..ไม่ทำใจให้ว่าง ๆ..
แล้วปล่อยวางมัน..โยนมันทิ้งเสียบ้างละ ???
บทความ...โดย..ชายน้อย..
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกคอมเมนท์และมิตรภาพที่แสนดีนะคะ