Qian Nu You Hun โปเยโปโลเย
Group Blog
แนะนำตัวละคร
รายละเอียดในเรื่อง
เคล็ดวิชาต่างๆ
REVIEWS และเบื้องหลัง
เนื้อเรื่อง 1-10
เนื้อเรื่อง 11-20
เนื้อเรื่อง 21-30
เนื้อเรื่อง 31-40<
Wu Jing
Jessica Hsuan
<<
มิถุนายน 2549
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
23 มิถุนายน 2549
โปเยโปโลเย ตอน 20
โปเยโปโลเย ตอน 19
โปเยโปโลเย ตอน 18
โปเยโปโลเย ตอน 17
โปเยโปโลเย ตอน 16
โปเยโปโลเย ตอน 15
โปเยโปโลเย ตอน 14
All Blogs
โปเยโปโลเย ตอน 20
โปเยโปโลเย ตอน 19
โปเยโปโลเย ตอน 18
โปเยโปโลเย ตอน 17
โปเยโปโลเย ตอน 16
โปเยโปโลเย ตอน 15
โปเยโปโลเย ตอน 14
โปเยโปโลเย ตอน 13
โปเยโปโลเย ตอน 12
โปเยโปโลเย ตอน 11
โปเยโปโลเย ตอน 18
Qian Nu You Hun : Episode 18
โปเยโปโลเย ตอนที่ 18
ณ ป่าลึกแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มชุดขาวท่าทางแบบบัณฑิตนอนเปลอยู่ เขาตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นจึงเดินไปดูในหลุมที่เหมือนห้องขัง เขาเรียกผู้ที่อยู่ในนั้นว่าเสี่ยวหลาน ด้านหลิวหยุนจอมหลงทางก็ยังคงหาอู๋เหวยไม่เจอ เขาคิดว่าอู๋เหวยคงเป็นพ่อของเขาเยี่ยนเชอะเสียจึงให้ไปหาเพื่อสอบถามประวัติ
เสียวเสี่ยนอ่านนิทานจบอาจารย์ของชิเยี่ยก็เข้ามา เขาเผาสมุดนิทานทิ้งบอกว่าต่อไปห้ามพูดถึงหยาดน้ำตามารอีก กลับไปที่ชายหนุ่มปริศนา เขากำลังพยายามไม่ให้เสี่ยวหลานออกอมาจากห้องขังโดยการนั่งทับไว้ แต่เสี่ยวหลานแรงมหาศาลดันจนฝาห้องขังเปิด หลิวหยุนก็กำลังงมทางต่อไป ชายหนุ่มวิ่งตามหาเสี่ยวหลานออกมาบ่นๆว่ามังกรไฟตัวนี้คิดอะไรของเขานะ ถ้ามีคนเห็นคงแย่ เขาเห็นอะไรแวบๆในพงหญ้าก็เข้าไปดูนึกว่าเป็นเสี่ยวหลานแต่กลายเป็นหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นชาย นางถามว่าเขาคือคนเลี้ยงมังกรไฟเหรอเขาทำหน้าไม่ไว้ใจบอกว่าใช่ นางจึงพูดออกมาว่าเขาคือศัตรูฆ่าพ่อแล้วก็ฟาดเขาด้วยกระบองจนสลบไป ที่บ้านแม่ของนางกำลังร้องไห้นึกว่ามังกรไฟฆ่าลูกนางไปอีก หญิงสาวคนเมื่อกี้ชื่อผิงอันหลิวหยุนเดินมั่วมาเจอหมู่บ้าน ชาวบ้านมองเขาแปลกๆ หลิวหยุนเดินเข้าไปถามหาหุบเขามังกร พอดีชาวบ้านคนนึงมือซ้นหลิวหยุนจึงใช้เวทย์มนต์ช่วย แม่ผิงอันเห็นเขามีวิชาก็จะชากเขาไปหุบเขามังกรเพื่อช่วยลูกสาวแต่ชาวบ้านขวางบอกว่าอย่าไปเพราะอันตราย แม่ผิงอันตื๊ออย่างแรงจนหลิวหยุนเผลอรับปาก หลิวหยุนเดินเข้าป่าไปหาแต่ป่ามันกว้างจึงต้องงมต่อไป ระหว่างทางเหมือนมีใครสะกดรอยตาม เป็นผิงอันนั่นเอง แต่หลิวหยุนรู้สึกตัวจึงดักนางทัน พอรู้ว่านางคือผิงอันจึงบอกให้กลับบ้านนางไม่ยอมกลับเขาจึงลาก นางร้องบอกเขาว่าเจ็บพอเขาเผลอก็เตะผ่าหมากจนเขาหน้าเขียวหลิวหยุนก็เอาคืนโดยการกระชากจนนางล้ม เขานึกว่านางเป็นชาย พอดีมีเสียงมังกรดังขึ้นผิงอันก็ชวนหลิวหยุนไปฆ่ามังกรเขาทำหน้าแหยงๆแต่ผิงอันไม่สนใจลากเขาไปพบชายหนุ่มที่นางจับตัวไว้ พอหลิวหยุนรู้ว่าเขาคือคนที่อยู่ในหุบเขามังกรก็ถามว่าใช่อู๋เหวยรึเปล่า แต่ชายหนุ่มยังยียวนนิดหน่อยหลิวหยุนบอกว่าต้องใช่แน่ๆแล้วเขาก็บอกว่าอาจารย์ของเขาให้มาตามหา เขาถามว่าอาจารย์เป็นใคร หลิวหยุนก็บอกว่าเยี่ยนเชอะเสีย อู๋เหวยจึงร้องอ๋อบอกว่าเขาคือจูเกอะหลิวหยุนสินะ หลิวหยุนรีบตอบว่าใช่ แล้วถามว่าหนทางข้างหน้าเขาควรจะเดินยังไง แต่อู๋เหวยบอกว่าไม่รู้ถึงรู้ก็จนปัญญาจะบอก ผิงอันเข้ามาแทรกบอกให้หลิวหยุนใช้เวทย์มนต์ทำให้อู๋เหวยบอกวิธีฆ่ามังกร อู๋เหวยบอกว่าเสียวหลานไม่เคยฆ่าคน พ่อผิงอันตกหน้าผาไปเอง หลินหยุนจับผิงอันมัดกับหลังไว้แล้วแบกกลับไปหาแม่นาง ระหว่างทางผิงอันบ่นว่าหลิวหยุนมีอาคมแก่กล้าหลิวหยุนหัวเราะเยาะตัวเอง เขาปล่อยนางลงจากหลังผิงอันยังพยายามตื๊อต่อเขาบอกว่าเขาไม่มีปัญญาไปฆ่ามังกรหรอก แต่พอดีได้ยินเสียงมังกรเข้ามาใกล้ทั้งสองหันมามองหน้ากันอย่างหวาดๆวิ่งเตลิดไปกันโดยเขาหิ้วผิงอันขึ้นหลังไป หลิวหยุนล้มลงโดยมีผิงอันนอนทับอยู่ พอเขาหลุดออกมาก็รีบวิ่งหนีแต่ผิงอันสบประมาทเขาจึงเดินกลับมา มังกรไฟพุ่งเข้ามาหาหลิวหยุนเขาจึงหลับหูหลับตาแทงหอกในมือ ผิงอันดีใจบอกว่าเขาฆ่ามังกรได้แล้ว พอพวกเขากลับไปที่หมู่บ้านแม่ผิงอันก็ดีใจบอกว่าจะเลี้ยง แต่หลิวหยุนหายไปแล้ว เขาเดินไปหาอู๋เหวยแต่อู๋เหวยหายไปจากต้นไม้ที่โดนมัด ผิงอันมาตามเขาบอกว่าให้กลับไปหมู่บ้านเพราะชาวบ้านจะเลี้ยงข้าวเขา ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมรับว่าเป็นวีรบุรุษแต่พอโดนชาวบ้านต้อนรับอย่างวีรบุรุษเขาก็เริ่มดีใจ ผิงอันเล่าเรื่องรอบกองไฟอย่างเกินจริง หลินหยุนเริ่มเผลอตัวเขาเล่าบ้างอย่างเสริมแต่ง ตกดึกเข้านอนหลิวหยุนละเมอถึงคำว่าวีรบุรุษผิงอันเข้ามาดูเขาลงนอนข้างๆหลินหยุนตกใจตื่นขึ้น เขาออกไปข้างนอกบังเอิญไปเจอบ้านอู๋เหวย อู๋เหวยกำลังใช้ไฟของเสี่ยวหลานให้เป็นประโยชน์โดยการเอาไก่ขึ้นไปย่าง เขาบอกว่ารู้ว่าเสี่ยวหลานแกล้งตายเพื่อให้หลิวหยุนดีใจ เขาบอกอีกว่าถ้าวันข้างหน้าหลิวหยุนรู้เข้าจะเป็นยังไง หลิวหยุนผ่านมาพอดีเขาตกใจที่เห็นหอกตัวเองและเสี่ยวหลานยังไม่ตาย เขาเข้าไปถามว่าทำไมเสี่ยวหลานต้องแกล้งตาย อู๋เหวยบอกว่าเสี่ยวหลานช่วยหลิวหยุนเพราะเสี่ยวหลานใจดี และเล่าเหตุการณ์พ่อผิงอัน หลิวหยุนเสียใจที่ตัวเองไม่ได้เก่งจริง อู๋เหวยบอกว่าวีรบุรุษลงเอยไม่ดีไม่เป็นก็ไม่เป็นไร อีกอย่างเขาแค่มีชาวบ้านชื่นชมเท่านั้นไม่ถือว่าเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง หลิวหยุนถามเรื่องเส้นทางชีวิต เสี่ยวหลานคำรามขึ้นมาทั้งคู่มองลงไปดู อู๋เหวยบอกว่าอาจจะเกี่ยวกับประวัติ หลิวหยุนบอกว่าแล้วเกี่ยวอะไรด้วย อู๋เหวยจึงบอกว่าเขาคืออีกครึ่งของเนื้อคู่เจ็ดชาติ หลิวหยุนตกใจเรียกชื่อหงเยี่ยออกมา แล้วเข้าไปถามว่าอู๋เหวยคือคู่ของหงเยี่ย เขาแกล้งทำท่าจะฆ่าอู๋เหวยเพราะรักหงเยี่ย อู๋เหวยบอกว่าเขาดีใจกับหบินหยุนด้วยเพราะเขาไม่คิดจะแต่งงานกับหงเยี่ยและบอกว่าหลิวหยุนคือตัวสำรองของเนื้อคู่เจ็ดชาติเพราะเขาบอกเยี่ยนเชอะเสียว่าจะไม่แต่งกับหงเยี่ย เยี่ยนเชอะเสียจึงรับหลิวหยุนไว้เป็นศิษย์ หลิวหยุนยังเสียใจบอกว่ายังไงก็เป็นแค่ตัวสำรองไม่ใช่คนที่หงเยี่ยเลือก มิน่าทำไมหงเยี่ยจึงรังเกียจเขาและบอกว่าเขาไม่คู่ควรกับเยี่ยนหงเยี่ย หลิวหยุนเดินคอตกกลับไป อู๋เหวยจะบอกความจริงแต่เสี่ยวหลานพ่นไฟใส่อู๋เหวยโมโหว่าจะเผากันรึไงหลิวหยุนกลับมาที่หมู่บ้านผิงอันออกมารับเขาตกใจที่นางเป็นผู้หญิง พวกผู้ใหญ่บ้านตื๊อให้เขาอยู่ต่อบอกจะยกตำแหน่งให้เขาดูแลหมู่บ้านต่อไป แต่หลิวหยุนไม่รับและบอกจะออกไปจากหมู่บ้าน ผิงอันพยายามดึงให้เขาอยู่ต่อโดยบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยไป
ที่วังมารอาจารย์จิ้งกินเหล้าอยู่ เสียวเสี่ยนเขามาถามเหตุผลที่เขาเผาหนังสือ เขาบอกว่าตอนจบของหนังสือเล่มนั้นเขาเป็นคนเขียนเอง เรื่องจริงของเรื่องนี้ไม่สวยหรูนัก หยาดน้ำตามารยังไม่ตายเขาบอกว่าไม่อยากให้สองแม่ลูกได้พบกัน
กลางดึกที่หมู่บ้าน เสี่ยวหลานแอบบินมาดูหลิวหยุน ตอนหลางวันผู้ใหญ่บ้านออกไปตัดไม้เขาได้ยินเสียงมังกร หลิวหยุนเองก็ตกใจตื่น คนทั้งหมู่บ้านได้ยิน ที่จริงแล้วผิงอันเป็นคนทำ ผู้ใหญ่บ้านตกใจจนหกล้มหัวแตก หลิวหยุนไปอาละวาดที่บ้านอู๋เหวยท้าให้เสี่ยวหลานออกมา อู๋เหวยบอกว่ามังกรไม่ได้ออกไปไหนเพราะเขาเฝ้าอยู่ หลิวหยุนบอกว่าเขาได้ยินเสียงเต็มหูเลยคนทั้งหมู่บ้านก็ได้ยิน อู๋เหวยจึงบอกให้เสี่ยวหลานคำรามให้ฟังแต่เสี่ยวหลานแกล้งครางอู๋เหวยบอกว่าให้คำรามไม่ใช่คราง เสี่ยวหลานจึงคำรามพร้อมกับพ่นไฟใส่จนสองหนุ่มกระเจิงหูอื้อกันไปเลย หลิวหยุนจึงบอกว่าไม่ใช่เสียงอย่างนี้ อู๋เหวยเอายาสมุนไพรให้เขาไปเพื่อรักษาผู้ใหญ่บ้าน เสี่ยวหลานครางเบาๆเมื่อหลิวหยุนไป หลิวหยุนอาสาถางทางแทนผู้ใหญ่บ้านไปก่อนแล้วค่อยไปจากหมู่บ้าน พอเห็นต้นไม้ที่เขาต้องถางหลิวหยุนอึ้งไปเลยเพราะต้นไม้ใหญ่และเยอะมาก ตัดไม้เสร็จหลิวหยุนไปหาอู๋เหวยแต่เขาไม่อยู่จึงแวะไปคุยกับเสี่ยวหลานอย่างสนุกสนานและเอาสมุนไพรเพิ่มโดยมีเสี่ยวหลานบอกว่าต้นไหน หลินหยุนโยนผลไม้ลงไปให้เป็นรางวัลแล้วเขาก็กลับหมู่บ้านไป เสี่ยวหลานโผล่หน้ามาดู
จบตอน 18
-----------------------------------------------------------
ภาพประกอบตอน 18 คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดจริง
Create Date : 23 มิถุนายน 2549
Last Update : 29 มิถุนายน 2549 0:41:39 น.
2 comments
Counter : 447 Pageviews.
Share
Tweet
ชอบหลิวหวินมาก
โดย: สาวก IP: 210.246.145.133 วันที่: 29 กรกฎาคม 2549 เวลา:11:16:16 น.
ชอบมากคับหลิวหวิน อยากให้หงเยี่ยชอบหลิวหวินจังเลย
โดย: frozen IP: 124.157.200.158 วันที่: 30 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:12:27 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
sirpass
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Qian Nu You Hun โปเยโปโลเย
Friends' blogs
JC >_< sweetgirl
BlogGang.com
มารกระบี่วายุจี้เชี่ยน
ป้ามด
ข้าน้อยคาราวะ
เด็ก ป.6
Puppy_dog
magarita30
แมวเก้าแต้ม
เหอเทียนอวี้
Analayo
king yan
kazama
Webmaster - BlogGang
[Add sirpass's blog to your web]
Links
หอพสุธา
หอวายุ เวบบอร์ดอี้เฟย
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.