Bloggang.com : Sary'sPrince : ไปโรงเรียนวันแรก ต่อค่ะ

ไปโรงเรียนวันแรก ต่อค่ะ

ต่อจากเมื่อวานนี้

หลังจากที่แม่เดินออกมาจากโรงเรียนลูก สิ่งที่ผุดขึ้นมาคือ นี่เราให้เค้ามาเร็วไปมั้ยนะ
แต่จิตใต้สำนึกบอกว่า ลูกต้องการเพื่อน ลูกเริ่มโตแล้ว แล้วลูกก็ต้องผ่านมันไปได้แน่ๆ
แม่มั่นใจในตัวลูกมาก

กลับมาถึงบ้านหันซ้าย ขวา อ้าวลูกไม่อยู่....น้ำตาไหล คิดถึงลูกซะงั้น
ทั้งที่ปกติก็พาเค้าไปส่งเรียนครึ่งวันแต่ไปแค่ 2 ชม. เที่ยงก็กลับมาเเล้ว

ร้องไห้เสร็จโทรหาปะป๊า บอก "เค้าคิดถึงลูก"
นั่นไงล่ะแม่ไปอ้อนปะป๊าซะงั้น
ปะป๋าบอกว่า "ลูกไม่เป็นไรหรอก ไปแอบดูก็ได้นะถ้าห่วง"

อืม งั้นแม่จะไปแอบดูแต่ขอเคลียร์งานก่อน
พอบ่าย เคลียร์งานแสร็จเริ่มคิดถึงลูกอีกแล้ว เลยออกไปดูที่ดรงเรียน
เค้าให้มารับ บ่ายสองโมงครึ่ง แต่นี่มาซะตั้งแต่บ่ายโมง เหอเหอ
วนรถไปหนึ่งรอบ เงียบสนิททั้งโรงเรียน บอกตัวเองว่าเด็กๆคงเรียนหนังสือส่วนลูกคงจะนอนไม่งั้นก็เล่นอะไร
อยู่แน่นอน

ตัดใจวนรถออกมาอีกครั้งแล้วไปเดินซื้อของรอ เชื่อมั้ยว่าเวลาที่เรารออะไรสักอย่างเนี่ย มันนานมาก แค่นาทีเดียวยังนานเลย
กลับมารอลูกอีกทีบ่ายสองไม่มีวี่แววใดๆ พอเห็นเด็กอนุบาลตั้งแถว แม่รีบสปีดหนีมารอบนรถทันที ตายล่ะหว่า ถ้าลูกเห็นต้องงอแงแน่นอน

ปรากฎว่าไม่ใช่ห้องของลีล เป็นเด็กอนุบาลโตๆหน่อย โล่งไป
พอบ่ายสองครึ่งเป๊ะ แม่ตัดสินใจเดินไปหน้าห้องไปแอบดู ลูกจะได้รู้ว่าเรามาตรงเวลานะ

อ้าวนั่งทำอะไรสักอย่างกับเพื่อนเฉยเลย หลังจากแอบดูไปห้านาที เอาน่าเข้าห้องไปเลยดีกว่า
ดูซิจะยังไง

คุณครูบอกให้เข้ามาเลย เพื่อนๆเด็กเตรียมอนุบาลสะกิดลีลกันใหญ่แล้วชี้ ประมาณว่า
"นี่ตัว แม่ตัวมาแล้วนะ นั่นไงๆ"
"......"
ไม่มีแม้การหันมา ลีลยังคงขมักขเม้นในการเล่นต่อไป
เพื่อนสะกิดอีก คราวนี้สองสามคน กลายเป้นเพื่อนตื่นเต้นที่แม่เพื่อนมาแทน ฮาาา
สรุปว่าคุณลูกไม่ยอมกลับค่ะ แม่งงเลย
ภาพตอนนั้นคือไปนั่งรอลูกกลับบ้าน แบบตามแล้วตามอีก กลับมั้ยครับ กลับมั้ยครับ

ลูกบอก ไม่กลับครับ

แม่รอต่อไป บอกให้แม่หาที่นั่งด้วย เอากะเค้าสิ

คุณครูบอกลีลเก่งมากสามารถตอบคำถามในชั้น ทำงานพร้อมเพื่อนๆ และparticipate ดีมาก
ทานอาหารกลางวันหมดเกลี้ยง เดินเข้าแถวตามเพื่อนๆอย่างง่ายดาย ทุกคนประหลาดใจมาก

แม่ต้องยกความดีให้ บรรดาAuntiesที่Tumble tots ฝึกลีลได้แบบไม่รู้ตัวเลยจริงๆ เพราะเค้าสนุกมากเวลาไปที่ Tumble tots

สรุปวันแรกดีเกินคาด ร้องไห้นิดเดียวตอนแรก นอนนั้นโอเคหมดที่สำคัญไม่ยอมกลับบ้าน แม่ต้องรอลีลเล่นให้เสร็จ เกือบ ชม. ฮ่าาาาา

กลับมาบ้านแบตยังไม่หมด ไปวิ่งเล่นต่อ มาหมดเอาจริงๆตอนเกือบทุ่ม หลับยาวจนถึงเช้า

วันที่ก็วันที่สองแล้ว คุณหนู ก็ไม่ยอยใส่ชุดนักเรียนเหมือนเดิม เหอเหอ

>

Create Date : 13 มีนาคม 2555

Last Update : 13 มีนาคม 2555 9:23:55 น.

1 comments

Counter : 913 Pageviews.

ฮ่าๆๆๆๆ ห่วงลูกมากมายเหมือนกัน
แต่ไม่กังวลจัดขนาดนี้

แรกๆ ก็ตะหงิดๆ ว่าจะยังไงน้อ
แต่พอไปรับก็ยังไม่อยากกลับเช่นกัน
เล่นกับเพื่อน สนุกกว่าเล่นคนเดียวนะ คิดว่า
5555

ต้องวางใจลูกและมั่นใจในตัวเค้า
เค้าจะได้ทำอะไรๆ ด้วยตนเอง
----
จะได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง

โดย: ป้าแก่ๆ (เสี่ยวเฟย

) วันที่: 13 มีนาคม 2555 เวลา:11:28:06 น.