Bloggang.com : Sary'sPrince : Hello Khaleel: การตัดสินใจที่ถูกต้องของคุณแม่(2)

Hello Khaleel: การตัดสินใจที่ถูกต้องของคุณแม่(2)

ช่วงนี้คุณแม่มือใหม่ของผมยุ่งหน่อยนะครับ เลยไม่ได้มาเล่าให้ทุกคนฟัง

จากที่ตกลงผ่า คุณพยาบาลก็มาเตรียมย้ายแม่ผมจากห้องรอคลอดไปสู่ห้องผ่าตัด ปะป๋าเข้าไปดูถ่ายทอดสดไม่ได้ต้องรอข้างนอกกับคุณยายและคุณน้า คุณแม่ก็เลยลุยเดี่ยวเหมือนเคย
พอพยาบาลเข็นไปหว่างทางคุณแม่ผมก็จ้อไม่หยุดถามนู่นถามนี่ คนผ่าเยอะมั้ยวันนี้ จะมีกี่คนอยู่ในห้องผ่าตัด blah blah blah

จนถึงห้องผ่าตัด คุณแม่ก็ชักหนาวๆพอเค้าย้ายไปที่เตียงผ่าตัด คนเต็มไปหมดเลยเดินกันใหญ่ เตรียมการผ่าตัด จากนั้นก็มีคุณลุงคนนึงซึ่งอยู่ในชุดปลอดเชื้อปิดปาก เรียบร้อยมาซักประวัติ อาการแพ้ยาต่างๆ เคยผ่มั้ย แมบอกว่า ไม่เคยค่ะ นี่ครั้งแรกเลย แอบกลัวนิดนึง แต่จริงๆก็กลัวมากนั่นแหละครับ แต่ก็รักษาอาการไว้
มาถึงการบล็อกหลังไม่เจ็บหรอกครับคุณแม่แค่รู้สึกเสียวๆเหมือนน้ำอะไรเย็นๆผ่านเข้าไป คุณหมอวิสัญญีเป็นผู้หญิงครับเสียงนุ่มเลยแล้วก็คุยกับแม่ตลอด จริงๆแม่ผมชงนคุยตะหาก ก็แม่กลัวนี่ครับ เค้าเอาผ้าหนาๆมากั้นไว้ตั้งหลายชั้น ให้นอนกางแขนสองข้างมีที่วัดความดันและวัดชีพจรอยู่คนละข้างนอนตัวเปล่าอย่างนั้น ขาก็ยกไม่ได้ไร้ความรู้สึกแต่รู้ตัวตลอด แต่ก็อาศัยคุยกับหมอถามนั่นถามนี่แก้เครียด อิอิ
ซักพักพอเริ่มไม่รู้สึดเจ็บอะไรแล้ว คุณหมอก็เข้ามาเริ่มผ่า ประมาณสิบห้านาที ช่วงนี้ไม่รู้สึกอะไรเลยแต่รู้ว่ามีอะไรมาดุนๆท้องเท่านั้นเอง จากนั้นคุณหมอก็บอกว่าจะเอามือดึงผมออกมานะครับ แม่จะรู้สึกแน่นหน้าอกแปปนึง
แล้วก็ อึดด อึดด คุณแม่ตกใจแน่นจังพอสักสองสามวิ ก็หาย
คุณหมอโน้มมาบอกพร้อมได้ยินเสียงผมร้อง แอ๊ก ๆๆๆๆๆ ไม่ใช่อุแว้นะครับ เสียงเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่บอก
คุณหมอ: "สายสะดือพันคอเค้าอยู่ นี่และที่เค้าลงมาไม่ได้"
คุณหมอเด็ก: "น้องแข็งแรงดีมากค่ะเดี๋ยวจะเอามาให้หอมนะคะ คะแนนจะเกินสิบเลยนะนี่"

M: "....."
ไม่มีคำพูดใดใดจากปากแม่ แต่ความคิดล่องลอยกลับไปในวันนี้ถ้าเพียงแต่ไม่ยอมผ่า รอไปก่อน รอให้เค้าออกมาเอง รอเพื่อจะคลอดเอง ไม่ตัดสินใจวันนี้ รอ รอ รอ หนูก็ออกมาไม่ได้ แค่แม่เห็นหน้าผมก็น้ำตาไหลแล้วครับไหลเองข้างละหยด แม่สงสารผม เห็นหน้าน้อยๆของผมที่มาให้หอมครั้งแรก หนูมองหน้าแม่ไม่ร้องให้ ยิ่งทำให้แม่รู้สึกทั้งดีใจและโล่งใจ และเสียใจกับความคิดกลัวต่างๆ หนูห้อยอยู่กับสายสะดือที่พันคอไว้ทุกครั้งที่มดลูกบีบหนูก็สู้ตลอด แม่ก้มองโลกในแง่ดีว่าหนูน่าจะไหวแต่พอรู้อย่างนี้แม่ไม่เอาอีกแล้ว อะไรก็ยอมขอแค่หนูปลอดภัย

แม่รู้แล้วว่าชีวิตของผมขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแม่จิงๆ และการตัดสินใจครั้งนี้ก็ไม่เสียใจเลยครับ แม้จะเจ็บแผลแล้วก็เดินลำบากหน่อยก็ตาม

ขอบคุณพระเจ้าครับ

Create Date : 20 มิถุนายน 2552

Last Update : 20 มิถุนายน 2552 12:47:40 น.

4 comments

Counter : 600 Pageviews.

แวะมาทักทายค่ะ

โดย: CrackyDong

วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:15:21:40 น.

อ่านจนเห็นภาพตามเลย
เชื่อว่าลูกเองก็สู้ๆๆ ไปพร้อมกะเราเนอะ
ดีแล้วที่ลูกออกมาปลอดภัยและแข็งแรง

โดย: จ้าว..จอม

วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:18:35:04 น.

ลูกปิงออกมาตอนแรก ก็ แอ๊กๆ 3 ที แล้วก็ร้องจ้าเลยค่ะ

นาทีนั้นน้ำตาไหล ลูกแม่ เสียงลูกเราหรือนี้
ตื้นตัน ปลาบปลื้ม
ตอนนี้หมาแปง จะ 2 เดือนแล้ว อยากมีอีกสักคนแล้วซิ

โดย: Ping (Ping_me

) วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:12:13:20 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะที่ผ่านการคลอดมาอย่างปลอดภัย ก้าวเดินพร้อมๆกันต่อไปนะคะ คุณแม่และลูกน้อย สู้ สู้ ค่ะ

โดย: แม่พี่ตาตั้มครับ (SonSmile

) วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:19:21:07 น.