แต่งได้โดนหัวใจจังค่ะ ขออนุญาติ copy ส่งให้เพื่อนรักของเราด้วยคนนะคะ พอดีเราเขียนไม่เก่งน่ะค่ะ คงไม่ว่ากันนะคะ
ว่าแต่ว่าเจ้าของ blog เป็นคนโรแมนติกจัง มาเป็นกำลังใจให้สมหวังในความรักด้วยนะคะ

ชอบจังเลยค่ะ

เส้าจังเรยนะคะ เราก้เปนคนนึงที่ได้รับความรักแบบไม้บรรทัด แต่เราหักมันทิ้งไปแร้ว T T

....บางครั้ง แค่การได้เห็นแค่รอยยิ้มของเขา แม้ว่ารอยยิ้มนั้นไม่ได้เกิดจากเราก็ตาม แต่เราก็มีความสุขที่เห็นเขายิ้มอย่างมีความสุขแค่นั้นจริงๆ...***ขออนุญาติ Coppy นะคะ***

...ความรักนั้นอยู่รอบๆตัวของเราครับ ก่อนรักคนอื่น เราเองควรรักตัวเราเองเสียก่อน แล้วอย่าลืมความรักของคนรอบข้าง พ่อ แม่ และเพื่อนๆ ความรักอาจต้องใช้เวลา ยิ่งไขว่คว้าหา บางทีก็ยิ่งหาไม่เจอ เปิดใจให้กับคนรอบข้าง มีความสุขและสนุกกับงานที่ตัวเองทำอยู่ ความรักไม่มีวันหดหาย เพราะเมื่อเรายิ่งให้รักออกไป ก็ยิ่งได้รักกลับมา...

....เมื่อไหร่ที่เรายังไม่ได้มายืนอยู่จุดๆนี้ เราก็จะไม่มีวันเข้าใจเลยว่า "ความรู้สึกของคนที่ทำได้แค่นี้จริงๆ จริงๆแล้วเขารู้สึกอย่างไร" คนเราเดินได้ก็ต่อเมื่อได้ลองหัดเดินดูจริงๆ ความรักก็เช่นกันจริงหรือป่าวคะ เราไม่มีวันรู้หรอกคะว่าสิ่งที่่เราให้ไปนั้นเขาจะรับรู้หรือป่าว มันอาจจะเป็นแค่กำลังใจเล็กๆ ความสุขเล็กๆที่เขาสามารถทำได้ แค่นั้นเอง ส่วนคนรอบข้างก็ดีคะ พวกเขาคือกำลังใจสำคัญ แต่บางอย่างก็ไม่สามารถทดแทนกันได้จริงไหมคะ แต่แค่พยายามทำใจยอมรับมันและพยามยามมองแต่ส่วนที่ดีแค่นั้นเอง