BlogGang.com : : สหคุณ 2521 : สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด มักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุด

สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด มักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุด

สวัสดีครับชาวน้ำเงิน เหลือง

(คัดจากบทความใน Forward Mail)
สิ่งใด ๆ ที่เราเห็นอยู่ทุกวัน เราจะคิดว่าสิ่งนั้นต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป และไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่คุณค่า เหมือนกับความรู้สึกที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน หรือคนๆนั้นคอยตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน เรามักจะเห็นแค่ว่าใครคนนึงกำลังทำอะไรที่ดูงี่เง่า น่ารำคาญ

จนวันนึงถ้าเราสูญเสียไป เราเริ่มรู้สึกเสียใจ หรือขาดอะไรไป และเราอยากต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม หรือ ในบางอารมณ์เราอาจจะรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิตที่ปราศจากความรำคาญ แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึง ความรู้สึกของคนที่ให้อยู่บ้าง บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่อาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ เหมือนความรักของพ่อแม่ เหมือนความรักของเพื่อนสนิทของคุณ เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ

คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม คุณเคย คิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอรึยัง คุณให้ความสำคัญกับคนถูก หรือเปล่า คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุคุณมากกว่าความรู้สึกที่ดีหรือเปล่า

สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตา แต่ต้องมองด้วยหัวใจ

แต่ เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน เรามองดูความรวยความจนของคนที่สิ่งของที่เขาใช้ เรามองความดีของคนตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตา แล้วเราก้อตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน 5 นาที

เราต้องสูญ เสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา

ที่เราไม่มีเวลาเพราะว่าเราไม่สนใจ หรือ เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆนั้น แต่ถ้าลองมองย้อนดู ทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน เพราะเราให้ความสนใจ และให้ความสำคัญ กับสิ่งนั้น

ทำไม คุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมอง อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆต้องมี รอยร้าว เพราะเมื่อวันนึงถ้าต่างคนต่างไป เราจะได้จากกันด้วยความ รู้สึกที่ดี เราจะได้ไม่รู้สึกผิดว่า เรายังทำดีกับเขาไม่เพียงพอ ด้วยเหตุผลของธรรมชาติ ที่คนเราต้องพบเพื่อรอเวลาจากกัน ไม่มีใครในโลกอยู่ด้วยกันได้ตลอดไป สุดท้ายฝากนิทานดี ๆ เรื่องหนึ่ง สำหรับใช้ในการดำเนินชีวิต

เรื่อง ดีหรือไม่ดี..ยากที่จะบอก

นานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่ง พระราชาองค์นี้ มีคนสนิทคนหนึ่งที่พระองค์สนิทมาก และมักจะพาไปไหนมาไหนด้วยเสมอในทุกๆ ที่ แล้ววันหนึ่ง พระราชาก็ถูกหมาตัวหนึ่งกัดนิ้ว แผลฉกรรจ์มาก
พระราชาจึงถามคนสนิทว่า "นี่เป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า"
คนสนิทกลับตอบว่า "ดี หรือไม่ดียากที่จะบอก" และในที่สุด พระราชาก็ถูกตัดนิ้ว
พระราชาก็ถามคนสนิทอีกว่า "นี่เป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า"
คนสนิทกลับตอบว่า "ดี หรือไม่ดียากที่จะบอก"
พระราชาโกรธมาก เลยจับคนสนิทขังไว้ในคุก วันหนึ่ง พระราชาก็ได้เสด็จออกป่าล่าสัตว์ พระองค์ทรงตื่นเต้นมาก แล้วก็มุ่งเข้าไปในป่า ลึกเข้าไปเรื่อยๆ
เมื่อมารู้ตัวอีกทีก็พบว่าพระองค์ได้หลงทางเสียแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านั้น พระองค์ก็ได้พบกับชนเผ่าพื้นเมืองในป่าแห่งนั้น คนป่าพวกนั้น ต้องการจับพระราชาไปบูชายัญ แต่พวกเขาก็พบว่าพระราชานิ้วขาด จึงรีบปลดปล่อยพระราชา เพราะเชื่อว่าพระราชาไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์เลย และไม่เหมาะที่จะนำไปบูชายัญ พระราชาจึงตัดสินใจกลับพระราชวังในที่สุด และสุดท้าย พระองค์ก็เข้าใจคำพูดของคนสนิทที่บอกว่า "ดี หรือไม่ดียากที่จะบอก" เพราะถ้าพระองค์มีนิ้วครบสมบูรณ์ พระองค์ต้องถูกฆ่าโดยคนป่าพวกนั้นอย่างแน่นอน

พระราชาจึงสั่งปล่อยตัวคนสนิท และขอโทษเขา แต่พระราชากลับประหลาดใจ เมื่ออคนสนิทกลับไม่โกรธพระองค์เลย ในทางตรงข้ามเขากลับบอกว่า " มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลยที่ท่านขังข้าไว้ ทำไมงั้นหรือ เพราะว่าถ้าพระองค์ไม่ขังข้าไว้ ข้าก็จะต้องตามท่านไปในป่า และในเมื่อท่านไม่เหมาะจะถูกบูชายัญ ข้าคงจะถูกนำไปบูชายัญแทนเป็นแน่ "

อีกครั้งกับคำที่ว่า "ดี หรือไม่ดียากที่จะบอก"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ไม่มีบทสรุปได้อย่างแน่นอนว่า ดี หรือ ไม่ดี บางครั้งสิ่งที่ดี อาจจะกลายเป็นสิ่งที่เลวร้าย ในขณะที่สิ่งที่เลวร้ายอาจกลายเป็นดีได้
ดังนั้น สิ่งดีๆ อะไรก็ตาม ที่เกิดขึ้นกับเรา จงสนุกสนานกับมัน แต่อย่าไปยึดติดกับมัน จงคิดเสียว่ามันเป็นสิ่งที่มาสร้างความประหลาดใจให้กับชีวิตของคุณ ในขณะเดียวกัน อะไรต่างๆ ที่มันเลวร้าย ซึ่งเกิดขึ้นกับคุณ ไม่จำเป็นต้องไปเศร้าเสียใจ เพราะสุดท้าย มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายดังเช่นที่กล่าวมาข้างต้น

ถ้าพวกเราเข้าใจได้อย่างนี้ พวกเราจะพบว่า การใช้ชีวิตนั้น ไม่ใช่เรื่องยากเลย เพราะ คิดดี ย่อมมีสุข ปราศจากทุกข์ สุขภาพจิตสดใส และ นอนหลับสนิท

Create Date : 23 กันยายน 2554

Last Update : 23 กันยายน 2554 10:33:45 น.

2 comments

Counter : 1453 Pageviews.

อ่านเร์ื่องนี้แล้ว ทำให้นึกถึงตัวเองไวไวนี้ว่ามีอะไรคล้ายๆเรื่องที่ว่านี้เหมือนกัน แต่เอาชนะได้ด้วยการ ลดทิฐิ ก่อนอันดับแรก ต่อมาก็อภัยให้กับตัวเขา อภัยให้กับตัวเรา มองโลกในเชิงบวก ปล่อยวาง ความรู้สึกดีๆก็กลับมา ใช่ไหมครับ คุณ ครู!!

โดย: อเลนเดอลอง(ของจริง) IP: 124.121.75.101 วันที่: 23 กันยายน 2554 เวลา:22:07:20 น.

แวะมาเยี่ยมชมครับ

โดย: BoonsermLover

วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:13:50:41 น.