 |
Never find your delight in another's misfortune.
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
ก่อนออกจากบ้านก็ให้นังไบร (ปั๋วแอนเอง)ถ่ายรูปพุงอันเซ็กซี่ของตัวเองเอาไว้สองสามแชะ และคุณตาของเจ้าลิงสาวทาร์เซียมารับออกจากบ้านตอนตีห้านอกจากนี้ยังมีกองเชียร์เป็นคุณยาย และยายเหมียว และนังไบร 
ไปถึงร.พ. ตอนประมาณตีห้าครึ่ง ทั้งที่คุณหมอนัดแอดมิทตอน7โมงเช้า อิ อิ!! ไปถึงก็รายงานตัวกับคุณพยาบาลคนสวยแต่คุณพยาบาลบอกให้ไปนั่งรอที่ห้องฉุกเฉิน พอไปถึงห้องฉุกเฉินคุณบุรุษพยาบาลถามว่า "เป็นอะไรมาครับ" โห!!พุงอิชั้นยื่นออกขนาดนี้จะให้มาทำอะไรล่ะคะ ก็มาคลอดลูกน่ะสิ เอกสารที่คุณหมอให้มาก็ถืออยู่ไม่รู้จักอ่านเลย ...จากนั้นก็ให้นั่งรถเข็นพาขึ้นไปที่ชั้นสองที่มีห้องเด็กและก็ห้องคลอด ไปพบกับคุณพยาบาล และก็เซ็นเอกสารพร้อมสอบสัมภาษณ์ต่างๆนานา เกี่ยวกับยินยอมผ่าคลอดมั้ย(ไม่ยินยอมได้ไงล่ะ ก็เราขอคุณหมอเอง) จากนั้นก็ให้ไปนอนรอที่ห้องรอคลอดมีนังไบรเข้ามานั่งเป็นเพื่อนด้วยพร้อมกับโทรไปรายงานความคืบหน้าให้คุณย่าเจ้าตัวเล็กฟังที่เมกา .พูดถึงห้องรอคลอดนี้สบายดีจังมีทีวีมีเพลงฟัง คุณหมอบอกว่าจะลงมีดตอนเก้าโมงเช้า แต่โทรมาบอกว่าเปลี่ยนเป็นสิบโมง จากนั้นคุณพยาบาลเข้ามาบอกถึงขั้นตอนหลังจากขึ้นเขียงและก็ขอสวนก้นกับโกนขน แต่อิชั้นเจ้าเล่ห์บอกว่าทำมาหมดแล้ว ไม่ต้องทำให้ก็ได้ค่ะ
คุณสามีไม่ได้ถ่ายรูปหรือวีดีโอเพราะเมาเลือดหรือเปล่าไม่ทราบ จากนั้นคุณพยาบาลอุ้มตัวเล็กมาให้แอนดู แอนจุ๊ปลูกหนึ่งครั้งและกำลังงงทำไมลูกชั้นตัวออกสีเทาๆเขียวๆหว่า!!! ระหว่างรอเย็บแผลก็ได้ยาสลบไปประมาณกี่นาทีไม่ทราบ ตื่นมาก็มีคนกำลังเข็นออกจากห้องคลอด นอนรอดูอาการอีกประมาณ1ชม.จากนั้นถูกเข็นผ่านห้องเด็ก เห็นคุณยายทั้งสองของเจ้าตัวเล็กกำลังยืนดูเด็กอยู่ก็พยายามเรียกสุดเสียงแต่ไม่มีแรงเพราะกำลังเบลอๆเจ้าหน้าที่คงสงสารเลยเข็นให้ไปคุยใกล้ๆ แอนถามคุณยายว่า "ลูกน้ำหนักเท่าไหร่" คุณยายตอบ "2.3 กก.และไบรอันออกมาบอกคุณยายว่ารอเดี๋ยวนะคุณหมอกำลังเอาไปซักเพราะสกปรก...(เฮ้อ..ภาษาไทยของคุณสามี)" แอนรู้สึกช็อกมากเพราะนำหนักน้อยกลัวลูกไม่แข็งแรง รีบถามว่า "แล้วแข็งแรงสมบูรณ์มั้ย" ปรากฏว่าเจ้าตัวเล็กแข็งแรงดีได้คะแนน10เต็มทั้งสองครั้ง กำลังร้องไห้เสียงดังเพราะหิว แต่คุณพยาบาลบอกว่ายังไม่ให้นมตอนนี้อยากให้ร้องเพื่อขยายปอดของน้องเค้าก่อน ..กลับไปที่ห้องพักนอนไม่หลับรอเจอลูก มีคุณสามีกำลังรอและเอารูปถ่ายที่ถ่ายก่อนขึ้นมาให้แอนดูด้วย...เล่ามาซะยาวยืดเอาเป็นว่าเจ็บแผลอยู่ประมาณ1อาทิตย์จากนั้นก็แข็งแรงแล้วเพราะตอนอยู่ร.พแอนรีบลุกขึ้นเดินตอนยังไม่ถึง1วันเลยมีสายฉี่สายน้ำเกลือเต็มไปหมดก็ถือไปด้วยเดินไปด้วย แสนจะทรมานแต่ก็ต้องอดทนเพราะจะได้ฟื้นตัวเร็วๆ.เป็นห่วงก็แต่เจ้าตัวเล็กแต่คุณหมอเด็กมาคุยกับแอนว่าอย่าเป็นกังวลไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าน้องเค้าแข็งแรงและมีทุกอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ดีไม่ใช่หรือ ..น้องเค้าตัวเล็กที่สุดในห้องเด็กอ่อนแต่กินเก่งที่สุด ดิ้นเก่งด้วย ไม่ต้องอยู่ตู้อบ พอครบกำหนดห้าวันก็กลับบ้านได้.... สรุปคือน้องหนัก 2.3 กก. ยาว 50ซม. ชื่อ น้องทาร์เซีย ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
รูปนี้อายุประมาณ 5 ชม.ค่ะ
รูปนี้ก็เช่นกันค่ะ 
รูปนี้อายุ 1 วันแล้วค่ะ
แสดงความดีใจด้วยผ่านมาได้ด้วยดี..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [