ใครก็ได้ช่วยแนะนำ หรือตอบปัญหาเรื่องต่อไปนี้ให้ด้วยค่ะ

ต้องขอโทษทุกๆคนด้วยนะคะ เพิ่งเข้ามาที่กรุ๊ปนี้เป็นครั้งแรก อาจจะใช้ภาษาหรือตีความหมายไม่เหมาะสม เพราะด้วยความไม่รู้ จึงต้องกราบขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ

อย่างแรกต้องขอแนะนำตัวก่อน ชื่อ แอน ค่ะปัจจุบันเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกๆสองคนที่เกาหลีใต้ค่ะ

เรื่องที่จะรบกวนผู้ที่จะมาให้ความรู้มีดังนี้นะคะ คือแอนมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องลี้ลับมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ขอสรุปเรื่องต่างๆแบบรวมๆนะคะ เช่นว่า เห็นตัวเองหลุดออกจากร่างบ่อยโดยเฉพาะเวลาที่กำลังนอนหลับอยู่ พอลุกมาก็เห็นร่างตัวเองนอนอยู่ หรือได้ยินเสียงแปลกๆที่ไม่ใช่คนรอบข้างพูดคุยกัน และเคยมีรัก(ยม)ของเพื่อนมาขออยู่ด้วยโดยการสะกดจิตให้นั่งอยู่ดีๆแล้วก็อยากนอน พอหัวถึงหมอนเหมือนมีเสียงปรับคลื่นวิทยูอยู่ในหูจากนั้นกลายเป็นเสียงเด็กที่สามารถสื่อสารกับตัวเราได้โดยแค่เราคิดไม่ต้องขยับปากหรือเปล่งเสียงออกมาในตอนนั้นไม่ได้ทราบมาก่อนว่าเพื่อนเพิ่งได้ รักยม มาเลี้ยง พอรุ่งเช้ารีบไปหาเพื่อนที่บ้านแล้วก็เล่าเรื่องราวให้ฟัง ก็แปลกใจไปตามๆกันเลยล่ะค่ะ และแอนก็ชอบฝันแปลกๆ หลายครั้งที่ความฝันสามารถบอกอนาคตใกล้ๆได้ถึงจะไม่ได้ตรงกันร้อยเปอร์เซ็นแต่ก็นับว่าเป็นเรื่องเดียวกันค่ะ

ส่วนเรื่องที่เป็นปัญหาคาใจของแอนตอนนี้ก็คือ เรื่องที่จะเล่าดังต่อไปนี้ค่ะ แต่ขออนุญาตยกข้อความทั้งหมดมาจากอีเมล์ที่เพิ่งส่งไประบายกับเพื่อนคนนึงให้ฟังนะคะ ต้องกราบขอโทษอีกครั้งที่ขี้เกียจพิมพ์อธิบายใหม่ค่ะ เป็นเรื่องเดียวกันแต่ค่อนข้างมีรายละเอียดเยอะ ถ้าใช้ภาษาและถ้อยคำไม่สุภาพประการใด ขออภัยและชี้นำให้ด้วยจักขอบคุณมากค่ะ

" ผึ้งจ๋า เรามีเรื่องปรึกษา เราคิดดูแล้วเรื่องนี้ผึ้งคงจะเป็นคนที่เชื่อเรามากที่สุดเพราะเราเคยมีประสบการณ์หลายๆอย่างด้วยกัน เรื่องเกี่ยวกับวิญญาณความลี้ลับพวกนี้แหละ หลังจากเรามีครอบครัวก็ยังเจอเรื่องแปลกๆบ่อยมากๆอ่ะ จะพูดกับใครก็ไม่ค่อยได้เค้าคงคิดว่าเราฟุ้งซ่าน บ้า หรือจินตนาการไปเอง แต่เราเชื่อว่าเราสัมผัสมันได้จริงๆนะ เอาเป็นว่าเราจะเล่าคร่าวๆก็แล้วกันว่าหลังจากที่เรากับผึ้งไม่ได้เจอกันนานแล้วเราเจอเรื่องพวกนี้ยังไงบ้าง ตอนที่เราท้องลูกคนแรกได้ประมาณสี่เดือนเราแพ้ท้องมากๆก็เลยกินยาแก้แพ้แต่เราแอบกินเกินไปหนึ่งเม็ด ทำให้หลับลึกมากแต่ใจเราห่วงพะวงเพราะตอนนั้นนัดกับแม่ไว้ว่าอีกหนึ่งชั่วโมงจะไปหา ในความรู้สึกที่หลับอยู่ก็พยายามทำตัวเองให้ตื่นหลายครั้งแต่ทำไม่ได้เพราะฤทธิ์ยา พยายามมากจนในที่สุดวิญญาณหลุดออกจากร่างลุกขึ้นมานั่งแต่เห็นตัวเองนอนอยู่ งงด้วยตกใจด้วยเราดูcไปที่นาฬิกาว่ากี่โมงแล้วและก็ดูไปที่ไบรอัน(ผัว)ก็เห็นอ่านหนังสือหยิบนู่นหยิบนี่ เราพยายามเรียกหลายครั้งแต่เหมือนไม่ได้ยิน เราก็เลยเริ่มกลัว กลัวจะตายไงในใจภาวนาว่าอย่าตายตอนนี้เลยยังไม่ทันเห็นหน้าลูก ยังไม่พร้อมก็เลยพยามลงไปนอนให้หลับเป็นปกติ จากนั้่นเราตื่นอีกทีก็เป็นปกติแล้วแต่จำทุกอย่างได้เรารีบเล่าให้ไบรอันฟัง รู้ว่ามันคงคิดว่าเราเพ้อเจ้ออ่ะนะ เราเลยบอกมันว่าตอนนั้นเป็นเวลา9โมงห้านาทีเห็นไบรอันกำลังอ่านหนังสือเล่มนี้หยิบปากกาอันนี้ มันก็ทำหน้าเฉยๆพยักหน้าตอบแต่เราก็เข้าใจแหละว่ามันไม่เชื่อเราหรอกมันคงคิดว่าเราแอบเปิดตาดูมันแล้วหลับต่อประมาณนั้นแน่นอน

หลังจากนั้นก็มีแบบเจอเล็กๆน้อยๆแบบไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่มาตลอด เพราะชีวิตเคยเจอที่รุนแรงมาหลายครั้งแล้ว หุ หุ..จนได้มาเจอแบบแปลกๆแหวกแนวอีกเมื่อไม่นานนี้หลังจากย้ายมาอยู่ที่เกาหลีไม่นานมีอยู่วันนึงเรากำลังจะเข้านอนพอล้มตัวลงนอนตาเริ่มปิดได้ไม่ทันถึง3วินาทีเราได้ยินเสียงผู้ชายดังมากๆบอกว่า "แอน มีเวลาอีกไม่เกินเจ็ดสิบวัน" แค่นั้นแหละเราเปิดตาลุกขึ้นนั่งแบบงงๆ มึนมากๆ เสียงใคร? ความหมายในคำพูดประโยคนั้นคืออะไร ??...เราเล่าให้ไบรอันฟังตอนเช้า มันก็รับฟังดีอยู่หรอกแต่สายตาลึกๆที่มองเราเหมือนกำลังคิดว่า เราเริ่มเพี้ยนประมาณนั้น มันก็ปลอบใจว่า "ที่รัก เลี้ยงลูกๆเหนื่อยอาจทำให้ฟุ้งซ่านได้ จำเป็นมีเวลาพักผ่อนนะ" (แปลได้ตามนั้น) เรื่องนี้มันเป็นปริศนาสำหรับเรามากเลย ตอนนี้ก้เกินเจ็ดสิบวันมาเยอะแล้วนะ สรุปว่าเรายังไม่ตาย แล้วคำพูดผู้ชายคนนั้นมันบอกถึงอะไร? หรือไม่มีความหมายเลย? หรือสิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้คือตอบตัวเองว่า เราไม่เคยได้ยินเสียงนั้นจริง เป็นการฟุ้งซ่านของตัวเองจริงๆ !!??!! แต่มันไม่จบแค่นั้นนะช่วงนั้นเราฝันเหมือนกันติดๆกันหลายคืนมากว่าเห้นไฟ ไฟไหม้ ระเบิดแล้วเป็นไฟ ฝันแบบนี้เกือบสองอาทิตย์เลยจริงๆ ทั้งที่ไม่ได้คิดมากกับเรื่องที่ฝันแต่พอเป็นแบบนี้ไม่ให้คิดก็แปลกแล้ว จนกระทั่งคืนนึงในขณะหลับอยู่เรารุ้สึกว่าแขนหนึ่งข้างถูกดึง เราก็พยายามดึงกลับสุดฤทธิ์ รู้สึกอึดอัดหายใจลำบากเหมือนตัวเองกำลังจะลอยออกไป แต่มันถ่วงๆเพราะเรากำลังสู้กับสิ่งนั้นอยู่ และแล้วก็เห้นตัวเองแบบเงาๆว่าออกจากร่างอีกแล้ว แต่ไม่เห็นคนที่กำลังดึงมือเราเลยทั้งๆรู้สึกได้ว่าเค้ายังจับอยู่ เราพยายามมองหาลูกที่นอนอยู่ใกล้ๆเพราะเป็นห่วงว่าเค้าจะมีอันตรายด้วยหรือเปล่า เราตั้งจิตเหมือนร้องไห้ด้วยพยายามสื่อสารไปว่า ขอนะเรายังไม่พร้อม สงสารลูกเล็กมากๆ เค้ายังติดนมอยู่เลย พยายามบอกว่าอย่่าพาเราไป แป๊ปเดียวเรารู้สึกว่าวิญญาณเคลื่อนที่ออกจากตรงนั้นแล้วเร็วมากแต่ไม่ไกล และก็เห็นเหมือนเป็นช่องประตูแต่มืดๆและมีอะไรรกๆเหมือนกิ่งไม้เล็กวางซ้อนๆกันตรงหน้าประตู ในขณะนั้นเรารู้สึกเหมือนเราต้องตัดสินใจว่าจะเข้าไปหรือเดินถอยออกมา ความอยากรู้อยากเห็นจริงๆก้อยากเข้าไปดูแต่ใจเราห่วงคนข้างหลังมากกว่า คิดถึงแม่ คิดถึงลูกเลยพยายามตั้งสติคิดว่าต้องกลับไปที่ร่างแล้วตื่นขึ้นมาเป้นคนเหมือนเดิมให้ได้ ในที่สุดแค่คิดเราก็ทำได้มันรู้สึกวูปเหมือนตกลงมาจากที่สูงนับในใจหนึ่งสองสามแล้วเปิดตา เรารีบลุกนั่งไปกอดลูกเลย ตกใจ กลัวมากๆๆๆๆๆ และแแล้วเราก็เล่าให้ไบรอันฟังอีกน่ะแ=หละก็มีกันอยู่แค่นี้จะให้ไประบายกับใครก็ไม่ได้ ไบรอันพูดคำเดียวว่า "แปลก" ก็ไม่รู้ว่าหมายถึงตััวชั้นแปลก หรือเรื่องที่เกิดขึ้นมันแปลก O.O

หลังจากวันนั้นมีฝันแบบแปลกๆไม่ค่อยเยอะ จำได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ขอไม่พูดถึงเพราะเริ่มชินกับแปลกเล็กๆน้อย แต่เรื่องที่เราเล่าใหม่ๆทั้งหมดนี้มันยังเป็นปริศนาคาใจไม่หาย ว่ามันคืออะไร?? ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา?? มันมีคำตอบสำหรับเรื่องนี้หรือเปล่า หรือเราคิดไปเอง?? ทุกวันนี้เราพยายามหาข้อมมูลจากหลายๆคนในอินเตอร์เน็ท เวปบอร์ดที่คนคุยกันเรื่องธรรมะ หรือพลังจิต นังสมาธิ พยายามรวบรวมข้อมูล เพื่อที่จะหาคำตอบเรื่องนี้ให้เจอ เคยลองนั่งสมาธิครั้งนึงความรู้สึกเหมือนเกือบหลุดแต่เรายังไม่พร้อมทำให้หัวใจเต้นรัวแรงและถี่มาก เห็นภาพเหมือนแสงอะไรวนๆแบบเร็วๆแต่เราวิตกและตื่นเต้นกับมันมากไปเลยไปไม่ถึงไหน และคิดว่าวิธีนี้คงไม่ใช่วิธีที่ถูก เดี๋ยวเราจะลองปรึกษาคนที่เก่งๆมีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ที่อินเตอร์เน็ตดูอาจจะพอให้คำปรึกษาได้ อย่างน้อยก็มีคนที่เชื่อว่าเราไม่ได้บ้าหรือเพี้ยน และเราก็เชื่อว่าผึ้งเชื่อเรา เพราะเราเคยเผชิญเรื่องแบบนี้มาด้วยกัน ชั้นรักแกนะ คิดถึงสุดๆ ส่งมาหาเราบ้างสิ."

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2552		2 comments
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2552 22:37:30 น.
Counter : 540 Pageviews.
Share Tweet