หกล้มแขนหักบนสถานีรถไฟฟ้า (รถไฟฟ้าแขนหักนะเธอ)
ใครจะคิดว่าการหกล้มแค่นี้จะทำให้แขนหัก
เวลาประมาณเกือบหกโมงเย็นของวัน
ขณะที่กำลังวิ่งหลบคนที่ไหลลงมาจากบันไดทางออกรถไฟฟ้ามาหานะเธอ และแล้วก็สะดุดเข้าอย่างจังกับฝาปิดท่อระบายน้ำที่วางเกยอยู่
ล้มลงในท่าที่หน้าคะมำลงไปกับพื้น แขนหน้ากางออกไปทั้ง2ข้าง
ตอนนั้นรู้สึกถึงความอายขายหน้าจริงๆที่ล้มต่อหน้าผู้คนประชาชีทั้งหลายกลายเป็นจุดสนใจ แต่ความรู้สึกอับอายกลับถูกโยนทิ้งไปในทันที
เมื่อความรู้สึกเจ็บปวด บริเวณต้นแขนข้างซ้ายเล่นเข้ามาแทนที่
ภาพถ่ายจากฟิล์ม X-Ray
เมื่อหันไปมองแขนตัวเองจึงได้เห็นว่ามันผิดรูป
แขนที่วางทอดยาวออกไป มันเหมือนไม่ใช่แขนของตัวเอง
อันที่จริงน่าจะไปปัดไปอีกทางจากความรู้สึก
แต่ที่เห็นมันไม่ใช่เช่นนั้น
...ตายแล้ว!.. เราแขนหัก
รับรู้ได้ด้วยตัวเองเลยว่า แขนหัก
แขนหัก เจ็บ....บ เราร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่บริเวณนั้นทันที
รปภ.รีบวอสื่อสารกับนายสถานนีและให้การปฐมพยาบาลเบื้องต้น ด้วยการให้ดมแอมโมเนียและพัดวี ตอนแรกทุกคนคิดว่าแค่ล้ม เป็นลมถึงไม่ยอมลุก หรือแขนเดาะ บางคิดว่ามีโรคประจำตัวอะไร แล้วแต่จะคิดไปต่างๆนานา คนเจ็บจะแย่อยู่แล้ว โฮ...........
นานราวเกือบครึ่งชั่วโมงที่นอนอยู่ท่าเดิมกับความเจ็บปวดที่ต้นแขนและชาหนึบที่มือข้างซ้าย
กว่าเจ้าหน้าที่บุรุษชุดขาวประมาณ4-5คนจะมาถึง
ไถ่ถามอาการแล้วเอาผ้าที่พองๆเหมือนชูชีพสีส้มแสดมาห่อหุ้มแขน
ในลักษณะที่แขนถูกยื่นไปข้างหน้า โดยมีจนท.ช่วยถือแขนให้แล้วช่วยกันพยุงลุกขึ้น คนเจ็บก็ทำท่าจะเป็นลมท่าเดียว
จนท.จะทำการอะไรเป็นร้องโอดครวญตลอดทุกที
บอกตรงๆว่าใจเสาะ ขี้กลัวไปหมด เลยต้องพานั่งรถเข็นไปขึ้นรถตู้โรงพยาบาล เจ็บมากๆ เจ็บทุกครั้งที่ต้องเปลี่ยนกริยา
ปลายทางของเราคือรพ.ตำรวจ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ปบลายทางจริงๆของเรา เมื่อเราต้องย้ายมายังรพ.ที่นนทบุรี ประกันสังคมเราอยู่ที่รพ.นี้
กว่ารถรพ.จะมารับและส่งยังปลายทาง เราต้องนอนร้องไห้ตลอด3ชั่วโมง ด้วยความเจ็บปวด
เห็นหน้าครอบครัว ญาติๆและเพื่อนฝูงที่แห่กันมารอรับเราที่รพ.
ยิ่งทำให้ร้องไห้ ทุกคนรักและเป็นห่วงเรามากขนาดนี้
ขอบคุณทุกคนนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง
เมื่อ x-ray ออกมาปรากฎว่า แขนหัก อย่างที่เข้าใจจริงๆ
โดยหักเป็น2ท่อน เป็นฟันฉลาม และมีแตกออกมาอีก3ชิ้นที่มีเส้นประสาทผ่านพอดี ถ้าหากมีการเคลื่อนไหวมากกว่านั้น อาจจะทิ่มเส้นประสาทขาดได้
การรักษา คือ การผ่าตัดใส่เหล็กเข้าไป
แสงตะวันนอนพักรักษาตัว รวมแล้ว 9 วันค่ะ
นานอย่างที่คิดไม่ถึงเลย
ตอนนี้หลังจากผ่ามาแล้ว2สัปดาห์
ปลายนิ้วยังคงชาหนึบ คุณหมอบอกว่าอาจใช้เวลาเป็นปีกว่าจะหายชา
แต่ก็ให้บริหารนิ้วมือด้วยตัวเอง กำ-แบ จะช่วยได้
บริหารยกหัวไหล่ และยืดแขน
แสงตะวันพยายามทำอยู่แต่ยังไม่สามารถทำได้มากเท่าที่ควร
ยอมรับว่าเครียดอย่างมาก กลัวความไม่ปกติ
กลัวการใช้งานไม่เหมือนเดิม
ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้แขนสามารถกลับมาใช้งานได้ตามปกติ
และนิ้วมือหายชาในเร็ววัน
สาธุ
| Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2557 15:45:44 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 3457 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
