เปิดไหนิยายท้าทายฟ้าดิน

จากบล็อกคราวก่อน ที่คนเขียนบอกเหตุผลว่าสนพ.เดิมเขาตอบโจทย์คนเขียนได้ครบ ทำให้คนเขียนวางใจส่งต้นฉบับให้เขา แม้เขาจะเปลี่ยนชื่อ ย้ายที่อยู่ คือจะส่งไปจนกว่าเขาจะสูญสลายไปจากโลกนี้ (ไม่ได้แช่งนะ หมายถึงจะส่งไปเรื่อย ๆ น่ะ)

ฟัง ๆ ดู...แหม เอ็งนี่หยิ่งทะนงจังเลย มาตรฐานสนพ.ต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่ส่งต้นฉบับไปสนพ.อื่น ในเมื่อต้นฉบับสองเรื่องค้างคาอยู่เป็นปี ๆ ( Soulmate นี่จบปี 48 และ The Milky Way จบปี 49 คุณ ๆ ลองนับเวลาดูว่านานแค่ไหน เวลาหนังสือคลอดเป็นเล่มนี่ คงเหมือนอ่านนิยายเรื่องใหม่เนอะ 555)

คนเขียนขอขยายเหตุผลที่ร่วมหอลงโลงนะฮะ คือคนเขียนเป็นคนบ้านนอก สไตล์คนบ้านนอกคือเลือดสีเดียวกัน ไปด้วยกัน อยู่เคียงข้างกัน อะไรประมาณนั้น นี่มิได้จะบอกว่าคนกรุงตรงกันข้ามนะ แต่สไตล์คนกรุงส่วนใหญ่จะตัวใครตัวมันมากกว่า คนบ้านนอกนี่ว่าไงว่าตามกัน เป็นมิตรกันมาก็จะเป็นมิตรกันต่อไป พึ่งพาอาศัยกัน มีอะไรก็แบ่งกันกินแบ่งกันใช้...ไม่ใช่การแลกเปลี่ยน แต่มันคือการให้ด้วยใจจริง

คนเขียนก็ประมาณนั้น ถ้าตำแหน่งที่ยืนอยู่ มันไม่หนักหนาสาหัสจริง ๆ ก็จะยืนต่อไป ต่อให้เป็นวงกลมที่เล็กหรือใหญ่แค่ไหน แต่ถ้ามันเป็นที่ ๆ เรายืนจนคุ้นเคยแล้ว ก็จะอยู่ต่อไป

ตอนแรกไม่ได้เอะใจหรอก พอคุยกับสนพ.เดิมเสร็จ ก็เล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนมันว่าเรารีไรต์ต้นฉบับใหม่แล้วส่งไปที่อื่นก็ได้นี่ เพราะคนดูแลก็ไม่อยู่แล้ว เท่ากับว่าต้นฉบับสองเรื่องนั้นยังสด เป็นอิสระอีกครั้งเพราะมันนานเกิน (คนเขียนนี่แหละที่ทำให้มันนานเกินไป)

ตอนนั้นเลยฉุกคิดขึ้นมาได้

ไม่ใช่ต้นฉบับที่อิสระ...แต่เราต่างหาก...เรารับปากสนพ.ไปว่าต้นฉบับสองเรื่องยังอยู่ และเราจะส่งให้เขา...

เราอุปาทานเสมอ ว่าเราหลอกตัวเอง เราสร้างภาพว่าเราไม่แคร์ว่าสนพ.จะเล็กหรือใหญ่ แต่จริง ๆ แล้วในใจเราขุ่นข้นทั้งที่เราไม่เห็น ใครล่ะจะไม่อยากออกหนังสือกับสนพ.ใหญ่และมีชื่อ? เราก็คงเป็นเหมือนคนอื่น ๆ ที่คิดแบบนั้น

แต่ ณ เวลาที่เพื่อนถามคนเขียน และคนเขียนก็ย้อนคิดไปถึงคำพูดตัวเองกับบก.สนพ.เดิม มันช่างเป็นไปโดยอัตโนมัติ คนเขียนพูดกับเขาโดยไม่ได้ดีดลูกคิดรางแก้วในใจ ไม่ได้คำนวณถึงผลประโยชน์ เครดิต หรืออะไรต่อมิอะไรเลย

เลยรู้สึกว่าเรื่องที่คนเขียนอุปาทานไป ล้วนเป็นเรื่องที่คิดเอาเองจริง ๆ คนเขียนเป็นอิสระจากคำว่าชื่อเสียงเงินทอง อย่างที่บอกกับคนอ่านจริง ๆ

ดีใจฮะ...และภูมิใจมาก ที่ตัวเองไม่ถูกกระแสมายาของวงการนี้หลอมละลายเหมือนนักเขียนบางคน

พักนี้เรตติ้งตัวเองในเว็บประจำเงียบสนิท แต่ทำไมมันปลอดโปร่งใจบอกไม่ถูก มองคนอื่นเขา “ห้ำหั่น” กันเรื่องเรตติ้งแล้วเหมือนตัวเองอยู่นอกวง คอยเฝ้ามองพวกเขา บางครั้งก็อยากมีปากเสียงบ้างเวลาเห็นนักเขียนบางคนเรียกร้องนั่นนี่จากคนอ่าน หรือเอาเปรียบเว็บต่าง ๆ นานา แต่พอมาคิด ๆ ดู ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า เมื่อก่อนคนเขียนเองก็เป็นแบบนั้น ผิดกันนิดเดียวตรงที่ไม่ได้ปลาบปลื้มกับคอมเมนท์ตอนละเป็นร้อย ๆ ออกจะประหลาดใจในความบ้าคลั่งของคนอ่านมากกว่า แต่ทว่าเวลานี้ พอมองแล้วนึกถึงสัจธรรม ดูอย่างนิยายของคนเขียนสิฮะ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่คนอ่านคลั่งไคล้ไปเสียหมดหรอก มีขึ้นก็ต้องมีลง ยกเว้นพวกที่ไม่ยอมลง ใช้เล่ห์กลสารพัดเพื่อรักษาเรตติ้งต่อไป...ก็ตามใจเถอะ เพราะเท่าที่ดู มันต้องมีคนอื่นที่แซงหน้าไปจนได้

รู้สึกสนุกไปอีกแบบ เวลาเฝ้ามองอยู่เงียบ ๆ ในฐานะคนอื่น...พอคิดได้ว่าตัวเองเป็นอิสระจากมายา ดังที่กล่าวข้างต้นแล้ว เลยไม่คิดเดือดร้อนเรื่องเรตติ้ง หรือเรื่องการประชันขันแข่งในเว็บประจำอีก ขนาดเรื่องสนพ.เรายังไม่คิด สำมะหาอะไรกับเรื่องเรตติ้งล่ะ

เคยนำพล็อตในไหดองมาอวดประสาคนขี้โม้ แล้วลบไปหมดด้วยความหวาดกลัวจะโดนฉกชิง แต่ ณ เวลานี้อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เลยนำไหออกมาเทอีก อยากให้แรงใจคนรออ่าน อย่าไปคิดว่าเอามาให้ดูทำไม ในเมื่อกว่าจะได้อ่านก็อีกตั้งนาน มองในแง่ดีว่าคุณจะได้อ่านนิยายพวกนี้แน่ ๆ เฝ้ารอลุ้นว่าเนื้อเรื่องมันจะออกมารูปแบบไหน ต่อไปจะได้อ่านนิยายอย่างสม่ำเสมอแล้ว ดีกว่ามานั่งกลุ้มว่าต้องรออีกและ...

คนเขียนขอลงไว้โดยไม่กลัวใครฉกชิงไปใช้เลยฮะ และขอบอกว่าชื่อเรื่องที่แต่งขึ้น ณ เวลานี้ พอเขียนจริง ๆ และสมมติได้พิมพ์จริง ๆ ก็จะใช้ชื่อนี้แหละ เพราะชื่อเรื่องเหล่านี้ไม่ได้ลอกใครมา คิดเอง แถมเนื้อหาไม่มีทางเหมือนใครแน่ ดังนั้นแม้ชื่อเรื่องเหล่านี้อาจถูกฉกไปใช้ คนเขียนมิกังวล กลับไปอ่านสองบรรทัดข้างบนอีกครั้ง (และนี่ไม่ใช่การจองชื่อเรื่องด้วย ถ้าบังเอิญใครมาเหมือนทีหลังก็ไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรก็จะใช้ชื่อนี้แหละ)

ไม่ขอเอ่ยถึงนิยายค้างปี คือ Missed Call กับ เงาในใจ นะ เพราะพูดไปแล้ว จะไม่บอกชื่อนิยายตามลำดับการแต่งก่อนหลัง แต่บอกเพียงว่าเรื่องเหล่านี้ถูกเขียนพล็อตไว้แล้ว พล็อตจะมาเวลาเครียด ตอนนี้เครียดเรื่องวิทยานิพนธ์

กำลังจะจบแล้วฮะ ไม่ใช่จบเห่ แต่อาจารย์นัดสอบ oral เดือนหน้าแล้ว แม้ตัว thesis ยังไม่สมบูรณ์ แต่อาจารย์คงอยากยันส่งผมเต็มที ตอนนี้อยู่ระหว่าง rewrite ปรับแก้เพิ่มตรงนั้นตัดตรงนี้ให้ thesis สมบูรณ์พร้อมนำเสนอ

ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก...เรากำลังจะเรียนจบ...เวลาสี่ปีครึ่งมันอาจนานสำหรับบางคน แต่มันก็เพราะเราเองที่ขี้เกียจ ไม่เอาใจใส่ ตอนแรกคิดว่าไม่น่าจบ ยังบอกแม่อยู่เลยว่าถ้าไม่จบจะหนีไปอยู่เกาะ แต่พออาจารย์นัดวันสอบ มันก็อัดอั้นชอบกล ไม่ใช่ดีใจหรือตื่นเต้น เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริง ๆ (หวังว่าวันส่งเล่มดำ ฝนคงไม่ตก ดันหลุดปากกับเพื่อนเลิฟไปว่าจะไปตะโกนที่เขื่อน ถ้าฝนตกคงดูไม่จืดเพราะต้องขี่มอเตอร์ไซค์ไป)

จำหัวเอ็มผมได้ไหม ที่บอกว่า Robinhood จะกลับมาอย่างเกรียงไกร มิใช่กลับมาดังเปรี้ยงปร้าง แต่หมายถึงกลับมามีเวลาให้การเขียนนิยายที่ต้องดีกว่าเดิม ทุกวันนี้ Missed Call ลวกมาร้อน ๆ รูรั่วเยอะแยะ โพสทุกตอนแล้วมาย้อนอ่านต้องเอามือตบหน้าผาก จุดบอดเต็มไปหมดจนน่าเอาไปซ่อน ไม่ว่าบก.คนไหนถามก็หุบปากส่ายหน้าลูกเดียว อิอิ

จนบัดนี้ Robinhood ยังไม่กลับมาแบบเต็มตัวเสียที การโพสนิยายชาติละตอนไม่ใช่การกลับมาแน่นอน มันผลุบ ๆ โผล่ ๆ เหมือนลูกมะพร้าวแห้งลอยน้ำ ยังไม่ถึงฝั่งเสียที...แต่อีกไม่นานแล้ว...

ออกทะเลไปโน่น มาต่อเรื่องนิยายในไหดองดีกว่า ใครจำได้บ้างว่าคราวก่อนผมบอกไปกี่เรื่อง วันนี้มีเพิ่มมาอีก บอกแล้วว่าพล็อตนิยายคิดได้ตอนเครียด เดี๋ยวต่อไปไม่มีเรื่องให้เครียดจะคิดออกอีกหรือเปล่ายังไม่รู้ เลยเอาใส่ไหไว้ก่อน

เรื่องแรกที่นึกออกเพราะมันจะโพสถัดจาก เงาในใจ คือ Return of the Angel ยังไม่มีชื่อไทย เป็นโรแมนติกดราม่า...แนวเรื่องส่วนใหญ่ของนักเขียนชื่อ Robinhood

อ้า...(ลืมชื่อต้องแวบไปเปิดไหดูก่อน แหะ ๆ) เรื่อง น้ำค้างกลางยอดหญ้า (เปลี่ยนจากไอรักบนยอดหญ้า) นิยายรักบ้านไร่ แต่งไว้สองตอนด้วยนะนั่น และเคยโพสที่เว็บพลอยชมพู ใครว่างลองไปอ่านดู เขาคงยังไม่ลบหรอกมั้ง แต่ผมโพสไว้นานแล้ว ย้ำ แค่ 2 ตอน เรื่องนี้เป็นโรแมนติกดราม่าเช่นกัน

หัวใจในไพรกว้าง คันมืออยากเขียนเรื่องนี้ที่สุดเพราะรักนิยายชุด ล่องไพร ของน้อย อินทนนท์ มากจนเพ้อเขียนพล็อตนี้ขึ้นมา แนวโรแมนติกแฟนตาซี...อืม...คล้าย ๆ Soulmate ฮะ คือไม่แฟนซีจ๋า แค่มีกลิ่นอายนิดหน่อย

Someone in the mirror ได้ชื่อไทยแล้วคือ เนื้อคู่ เรื่องนี้ก็ภูมิใจนำเสนอเช่นกัน อันนี้ดราม่าแท้ ๆ

Perfect Buddy : ปฏิบัติการชักใยรัก (เพื่อนสนิทกระซิบว่าเปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษเป็น Spiderman ดีกว่า) อันนี้ชื่อไทยเหมาะสมแล้วกับเนื้อหาของเรื่อง แนวโรแมนติกคอมดี้ ผลัดเวียนกับดราม่าบ้าง เดี๋ยวคนอ่านจะเครียด

ใครจะเขียนแนวสุขนิยมอย่างเดียวก็เขียนไปเถอะ ผมเองก็พอใจจะเขียนเน้นดราม่าแบบนี้ คนอ่านส่วนใหญ่ของผมเป็นพวกยอมรับความจริงได้อย่างเข้มแข็งฮะ ดังนั้นจึงสบายสำหรับผมที่จะเขียนแนวไหนก็ได้ สุขบ้างทุกข์บ้างสลับกันไป ใครพอใจจะอ่านก็อ่าน ไม่ก็ไม่ ตามซาบาย

(แวบกลับไปดูไหอีกแล้ว) ต่อไปเรื่อง สู่กลางหัวใจ เพื่อนทรยศที่เคยให้พล็อตมันไปเขียน ก็เตรียมไปสู่อเมริกาเสียแล้ว ผมเลยเก็บกลับมา เพื่อนมันเขียนต่างจากพล็อต ทำให้เกิดมุมหักเหไปมากเหมือนกัน คิดว่าตรูเก็บไว้เขียนเองดีกว่า ฮึ่ม...ถ้าไม่ติดว่าเวลาเงินหมดไปกินข้าวร้านมันอยู่บ่อย ๆ ล่ะก็...

ใต้เงาเดือน โคตรนิยายดราม่า เป็นพล็อตล่าสุดที่เพิ่งนึกได้

นี่คือนิยายที่เขียนพล็อตแบบสมบูรณ์ไว้แล้ว แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขียนพล็อตไว้สั้น ๆ คือมีแค่โครงเรื่อง อย่าง ปิ๊งรักสาวรปภ., Stay, Ten years ago และเรื่อง รัก...กระชากใจ ไม่นับนิยายสั้นที่เคยลงไว้ชาติก่อน จะเอามารีเมค เป็นโปรเจ็กต์ท้าย ๆ อย่าง รักนะ... ยายหมูตอน เป็นต้น

ลองนับสิฮะ ปาเข้าไป 7 เรื่องยาวแล้วที่จะได้อ่าน คนเขียนนอนตีพุงไปได้อีกนาน เก็บหัวไว้คิดเรื่องอื่นบ้าง

ยังมานั่งนึก ๆ ดู ถ้าเขียนตามพล็อตเปี๊ยบแบบไม่ออกทะเลหรือเข้ารกเข้าพง เรื่องหนึ่ง ๆ คงใช้เวลาโพสไม่เกินหกเดือนหรอก (ในกรณีที่โพสอาทิตย์ละ 2 ตอน) สรุปคือปีละ 2 เรื่อง...มากกว่านี้ไม่ไหว อย่าลืมว่ากระผมยังค้างนิยายรอรีไรต์อีกสอง...ซึ่งคงจบสิ้นกันทีในปีหน้า ใครจะว่าอวดโอ่ก็ช่าง แต่ขอบ่นหน่อยเหอะ ตราบใดที่ยังเขียนนิยาย บก.เขาก็ต้องเล็งหัวผมอยู่ตลอดนั่นแหละ....ไหนเอามาดูสิ...อืม จะเอาไปพิจารณานะ...ต่อไปน่ะเหรอ...รีไรต์ไง...เป็นม้าพยศมาเกือบสองปีแล้ว ลุกขึ้นทำงานจริงจังเสียที บอกตรง ๆ ว่าถ้าเขาไม่ทวงผมก็ไม่ทำหรอก แต่ที่ทำก็เพราะเกรงใจเขาทั้งนั้น เขาขยันทวง ไม่บ่นไม่ว่ากันเลย ก็เลยละอาย ทำ ๆ ให้เขาไป...รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่แย่จริง ๆ

ญาติ ๆ หัวเราะเยาะ มีอย่างที่ไหน เขียนนิยายไว้ตั้งแต่ก่อนปี 50 จนบัดนี้ยังพิมพ์ออกมาไม่หมด แถมยังไม่ได้รีไรต์อีกต่างหาก ทุเรศว่ะ...

แหม่...ก็งานเยอะ

เนอะ คนอ่านเนอะ 555




ปล. หรือจะเขียนนิยายเป็นที่ระลึกให้เพื่อนร่วมวงการบางคน ชื่อเรื่อง “Street Writer : อัศวินปากกาฝ่าดงเสือ สิงห์ กระทิง และ แรดหนังหนาห้าห่วง

หึหึหึ

Create Date : 13 สิงหาคม 2551		8 comments
Last Update : 13 สิงหาคม 2551 20:04:37 น.
Counter : 622 Pageviews.
Share Tweet