วันนี้ไปปั่นจักรยานตอนเช้าเก้าโมง ปั่นไปตามถนนเลียบคลองห้า อากาศดี รถน้อย หมาน้อย ทำให้ค่อนข้างมีสมาธิ  ช่วงปั่นผ่านบ้านคนเค้าคงกำลังเตรียมอาหารเที่ยงอยู่ก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูก แวบแรกที่ได้กลิ่น  ภาพของโรงอาหารสมัยมัธยมก็แวบขึ้นมาทันทีเลย กลิ่นนี้มันกลิ่นเดียวกับกลิ่นกับข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียนมัธยมที่ต่างจังหวัดที่เราเคยเรียนเลย ช่วงสาย ๆ ประมาณเดียวกันนี้ก็จะเป็นช่วงเปลี่ยนคาบเรียน หลายครั้งต้องเดินผ่านโรงอาหาร ก็จะคุ้นเคยกับกลิ่นเดิม ๆ นี้  นึกไม่ถึงว่าผ่านไปตั้งหลายสิบปี แต่พอมีกลิ่นแบบเดียวกันมากระตุ้นก็ทำให้ระลึกถึงภาพในอดีตได้ชัดทีเดียว นี่แหละนะประสิทธิภาพของประสาทสัมผัส ไม่ใช่ว่าเราจะจำสิ่งต่าง ๆ ได้จาก การดู การฟัง หรือการใช้สมองจำแต่เพียงอย่างเดียว การที่จมูกดมกลิ่นก็เป็นการบันทึกเรื่องราวได้โดยอัตโนมัติเหมือนกัน

จะว่าไปมันก็มีกลิ่นหลาย ๆ กลิ่นที่เชื่อมโยงความทรงจำของเราอยู่ เช่น กลิ่นดิน หลังจากฝนตก  กลิ่นเผาใบไม้แห้ง ที่ ทำให้นึกถึงบรรยากาศตอนเย็น ๆ ในหน้าหนาว  กลิ่นต้นข้าวช่วงกำลังสุก ก็นึกถึงทุ่งนาหน้าเก็บเกี่ยวที่พวกแม่ ๆ ใช้แกะ เก็บข้าว ทีละรวง ๆ เรา เด็ก ๆ ก็ช่วยพ่อขนข้าวกลับบ้าน นี่ก็หน้าหนาวเหมือนกัน

แม้แต่ตอนโตแล้วเข้ามาเรียนที่กรุงเทพก็จะมีกลิ่น กับข้าว กลิ่นน้ำตาลเคี่ยว จากบ้านใกล้ ๆ หอพักที่เราพักอยู่ ก็ดูเหมือนได้รับการบันทึกไว้เหมือนกัน  แม้แต่กลิ่นรถไฟ กลิ่นรถเมล์ กลิ่นรถทัวร์ กลิ่นเครื่องบิน ก็เหมือนกันแต่กลิ่นพวกนี้เรานึกอะไรไม่ออกแค่สัมผัสแล้วก็รู้ว่าอ้อ มันเป็นกลิ่นเฉพาะของมันนั่นเอง

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2555 14:45:36 น.		3 comments
Counter : 1091 Pageviews.
Share Tweet