|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
จะทำอะไรต้องทำไปซักพัก
อาทิตย์ที่แล้วไปขอนแก่น เสร็จภาระกิจ วันเสาร์ก็ไปว่ายน้ำที่สระ ราชาซิตี้ ที่นี่เป็นสระที่เราคุ้นเคยมากที่สุด และไปว่ายบ่อยที่สุด แทบจะทุกครั้งที่ไปขอนแก่นจะต้องไปที่นี่ พอดีได้อ่านบทความเกี่ยวกับ สุขภาพ อยู่ร้อยปีชีวีเป็นสุข เห็นคนอายุ 70-80 ว่ายน้ำวันละหนึ่งกิโลเมตรก็อยากจะลองดูบ้างว่าเรายังทำได้อยู่หรือเปล่า ได้สองร้อยเมตรแรกก็ชักจะถอดใจเพราะมันเหนื่อยและรู้สึกไม่มีสมาธิ หายใจไม่เข้าจังหวะ ก็เลยลดความเร็วลงกะว่าจะหยุดแล้ว เดี๋ยวว่ายกลับไปขึ้นฝั่งโน้น ขณะว่ายกลับก็รู้สึกเหนื่อยน้อยลง มีสมาธิมากขึ้นก็เลยลองว่ายกลับไปอีกรอบ แล้วก็ว่ายไปเรื่อย ๆ จนมีความรู้สึกเพลินเหมือนกับไม่ได้ว่ายน้ำอยู่เลยจนครบระยะที่ต้องการโดยความเหนื่อยก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่รู้สึกล้ามากขึ้นแค่นั้นเอง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเวลาจะทำอะไรเราต้องฝืนตัวเองสักนิดหน่อยในตอนแรกเพื่อเอาชนะแรงเฉื่อยของร่างกายและจิตใจให้ได้ก่อน ซักพักเราก็จะรู้สึกว่าค่อย ๆ เพลิดเพลินขึ้นจนรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ต้องใช้ความพยายามมากก็ทำได้และสามารถทำสิ่งนั้นไปได้เรื่อย ๆ ตามที่ต้องการ แต่ก็มีบ่อยครั้งที่เรามักจะยอมแพ้ใจตัวเองไปก่อนตั้งแต่ต้น
Ray-Aries หัวค่ำวันจันทร์ 092908
Create Date : 29 กันยายน 2551 |
Last Update : 29 กันยายน 2551 20:28:41 น. |
|
1 comments
|
Counter : 654 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ดาริกามณี IP: 58.9.186.187 วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:10:00:08 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ตราบใดตะวันนั้นคง ขึ้นลงซื่อตรงเวลา ลมพริ้วพรมพัดมาเหมือนที่เคยเป็นมาทุกวัน พวกเราจะเดินก้าวไป ด้วยใจพร้อมเพรียงเคียงกัน ทุกข์ ร้อน มิเคยหวั่นหากเรามีกันอุ่นใจ
|
|
|
|
|
|
|
|
อย่าไปฝืนสังขารเล้ย
เค้าบอกว่า ทำอะไรให้พอเหมาะ
มันก็จะพอดี, ใช่มั้ย?
แต่ก็นั่นแหละนะ
คนเราส่วนใหญ่ เก่งทฤษฎี
ปฏิบัติ อาจจะตรงข้าม
ปล. ยังไม่หายไปไหน
มีงานเป็นพักๆ มีรักเป็นช่วงๆ
^^
ยังระลึกถึงมิเสื่อมคลาย