ปลาฉลามฟันหลอ : บินหลา สันกาลาคีรี ปริศนาแห่งท้องทะเลเกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ เจ้าชายปลาฉลาม เกิดฟันหลุดร่วงหมดทั้งปาก ร้อนถึงพระราชา พระราชินี ต้องขอความช่วยเหลือจากปลาเก๋าเฒ่า ปัญหานี้จะแก้ไขได้สำเร็จหรือไม่ ด้วยวิธีประการใด แล้ว...อาการที่ปลาฉลามเกิดฟันหักเช่นนี้ เกี่ยวข้องอะไรกับพระราชาทั้งสี่ จากอาณาจักรก้นเปรี้ยว เมืองพุงใหญ่ นครนอนทั้งวัน และบนบานบุรี ด้านบนเป็นคำโปรยจากหนังสือค่ะ และสำหรับคนชอบหนังสือแนวนิทานอย่างเรา พอเห็นแล้วก็เกิดอาการคันมือคันไม้ยิกๆ หยิบอ่านทันควันโดยไม่ลังเล เกือบหนึ่งชั่วโมงผ่านที่ผ่านไปกับหนังสือเล่มนี้ ทำให้กล้ามเนื้อรอบริมฝีปากขยับเป็นระยะ อมยิ้มหัวเราะคิกๆ กับสำบัดสำนวนและเนื้อเรื่องหยิกแกมหยอก ของบรรดาปลาๆ ที่ช่างคล้ายมนุษย์จัง (โดยเฉพาะมนุษย์พันธุ์ไทย) แถมตัวละครยังน่ารัก โดยเฉพาะน้องปลาซาร์ดีนตัวแสบแต่พูดม่ายจั๊ด สรุปว่าปลาฉลามฟันหลอเป็นหนังสือเด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านยิ่งดี แต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ยังพิมพ์ขายอยู่หรือเปล่านะคะ เพราะเล่มที่จขบ.มี พิมพ์โดยสนพ.อิมเมจ ตั้งกะปี 2545 นู่นแน่ัะ ป.ล.วรรคทองจากหนังสือที่ชอบ คือฉากที่ปลาฉลามฟันหลอไปพบผู้เฒ่าเก๋า แล้วไม่กล้าอ้าปาก ผู้เฒ่าเก๋าเลยบอกว่า "ปิดปากไว้ก็ไม่ได้ทำให้ฟันงอกขึ้นดอก ซ้ำยังหายใจไม่สะดวกเสียอีก เจ้าชายจะกลัวทำไมกับความจริง"   Create Date : 07 สิงหาคม 2552 10 comments Last Update : 7 สิงหาคม 2552 23:45:30 น. Counter : 2941 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับคุณรัตตะ แหมะประโยคทองนี่น่ารักดีจริง ปลาฉลามฟันหลอ คงจะสนุกและตลกดีไม่ควรอ่านในที่สาธารณะรึเปล่าครับ อ่านเร็วดีจังครับ หนึ่งชั่วโมงก็จบ ผมเป็นคนอ่านช้า วนไปวนมาอยู่นั่นแหละ   โดย: dj booboo 9 สิงหาคม 2552 2:42:56 น.

เรื่องน่ารักจังเลยค่ะ   โดย: MDA 9 สิงหาคม 2552 21:41:57 น.

ท่าทางเป็นหนังสือที่น่ารักนะคะ เข้าใจไปผูกโยงกับปลา   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 9 สิงหาคม 2552 22:07:17 น.

อยากอ่านแล้วอะ อิอิ เรื่องคงน่ารักมากๆ คิดถึงค่ะ   โดย: Tukta21 11 สิงหาคม 2552 0:05:40 น.

ประโยคที่ยกมาน่ารักดีค่ะ ได้คิดด้วย แต่บางคนก็ยากที่จะยอมรับนะ ไอ้ความจริงที่ว่าเนี่ย   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 11 สิงหาคม 2552 14:27:00 น.

เข้ามายิงฟัน อวดฟันหลอ สวัสดีค่า   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 11 สิงหาคม 2552 14:54:28 น.

แวะมาหาอะจ้า   โดย: Tukta21 11 สิงหาคม 2552 23:27:22 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาอีกที ด้วยความระลึกถึงนะคะ -=-=-=-=-=-=- ฉันเดินหลงทางนี่เอง ฉันใส่รองเท้าผิดคู่ ในวิถีทางที่ผิดเส้น ระหว่างการเดินทางที่ฉันพยายามไปให้ไกลที่สุด ฉันพบว่า ความทุกข์ มันเกาะขามากขึ้นทุกลมหายใจ สองเท้าหนักขึ้น ใจก็เหี่ยวแห้งลง ตัวรู้ทำหน้าที่ของมันหนักหน่วง ฉันมั่นใจแล้วว่า "หลงทาง" เป็นการหลงทางที่สลด และ หม่นมืด   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 12 สิงหาคม 2552 15:34:14 น.

สวัสดีครับคุณรัตตะ แวะไปหาเราดึกจัง คิดว่าทำบล๊อคใหม่แล้วซะอีก   โดย: dj booboo 13 สิงหาคม 2552 1:28:15 น.

สวัสดีอีกรอบจ้า อืมม์..สำหรับเราเอง เราก็คิดว่า หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่ต้องใช้ "วัย" ในการอ่านง่ะ ต้อง "ผ่าน" อะไรพอสมควร (คือ..แก่พอควรแล้วนั่นเอง ) แล้วก็ต้องการความละเมียดค่อยๆ ซึมซาบน่ะจ้ะ คิดว่า..ถ้าตัวเองอ่านสมัยเรียนปอตรี หรือยังละอ่อนกว่านี้ ก็คงไม่ชอบมันมากขนาดนี้เหมือนกันนะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 สิงหาคม 2552 8:14:05 น.