ชีวิต...คือ..การเรียนรู้ & ชีวิต...คือ การเดินทาง ^-^ WE ARE STILL ON THE ROAD ^-^
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2555
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
12 พฤศจิกายน 2555
 
All Blogs
 
ไปเที่ยว Akita กันเถอะ (ตอนที่ ๓)

ทริปนี้ เดินทางระหว่างวันที่ ๑๕-๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๕

 

ทิ้งช่วงไปซะนานเลยสำหรับตอนต่อเนื่อง..เหตุเพราะว่าเรื่องเรียนหนักมาก
สำหรับคนที่ฉลาดน้อยอย่างเรา แถมหัวสมองก็ไม่จำเอาซะด้วย..
เลยต้องขยันมากหน่อย..แต่ก็นะ ทำได้เท่าที่ทำก็แล้วกัน
อย่าบีบตัวเองมาก เดี๋ยวเป็นบ้าไปไม่รู้ด้วยนะ

ไปเที่ยวกันต่อเลยค่ะ..จากตอนที่แล้วก็ขับรถมาเรื่อยๆ เพื่อจะไปยัง
จุดชมวิวและร้านอาหารที่นักท่องเที่ยวทั้งคนที่อยู่ในจังหวัดอะคิตะ
 และนักท่องเที่ยวต่างจังหวัดต่างก็มาเที่ยวชมกัน

รูปนี้ถ่ายบริเวณสวนเด็กเล่นของร้านอาหารแห่งนี้ค่ะ

 

ได้จังหวะเวลารถออกไปทำไร่หรือเปล่านา

 

 

ป้ายบอกว่าเป็นร้านอาหารเนื้อย่างและแกะย่าง

 

 

ฝั่งตรงข้ามก็จะมีม้าเล็มหญ้าอยู่ บรรยากาศดีจริงๆเลยค่ะ

 

 

ถ่ายไกลออกไปนิดเป็นกังหันขนาดใหญ่เอาไว้ปั่นกระแสไฟฟ้า

 

 

ป้ายชื่อร้านอาหารและสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้

 

 

ข้างในก่อนถึงร้านอาหาร จะเป็นร้านขายอาหารประเภทขนมปังสด
และผลิตภัณฑ์จากนม น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ มีให้ชิมฟรีด้วย

 

 

 

 

ถ่ายมุมเดียวกันแต่ชัดกว่าเดิม อีกสักรูปแล้วกัน

 

ด้านหลังของร้านขายผลิตภัณฑ์ที่ทำจากนมเป็นร้านอาหาร
ประเภทย่างค่ะ มีเนื้อวัวย่างและเนื้อแกะย่าง

รวมทั้งขายของที่ระลึกด้วย เข้าไปข้างในกันค่ะ

 

 

ที่นี่จะจัดอาหารปิ้งย่างเอาไว้เป็นชุดเพื่อสะดวกในการคิดเงิน
และสะดวกในการรับประทานด้วยค่ะ..บริการตัวเองค่ะ
สั่งแล้วจ่ายเงินเลย..จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะได้

 

 

มีเครื่องทำความร้อนด้วยนะคะ วันที่ไป ๑๐ องศาค่ะ..ก็หนาวสำหรับเราแล้ว

สั่งมา ๒ ชุดค่ะ เนื้อวัว และเนื้อแกะ
กินกับข้าวสวยร้อนๆ...อิ่มแปล้เลยค่ะ..อร่อยมาก

 

 

พออิ่มและมีแรงเดินต่ออีกรอบ..ก็เข้าไปข้างในที่ติดกับนั่งกินปิ้งย่าง
ข้างในมีจุดขายของที่ระลึกต่างๆ ...น่าซื้อทั้งนั้นเลย
แต่ไม่ได้ซื้อค่ะ..เพราะไม่รู้จะเอาไปใช้อะไร..บอกทำไมเนี่ยะ

 

 

ภายในร้านอาหารแห่งนี้ ห้องใหญ่สามารถจุคนได้เป็นร้อยๆ เลยค่ะ
คนจะนิยมมากันมากในฤดูหนาวที่มีหิมะตกเยอะๆ
สังเกตได้จากจำนวนโต๊ะและกิจกรรมที่มีให้เที่ยวชม

 

เตาผิงอันใหญ่ที่ใช้ได้จริง..วันที่นักท่องเที่ยวมากันเยอะๆ
เป็นกรุ๊ปทัวร์น่ะค่ะ

 

 

กระดานสกีที่มีหลายขนาด...เอาไว้เล่นสกีกัน

 

 

เดินออกไปนอกร้านอาหารจะมีคอกเลี้ยงสัตว์อยู่ค่ะ
สุนัขตัวใหญ่ กระต่าย แกะ

 

 

 

จากนั้นก็เดินออกมาจากคอกสัตว์ เก็บบรรยากาศรอบๆ
มีกองฟืนใหญ่เอาไว้สำหรับใส่เตาผิงอันใหญ่ด้านใน
ตู้รถไฟเก่าสำหรับขนบรรทุกสัตว์

 

 

บรรยากาศด้านนอกร้านอาหาร ขนาดใหญ่เหมือนกันเนอะ

 

 

ได้ยินเสียงน้องหมาตัวใหญ่เห่าทักทายด้วยค่ะ 

 

 

จากนั้นก็ได้เวลากลับบ้านแล้ว
แต่ก่อนที่จะกลับบ้านแม่ได้พาไปที่หอคอยที่สูงที่สุดของจังหวัดนี้

ขนาดสูงก็ประมาณ ๑๐๐ เมตรค่ะ เป็นหอคอยชมวิวของเมือง
อยู่ในบริเวณท่าเรือน้ำลึกของที่นี่
ลมพัดแรง..หนาวมาก..แต่วิวสวย..บรรยากาศดีจริงๆ

 

 

กลับมาถึงบ้านก็ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ
กินซาซิมิแบบบ้านๆ เป็นปลาของทะเลจังหวัดอะคิตะ
สดและอร่อยมากกก

เท็มปะรุ...ไข่ปลาแซลมอนอร่อยที่สุดเพราะเป็นปลาธรรมชาติ
สีม่วงๆ เป็นดอกไม้ดองค่ะ..อาหารท้องถิ่น

 

 

ของหวานก็ลูกพลับสด..หอมและหวานมาก
เห็ดที่เก็บจากภูเขาก็สามารถนำมาทำอาหารได้ (แพงมากค่ะถ้ากินที่ร้าน)
สีเหลืองด้านขวาของภาพ..เป็นฟักทองดองค่ะ..อร่อยอีกแล้ว

 

 

ตอนต่อไปก็จะพาไปเทียวชมสวนสาธารณะประจำจังหวัดอะคิตะ
และปราสาทโชกุนประจำเมืองนี้กันนะคะ

 

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชม Blog นี้
แล้วพบกันใหม่
ขอบคุณค่ะ




Create Date : 12 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2555 19:13:22 น. 1 comments
Counter : 3444 Pageviews.

 


โดย: cleaver วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:19:21:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

cleaver
Location :
Saitama Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




lozocatlozocat


จากบ้านและครอบครัว มาอยู่ต่างแดน
..เพราะได้ทุนมาเรียนรู้ชีวิตที่นี่..
..ทุนที่ได้เป็นทุนให้เปล่า...
..ให้ตลอดชีวิต..ให้จนกว่า....

เจ้าของทุนพูดว่า Get old with me
เป็นคำพูดที่ง่าย...ใครก็พูดได้
ที่ผ่านมา...ได้ผ่านสุขและทุกข์ด้วยกัน
เวลา...ได้พิสูจน์แล้วว่า...
สัจจะ..วาจา..เป็นเช่นนั้นจริง
ไม่ปฏิเสธ...พร้อมตกปากรับคำ...
...จะมีสักกี่คนที่จะแก่เฒ่าไปกับเรา...

ภาษา วัฒนธรรม การดำรงชีวิต
..เป็นสิ่งใหม่ที่ต้องเรียนรู้..
เพื่อจะอยู่กับมันให้มีความสุข
และสนุกกับชีวิตที่เหลืออยู่...

lozocatlozocat


lozocatlozocat


ด้วยวัย ๔๑ คิดว่าไม่สายจนเกินไป


จึงได้เริ่มบันทึกเรื่องราว ความเป็นอยู่
ในแบบของตัวเอง ภาษาและคำพูด
อาจจะดูกันเองเกินจนไป
ก็อย่าถือสาเลยนะคะ

ครอบครัวและเพื่อนๆ ที่อยู่เมืองไทย
จะได้รับรู้ว่าอยู่ที่นี่..เป็นอยู่อย่างไร
รับรู้เรื่องราว..ได้จากบันทึกนี้

เพราะชีวิต คือ การเรียนรู้........
เพราะชีวิต คือ การเดินทาง......

(*^-^*) สู้ว้อยยย (*^-^*)

lozocatlozocat


lozocatlozocat


....กว่าจะได้บล็อกที่ลงตัว...
..แต่ก็ต้องพัฒนาต่อไปอีก..

..อยากจะขอขอบคุณทุกบล็อก..
..ที่สอนการทำบล็อก..
..ให้ออกมาได้สวยงาม ..
..และเป็นตัวเราที่สุด..

ขอขอบคุณครูทุกคน
ที่ได้ถ่ายทอดวิชาให้
ทั้งสอบถามโดยตรง
และแอบย่องไปหยิบมา

ถึงแม้ไม่ได้เอ่ยนาม..
แต่ก็ขอขอบคุณจากใจ
..ขอบคุณค่ะ /\...

lozocatlozocat


Friends' blogs
[Add cleaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.