15-3: เริ่มที่วิริยะนี่ เหนื่อยแฮะ อ.ประเสริฐ พูดเหมือน พอจ.ปราโมทย์อยู่อย่างนึงว่า ท่านทั้ง 2 นั้น ดูจิตด้วยความสนุกสนาน เพลิดเพลินไปกับการเฝ้ามองการเคลื่อนไหวของจิต ผิดกันกับผม ที่มักจะเห็นการดูจิต การบำเพ็ญเพียร เป็นเรื่องที่ต้องทำ เป็นหน้าที่... เพราะงั้น, ไม่มากก็น้อย ผมมักจะดูจิตด้วยความตั้งใจเกินจริงอยู่หน่อยๆ ตลอดเวลา เหมือนอ่านหนังสือสอบ ต้องทำ ต้องทำ... ไม่เข้าท่าแฮะ มันมีแต่จิตที่อึดอัด คับแคบ... ทำไงดี... ลอง build ตัวเองดูดีมั้ย เวลาเห็นจิตเกิดดับอย่างไร ลองแอบคิดว่ามันเป็นเรื่องสนุก น่าตื่นเต้น ค้นหา... คล้ายๆ กับการมีคำบริกรรม นำร่องให้จิตคิดตาม... ลองดูๆ   Create Date : 15 มีนาคม 2552 2 comments Last Update : 17 มีนาคม 2552 20:49:08 น. Counter : 603 Pageviews. Share Tweet

โดยพื้นฐานมีพี่สมถะเป็นจุดเริ่มต้น ก่อนที่จะมาดูจิตแบบชำนิ ชำนาญมากขึ้นตามลำดับ มีอยู่ช่วงนึง เห็นจิตทำงานสนุกสนานมาก ...พี่รู้สึกมีความสุข กับการได้เห็นจิตไหวเกิด ดับ ในการรับรู้อารมณ์ จนบางครั้งเหนื่อยมากหายใจแทบไม่ทัน ...พอมีอาการเช่นนี้จิตจะพลิกเข้ามาพักอยู่กับลมหายใจทันที หรือบางทีจะหนีไปเดินไป เดินมา ...พอจิตเริ่มสงบนิ่ง จิตจะออกรู้อารมณ์ทันที ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจิตมันพลิกไปมาเอง ...ไปส่งการบ้านลพ. ไม่ได้พูดตรงนี้ แต่ลพ.ท่านทักขึ้นมาเองว่า "รู้สึกตัวมั๊ย ตอนนี้กำลังสนุกสนานกับการที่จิตเดินปัญญา" พอลพ.ทักขึ้นมา จิตของพี่ย้อนทวนถึงตอนที่จิตเดินปัญญา และจิตพลิกไปสมถะ พอนึกออกจิตสว่างวับขึ้นมาทีนึง ...ลพ.ท่านยิ้มและทักว่า "ดีที่รู้ทัน" อืมม์ ... เป็นการส่งการบ้านที่รู้กันเองเฉพาะ ลพ.กับพี่ค่ะ   โดย: สาวิกา IP: 124.120.141.105 18 มีนาคม 2552 13:33:05 น.

อ่านบันทึกและ comment ของคุณสาวิกาแล้วเพลินบอกไม่ถูก พยายามบอกจิตตัวเองไม่ให้อยาก พอรู้ตัวก็ปล่อย แต่แป๊บๆ มันก็เข้ามาอีก การดูจิตเป็นหน้าที่ค่ะ แต่รู้ตัวได้ว่องไวมากขึ้น และทันพอที่จะเห็นการเกิดดับ ต้องขออนุโมทนามากๆ เลย   โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ ) 27 มีนาคม 2552 15:01:16 น.