ปลาทู...

ผมเกิดในครอบครัวระดับกลางครับ แม้คุณพ่อจะเป็นนายทหารสัญญาบัตร แต่ก็ไม่ได้มีเงินทองมากนัก คุณแม่เองก็ให้เวลาอยู่กับลูกๆ มากกว่าจะพยายามหางานทำ...

เพราะงั้นก็พอมีอันจะกินอย่างไม่ขัดสนเท่าไร ในช่วงที่ผมเริ่มจำความได้ แต่ก็ยังคงต้องประหยัด คุณแม่ใช้เงินอย่างระมัดระวังมาก ท่านเลือกซื้อของที่มีประโยชน์และอิ่มท้องให้ผมกับน้องสาว อย่างข้าวต้มมัด มากกว่าปล่อยให้ซื้อขนมกรุบกรอบ ซึ่งยังติดนิสัยมาจนทุกวันนี้ บางวันมีข้าวต้มมัด 2 คู่ ไปคลินิก ก็อิ่มแล้ว... แต่ไงก็ตาม คุณแม่ไม่ได้ห้ามเด็ดขาดซะทีเดียว แต่ท่านสอนให้รู้จักถึงคุณค่าทางอาหารเทียบกับราคา ของข้าวต้มมัดและขนม... ทำเอาผมไม่สนใจจะทานมันเอาซะเลย นานๆ ที เห็นเพื่อนทานมากๆ ถึงจะเริ่มนึกอยากขึ้นมาบ้าง คุณแม่เองท่านก็คงเห็นสมควร ก็ปล่อยให้ซื้อ ปล่อยให้ทาน และขณะที่กำลังเอร็ดอร่อยกับรสชาติของแป้งทอดกรอบโรยผงชูส คุณแม่ก็สอนไปพลางๆ ว่า มันไม่มีประโยชน์นะ มันมีแต่ผงชูรสนะ นานๆ ทานทีไม่เป็นไร แต่อย่าทานบ่อยนะ... ซึ่งก็ติดตัวมาถึงทุกวันนี้เช่นกัน รู้ว่าขนมพวกนี้ไม่มีประโยชน์ ถ้าหิวผมจะหาขนมปังหรืออย่างอื่นแทน ถ้าอยากซัก 3 ครั้ง จะซื้อทานซักครั้งนึง ...

แต่อย่างไรก็ตาม การทานอาหารที่มีประโยชน์ ไม่ได้แปลว่าจะถูกต้องเสมอไป... ปลาทูคลุกข้าวเป็นอะไรที่ได้ทานบ่อยเมื่อสมัยเด็ก บางทีก็แอบเบื่อ บางทีก็เอร็ดอร่อยอยู่ทีเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปลาทูเปล่าๆ... ... แต่พอคุณแม่ท่านเห็นผมไม่ทานข้าว ทานแต่ปลาทู... พอทานไปได้ครึ่งตัว กำลังจะพลิก ท่านก็สอนว่า บ้างบ้านตามชนบท ปลาทูตัวเดียว เค้าทานกันได้ทั้งบ้านเลยทีเดียว...

อิ่มซะทันทีเลยครับ ...

Create Date : 06 สิงหาคม 2553		0 comments
Last Update : 10 สิงหาคม 2553 13:07:27 น.
Counter : 966 Pageviews.
Share Tweet