ประสบการณ์กับรอยยิ้มที่คุนหมิง!!!
วันที่6-26มีนาคม ที่ผ่านมา ปอยก๊ะเพื่อนๆได้เดินทางไปเรียนภาษาจีนที่คุนหมิง แต่เริ่มเรียนภาษาจีนจริงๆคือวันที่8มีนาคม บอกได้เลยว่าช่วงแรกๆที่ไปปอยสื่อสารกับใครไม่ได้เลย (ตอนอยู่เมืองไทยพวกปอยเรียนแค่คัดๆมันไปไม่ได้จริงจังมาก คิดว่าภาษาจีนน่ะน่าจะง่ายๆ แต่มันไม่ง่ายอย่างทั่คิดเลย คนจีนพูดไวไฟมากๆ ฟังแทบไม่ทันเลยToT) เราเรียนกันที่ Yunan Normal University กว่าจะปรับตัวกับภาษาที่นั่นได้ก็กินเวลาไปเกือยอาทิตย์ โดยเฉพาะเวลาอาจารย์สอนในคาบนะ...แปลม่ายออกเลยว่าอาจารย์พูดอารัยแต่พอเริ่มปรับตัวได้ รู้สึกว่าการที่ใช้ชีวิตที่เมืองจีนไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดแฮะ กลับรูสึกสนุกด้วนซ้ำไป เป็นเวลา20วันที่ยาวนานมาก เราเที่ยวไปเรื่อยๆทุกวันหลังเลิกเรียน(ทุกวันจะเลิกเรียนตอน16.30น.ค่า) พวกเราไม่ค่อยรู้จักชื่อสถานที่หรอก เพียงแต่เรียกเป็นคำที่รู้กันเอง555+ส่วนใหญ่เราจะไปเดินกันที่จินหม่าฝ่าน(เขียนถูกป่าวหว่า...))แล้วก็หลังมอลล์ นอกจากนี้ยังไปเดินกันที่ซวงหลง หรือ ที่เราเรียกกันเองว่าโบ๊เบ๊เมืองจีน ที่นั่นขายเสื้อถูกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกลยุทธ์ต่อราคาสินค้า((คิดว่าหลายๆคนคงรู้อยู่แล้ว หุหุ แต่คงไม่ว่ากันถ้าปอยจะเขียนนะ555+))1.)ต่อราคาให้เหลือเพียงครึ่งราคา(หรือต่ำกว่าครึ่งราคาเล็กน้อย)จากราคาที่ตั้งไว้2.)ถ้าเขาไม่หั้ยก็ขยับราคาขึ้นอีกติ๊ดนึง (ถ้ายอมซื้อในราคาสูงกว่าที่เราตั้งใจไว้))3.)ถ้าเขาไม่หั้ยจริงๆ แสดงละครเข้าไว้ บอกเขาว่าไม่เอาแล้ว4.)ค่อยๆย่างก้าวเดินออกไป(ย้ำว่าช้าๆ ทำเป็นชมนกชมไม้เข้าไว้ 555+)5.)ทีนี้คนขายจะวิ่งตามเรามาเองและอาจเสนอราคาที่สูงกว่าที่เราตั้งไว้เล็กน้อย ประมาณ5-10หยวน ถ้าเราตอบไม่เอา เขาก็จะขายในราคาที่เราตั้งไว้ในทันที6.) เมื่อซื้อของเสร็จปุ๊บให้ออกมาข้างนอกร้านแล้ว...หัวเราะด้วยความดีใจ(สะใจ)ได้สมใจอยาก...วันนี้ลงแค่นี้ก่อนนะงับ