เครดิตภาพและเรื่องย่อจาก..... สำนักพิมพ์มายดรีม
เรื่องย่อ...รัตติกร หญิงสาวผู้ติดอยู่ในห้วงแห่งรัตติกาลนิรันดร ยามทิวาเธอก็เหมือนมนุษย์ธรรมดาทั่วไป แต่ในยามราตรี เธอมีหน้าที่เป็นผู้คุมแห่งรัตติกาล คอยดูแลความเป็นไปของเหล่าภูต ผี วิญญาณ
จิรัฐ ชายหนุ่มผู้มีกลิ่นกายหอมร้อนรุนแรง เพียงครั้งแรกที่รัตติกรได้พบเขา ก็รู้ทันทีว่าชายผู้นี้ไม่ธรรมดา เขาเป็นอีกคนหนึ่งที่ติดอยู่ในห้วงแห่งรัตติกาลนิรันดร เพียงแต่เขาไม่ใช่ทั้งภูต ผี วิญญาณ
และผู้คุม แล้วเขาเป็นใคร...ยิ่งพบเจอกันรัตติกรก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาช่างลึกลับ
เรื่องราวทวีความซับซ้อน เมื่อชายหนุ่มแฝงตัวเป็นมนุษย์เข้ามาชิดใกล้ แล้วยื่นข้อเสนอให้รัตติกรไปทำงานกับเขา... เพื่อแลกกับการทำให้ความปรารถนาของหล่อนเป็นจริง
หญิงสาวยอมตกลง โดยไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มวางแผนอะไรไว้ ขณะเดียวกันความรักความผูกพันก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น และนำทั้งสองไปสู่จุดจบ...หรือจุดเริ่มต้น แห่งกาลนิรันดรที่คาดไม่ถึง!
ความเห็นส่วนตัว......ในเรื่องก็มีอยู่ว่านางเอกของเรื่อง "รัตติกร หรือ เดือน" หญิงสาวผู้มีชีวิตเป็นอมตะจากสมัยอยุธยายอมแลกชีวิตเป็นอมตะ ไม่มีวันแก่ ไม่มีวันตาย แลกกับชีวิตของน้องสาวที่ป่วยไข้จน
ใกล้จะตาย การยอมรับความเป็นอมตะทำให้เธอต้องจากครอบครัวมา อยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวมาหลายร้อยปี จนยุคปัจจุบัน โดยมีหน้าที่เป็นรัตติกร หรือผู้คุม คุมวิญญาณที่ยังอยู่ในโลกนี้ไม่ให้ก่อกวน
หรือก่อบาปเพิ่มขึ้น ชีวิตที่ไม่สามารถผูกพันกับใครได้ก่อให้เกิดความเหงาและอยากหมดความเป็นอมตะ
พระเอก "จิรัฎ หรือ จี" ชายหนุ่มผู้มีกลิ่นหอมรุนแรง ที่ไม่ใช่คน ภูต ผี วิญญาณ หรือ ผู้คุม แต่มีความเป็นอมตะพร้อมพลังอำนาจและความลึกลับ เขาเลือกให้เธอมาทำงานด้วยเพื่อจะมอบสิ่งที่เดือนปรารถนาคือ
การเป็นมนุษย์ธรรมดา เขาเป็นผู้นำของตระกูล อมรา ผู้ดูแลเขตแดนระหว่างมนุษย์และวิญญาณ
การที่คนสองคนมาเจอกันจริงๆแล้วเป็นเพราะผู้มีอำนาจคนนึงหวังไว้ "อันธิกา" เป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์และวิญญาณทั้งมวล ขนาดตระกูลอมรายังอยู่ภายใต้การปกครองของนาง สิ่งที่หวังคือให้นางเอกฆ่าพระเอก
เสีย เป็นการล้างแค้นให้สามีตัวเอง หรือพ่อของพระเอก ค่ะ อันธิกาเป็นแม่ของจี แต่ด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าลูกฆ่าพ่อเพื่อหวังตำแหน่งสูงสุดแห่งตระกูล
ตอนอ่านบทนำ แทบจะวางเลย คือเปิดเรื่องมาก็เป็นบทเข้าพระนาง ถึงไม่ได้บรรยายขนาดเห็นภาพแต่ก็รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ที่อยากวางไม่ใช่เรื่องนี้กลับเป็น สำนวน คำพูดของพระนางนิแหละ มันแปลกๆ แบบ
ประดิษฐ์ประดอยซะ ไม่ใช่คำพูดที่คนทั่วๆไปพูดกัน อ่านแล้วขัดๆแปลกๆ แต่พอเข้าบทแรก โอเคมันก็ปกตินะ เรื่องก็ดำเนินไปอย่างที่บอกไว้ตอนต้น
พล็อตเรื่องก็แปลกดี วางเรื่องได้ดีนะคะ อ่านไปแล้วบอกเหตุบอกผลได้น่าเชื่อ มีตัวร้ายแต่ก็มีผลของความร้ายและบทสรุป สนุกดี ที่ขัดใจก็คงเป็นบทนำอย่างที่บอกไปแล้ว กับ งงกับแม่ที่ไม่มีความเชื่อถือในตัวลูกเลย
ทั้งๆที่เลี้ยงมาเองแท้ๆ กลับเชื่อในสิ่งที่เห็น ไม่เชื่อในคำพูดของลูก กับพระเอกที่รู้ว่าตัวร้ายก็ยังอยู่ในตระกูล ทำไมไม่จัดการซะเองต้องรอให้นางเอกมาจัดการ คืออ่านแล้วรู้สึกมันสูญเสียกันเยอะ
เพิ่มเติมนิดหน่อย สำหรับพระนางเนี่ยมีหวานไหม ก็มีนะคะ แต่ไม่ได้หวานเลี่ยน พระเอกออกจะสองบุคคลิก กับคนอื่นเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่กับนางเอกจะหื่นๆหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากมายจนรับไม่ได้นะ นางเอกก็ไว้ตัวดี ก็กุลสตรีสมัยอยุธยาเนอะ ดูน่ารักดีสำหรับบทหวานๆของทั้งสอง ไม่เลี่ยน ไม่เยอะ อ่านได้เรื่อยๆค่ะ
ถือว่าเป็นเรื่องแรกของนักเขียนท่านนี้นะคะ ส่วนตัวชอบ แปลกดี อ่านได้สนุก รู้สึกถึงความผูกพันในตัวละครฝั่งนางเอกดีค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
