Bloggang.com : phoneab : ดวงใจสันนิวาส..... รินท์ลภัส

.......................วันว่างๆ....

ตุลาคม 2554

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

27 ตุลาคม 2554

ดวงใจสันนิวาส..... รินท์ลภัส

ดวงใจสันนิวาส..... รินท์ลภัส

เรื่องย่อ .....เธอ…บัวบุษบา ฮามิลตัน แพทย์สาวในคริสต์ศตวรรรษที่ 21 ได้รับกุญแจดอกหนึ่งมาจากชายแปลกหน้า ซึ่งได้พาเธอ ‘ย้อน’ เวลากลับไปสองศตวรรษ
เขา…วิลเลียม นอร์ธแธม โจรสลัดหนุ่มแห่งคริสต์ศตวรรษที่ 17 ซึ่งผันตัวมาเป็นนักล่าอาณานิคม เพื่อช่วยเหลือหญิงที่รัก ได้ประสบเหตุที่ทำให้เขา ‘ข้าม’ เวลาไปอีกสองศตวรรษ
พรหมลิขิตชักนำให้เขาและเธอมาพบกันในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้องร่วมมือกันหาทางกลับยุคของตน โดยหารู้ไม่ว่าความใกล้ชิดสนิทสนมได้พัฒนาความสัมพันธ์ จนทั้งสองทำใจได้ยากยิ่งที่จะต้องพลัดพรากจากกัน
สุดท้ายแล้วทั้งสองจะร้างราห่างไกล เก็บทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นให้เป็นเพียงความฝัน หรืออยู่ร่วมกันในที่ซึ่ง ‘ดวงใจสันนิวาส’ มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่จะตัดสินใจ

ความเห็นส่วนตัว...พระนางคู่นี้มาจากคนละเวลาเลย แต่ทั้งคู่ข้ามเวลามาเจอกัน นางเอกได้กุญแจไขหีบ พระเอกเป็นโจรสลัดที่มาล่าอาณานิคมใหม่เพื่อช่วยคนรักที่อุ้มท้องลูกของตน วิลเลี่ยมโดนเจ้าของเกาะคือพวกชาวเผ่าจับกรอกยายัดใส่หีบลอยน้ำ คือคนเขียนตั้งประเทศขึ้นมาเองนะคะไม่ต้องไปอิงประวัติศาสตร์ใคร ทั้งคู่มาเจอกันและโดนจับในข้อหาขโมยของในท้องพระคลัง ต้องหนีและออกตามหาหีบที่ทำให้ทั้งคู่ย้อนเวลามา แต่เรื่องไม่จบแค่เจอหีบ การใกล้ชิดทำให้เกิดความรัก แต่พระเอกมีลูกเมียแล้วที่เวลาของตน จึงจะรักก็ไม่กล้า อันนี้ยกเครดิตให้พระเอกหน่อยที่พยายามซื่่อสัตย์เต็มที่แม้จะขาดๆเกินๆไปบ้าง แต่ถ้ามองมุมนางเอกก็น่าสงสารรู้ว่ารักแต่ทำอะไรไม่ได้ แถมตอนตัดใจจะกลับยุคของตนก็เกิดเรื่องที่พระเอกต้องกลับไปตามหาฆาตกรที่ฆ่าเหลนตัวเองอีก เลยต้องปลอมตัวเป็นเหลนตัวเอง นางเอกก็เลยต้องอยู่ต่อ กว่าจะตามหาคนร้ายเจอ ทั้งคู่ก็ต้องห้ามใจตัวเองมากมาย แถมจู่ๆพระเอกก็กลับยุคตัวเองโดยไม่ทันพูดคุยกับนางเอกเลย เพราะได้รู้เรื่องในอดีตหรือเรื่องของตัวเองกับภรรยาจึงต้องการกลับไปหาความจริง หลังจากรู้ความจริง ก็มีเรืองให้ทั้งพระนางต้องกลับมาใน คศ.19 อีก กว่าจะจบด้วยดีก็จบเรื่องซะแล้ว
สำหรับสำนวน การเดินเรื่อง การผูกเรื่องก็ดีนะคะ แต่มีขัดๆตรงนางเอกเป็นหมอแต่ผู้เขียนเหมือนลืมไปจนคนอ่านก็ลืมว่านางเอกเป็นหมอ จนปลายๆเอ่ยว่าเป็นหมอ คนอ่านก็ โอ๊ะหมอเนอะ คือไม่ได้กล่าวถึงเลยเหมือนไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร ก็เป็นนิยายที่ดีค่ะ อ่านได้เพลินๆ ไม่ขัดใจหรือหงุดหงิดมาก ใครชอบเรื่องย้อนยุคน่าจะถูกใจค่ะ