โดนัท..

อยู่เดวิส ซึ่งเป็นเมืองมหาลัยเนี่ย ร้านอาหารเยอะเหมือนกัน

มีทุกชาติทุกภาษา ส่วนใหญ่ร้านไหนเปิดใหม่เราก้อไปลองกันตลอด

แต่มีร้านหนึ่งที่ยังไม่ไป นั่นก้อคือร้านอาหารของเอทิโอเปีย

เปิดมานานแล้วหล่ะ แต่ก็ไม่เคยคิดอยากจะลองซะกะที

มีหลายๆ ร้านที่ลองแล้วติดใจ จนเป็นร้านประจำ อย่างอาหารเกาหลี

มีทั้งหมดสามร้าน ลองมาหมดแต่ที่ติดใจคือร้าน Mana อาหารเขาอร่อยจริง

ญี่ปุ่น เวียดนาม แม็กซิกัน อเริกัน อิตาเลี่ยน เหลือร้านอาหารลาวยังไม่มีใครเปิด

ส่วนร้านกาแฟนอกจากสตาบัคแล้ว อีกร้านที่แวะไปนั่งคือร้าน Truffy Donut

เจ้าของเป็นชาวเขมร แรกๆ ที่เจอดูไม่เป็นมิตรซะเท่าำไหร่ แต่พอไปกินบ่อยๆ

แกเริ่มจำได้ เริ่มคุยดีมีแนะนำด้วยนะ ประมาณว่าหัวดำอย่างเราต้องกิน

อันนี้อร่อย แต่หนูไม่เชื่ออ่ะ กินจนกลายเป็นลูกค้าประจำ แรกๆก้อซื้อทูโก

อย่างเดียว หลังๆ เริ่มเข้าไปนั่งในร้าน ถึงได้รู้ว่าในร้านแกบรรยากาศดีแค่ไหน

โดยเฉพาะเช้าๆ จะมีฝรั่งแก่ๆ ควงคู่กันมา แล้วมาสั่งโดนัทกาแฟกิน

สักพักพรรคพวกตามมา จากคู่ เป็นสองคู่ สาม สี่ ห้า ในที่สุดเหล่าคุณตา

คุณยายแยกกลุ่มกัน คุณตาจับกลุ่มกันคุยอยู่โต๊ะหนึ่ง เหล่าคุณยายก้อแยก

มาตั้งกลุ่มคุยอีกโต๊ะหนึ่ง (นึกถึงศาลากาแฟบ้านเรา) คุยไปจิบกาแฟไป

หัวเราะเสียงดัง มองไปทีไรเห็นรอยยิ้มจากใบหน้าเหล่าคุณตาคุณยายตลอด


นี่ไงหน้าตาโดนัท มีหลายแบบหลายรส หลายสี (แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา)




นอกจากรุ่นตารุ่นยายแล้ว ลูกค้าร้านนี้ยังเป็นเด็กๆ

ที่พ่อหรือแม่พามากินอาหารเช้า (โดนัทกะนม ง่ายดี)ดูๆไปแล้วเด็กๆชอบนะ

พอกินเสร็จ เด็กๆก้อจะแห่กันไปล้อมเครื่องสล็อตที่หยอดตังส์แล้วได้หมากฝรั่งออกมา

ดูเป็นเครื่องธรรมดาๆ แต่ทำให้เด็กๆ ที่มาจากต่างพ่อต่างแม่กัน

มารู้จักกัน คุยเรื่องเดียวกัน มีความสุขเหลือหลาย

เห็นแล้วเราก้อมีความสุขตาม แทบจะไม่

อยากลุกไปไหนเลยทีเดียวเชียวหล่ะ


อันนี้ของแม่กะป๊า แบ่งกันกิน



ส่วนคนนี้อ้วนแล้วไม่ต้องกิน

Create Date : 17 มกราคม 2555 Last Update : 18 มกราคม 2555 0:09:00 น. Counter : 1226 Pageviews.		29 comments
Share Tweet