เศร้าจัง ทรมานใจแทนเลย
อ่านจบแล้วเศร้าจริงๆ
น้ำตาไหล อยากไปซบอกร้องไห้กระซิกกระซิกกะอกป๊าวินเลยเชียว อิอิ

เรื่องป่วย ตอนนี้เรย์หายยัง
ถ้ายังไม่หายดี ก็อย่าเพิ่งเอาไปนะ
เดี๋ยวจะเป็นไปกันใหญ่


สู้เว้ยเฮ้ยอร

ตอนนี้ดีขึ้นแล้วพี่ ตัวไม่ร้อนน้ำมูกลดลงแต่เสียงยังแหบเสน่ห์อยู่

ตอนนี้ติดวินน่าดูเลยอ่ะ หมายถึงลูกน่ะไม่ใช่พี่ กร้ากๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่รู้ว่าจะโกรธไหมนะ

ทำไมไม่เขียน"เธอ"ให้ถูกต้องล่ะคะ


เราตามอ่านบล๊อกหมูเรย์มานานแล้วจ้ะ หมูเรย์น่ารักมาก แต่อ่านทีไรติดตรงคำว่า"ชั้น"กับ"เทอ"ตลอดเลยอ่ะค่ะ

55555555

คุณอย่าโกธรน่ะ
เราเพิ่งเขียนเรื่องนี้ไปใน blog ก่อนเอง
เราไม่โกธรหรอกถ้าเข้ามาเตือนดีๆ

อย่าถือสาและคิดมากเลย blog นี้เหมือนไดอารี่ที่เราเขียนให้ลูกน่ะค่ะ
ในชีวิตจริงก็มีเรียกลูกแบบนี้บ้างจริงๆ น่ะ ชั้นกะเทอเนี่ย
ส่วนเรื่องเทอก็อธิบายไปแล้วว่าทำไมเขียนคำนี้ ลองไปหาอ่านดูน่ะ

ไม่ได้อยากให้ภาษาไทยวิบัติน่ะ
เพราะถ้าอ่านดีๆ จะเห็นว่าเราเขียนคำอื่นอย่างถูกต้อง
เทอของเราก็เป็นสรรพนามที่เราใช้เรียกลูก คิดว่าไม่แปลกอะไร

เรารู้ดีว่าไม่สามารถเขียนอะไรให้ถูกใจทุกคนได้
ขอแค่คนเดียวที่จะถูกใจคือหมูเรย์ก็พอ

ยังไงก็ขอบคุณค่ะที่เตือน (แต่ขอเขียนแบบนี้ต่อไปน่ะ)

:)

สงสารน้องเรย์จังเลยค่ะเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เลยนะคะถ้าเป็นหนึ่งนะร้องไห้ก่อนลูกไปแล้วอะ

แต่มันก็ต้องมีวันนั้นสักวัน สู้ๆนะคะทั้งพี่มี๊อรและน้องเรย์เลยน้องเรย์เก่งอยู่แล้ว


อ้อ...เรื่อง เทอ นี่หนึ่งเข้าใจพี่อรนะคะน่ารักดีออกค่ะดูสนิทสนมกันดีแม่ลูก

สงสารหมูเรย์จังเลย อ่านแล้วเศร้าเลย
เป็นเดียวร้องไห้ตามลูกแน่เลยค่ะ คุณอรสู้ๆนะ

น้องน่ารักจัง เห็นแล้วสงสารจังใจ
แต่ก็สู้สู้นะคะ ทั้งคุณแม่และคุณลูก
เดี๋ยวน้องก็เลิกร้องแล้วค่ะ

แหม อ่านกะลังอินเลยเชียว
มาสะดุดตรง คคห.3 จนได้

ถ้าตามอ่านมาตลอดจริงๆ
น่าจะเคยเห็นคนมาเตือนเรื่องนี้
และมีการชี้แจงแถลงไขจากเจ้าของบล๊อคแล้วนะ

เราว่า คุณคงไม่ได้ตามอ่านตลอดจริงๆอย่างที่บอกมั้ง

เซ็งเลย เจอคคห.ของเทอเข้าไป
แล้วชั้นหงุดหงิดมากนะเทอรู้มั้ย

สู้ๆ น๊าหนูเรย์...
พี่ก้อร้องไห้แบบนี้จนปอหนึ่งเลยอ่ะ...อารมณ์แบบว่าไปโรงเรียนก้อหนุกอ่ะนะ แต่มันอยากอยู่บ้านมากกว่า...555

แม่เราก้อใจแข็งสุดๆ...เหมือนกัน

เจ๊อร
ชั้นมัวแต่หงุดหงิดจนลืมบอกเทอไปว่า
ชอบรูปลูกเทอนอนมากนะ
พุงกลมสวยเชียว 555555

หูยยตะเองอ่านแล้วสงสารเรย์มากๆๆเลยอ่า แต่ทำไงได้เนอะ ถึงเวลาแล้ว เดี๋ยวซักพักนู๋เรย์คงทำใจได้ไม่งอแง เค้าเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

ปล.ความเห็นที่ 3 เทอเป็นไรมากป่าวคะชั้นว่าถ้าเทอรับไม่ได้ที่เค้าพิมพ์อย่างนี้ก็อย่าเข้ามาอ่านให้มันเสียสุขภาพจิตเลยนะ อย่าลืมนะว่าบล็อคนี้เค้าเขียนเล่าเรื่องราวของลูกสาวเค้าไม่ใช่บล็อคประกวดเรียงความภาษาไทยนะจ๊ะเทอจ๋า

อ่านไปพลอยเครียดและสงสารด้วยอ่ะ ตอนแรกกะจะพาเด็กหัวฟูไปเนอร์สเหมือนกัน แต่กลัวเรื่องป่วยเลยพักยกไปก่อน

คิดซะว่านู๋เรย์ได้ปรับตัวก่อนเนาะ ถึงเวลาเด็กหัวฟู ๆ ก็คงร้องบ้านแตกไม่แพ้กันจ๊ะ

ชอบรูปนอนมากอ่ะ พุงกลมได้ใจ ยังไงขอให้นู๋เรย์หายไว ๆ ๆ นะ ตอนนี้เด็กป่วยกันเยอะทีเดียว สู้ ๆ จ๊ะ ^^

สงสารจริง น้องหมูเรย์ที่ น่ารัก ตามอ่านมาสักพักแล้วค่ะ ว่าแต่หมูเรย์ขวบกว่าๆ แล้วใช่ไหมเอ่ย

อ่านแล้ว ทำให้คิดถึงตอนจะส่งมัดหมี่เข้าโรงเรียน ทำใจไม่ได้......คิดถึงลูก เห็นลูกร้อง แล้ว แม่ร้องตามแหง ๆ

แงๆๆๆๆ ไม่ยอม เขียนเม้นต์แล้ว หายอ่ะ

เป็นกำลังใจให้นะตะเอง
เราไม่รู้จะปลอบยังไง ก็ได้แต่บอก
เหมือนคนอื่นๆ ว่า.....
เดี๋ยวก็ดีขึ้น

ไม่สบายหายไวๆ นะจ๊ะน้องเรย์

สู้ๆ นะจ๊ะ ทั้งแม่และลูกเลย

แม้ไม่ค่อยได้เข้ามา แต่ก็คิดถึงเสมอนะ

กอด กอด จ้า

เข้ามาให้กำลังใจคุณอรค่ะ
สุก็ส่งลูกไปเนิร์สเหมือนกันค่ะ

แม้ไม่ได้ร้องให้หนักอะไร ที่ปฎิกริยาที่ลูกต่อต้านการไปเนิร์สหนักหนาเอาการเลยทีเดียว

สู้ สู้ ค่ะ

ช่วงนี้บล๊อคหมูเรย์มีแต่เรื่องเศร้า
อยากให้หมูเรย์ยิ้มได้ตอนไปเนอร์สเร็วๆจัง
สู้ๆนะจ๊ะ อย่าร้องไห้คนดี
มี๊อรด้วยนะ

แง่ว ไม่สบายแล้วเหรอ สู้ๆนะเจ้..แต่อ่านแล้วเอ๋ยังใจอ่อนแทนเลยอ่ะ

ต้องทำใจค่ะมี๊อร สู้ๆนะคะ ไปโรงเรียนช่วงแรกนี่คุณพ่อคุณแม่ก็เครียดตามเป็นธรรมดา แถมยังต้องเจอลูกไม่สบายบ่อยอีก แต่เดี๋ยวน้องเรย์ก็จะปรับตัวได้และมีภูมิคุ้มกันมากขึ้นเองค่ะ

เอาใจช่วยนะคะ มี๊อร+ป๊าวิน
คอยตามอ่านอัพเดตหนูเรย์ไปเนิร์สตลอด ลุ้นเป็นระยะๆ อิอิ คุณอรต้องคิดแบบอุ๋ยว่าต้องมีสักวันที่ลูกเราลันล๊าไปโรงเรียนโดยไม่มีน้ำตาค่ะ ^_____^

สู้ๆนะมี๊อร เดี๋ยวปรับตัวได้ก็สบายลันล้าแล้วเนอะ

แต่นึกๆตามก็เริ่มกลัวแล้วซิ วันที่ส่งลูกไปเรียนจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย บรื๋อๆๆๆ

คุณอรและสามีรวมทั้งหมูเรย์เก่งมากเลยค่ะ ขอชื่นชมและนับถือจริงๆ อ่านไปก็คิดถึงวันที่ตัวเองจะต้องพาลูกไปโรงเรียนบ้าง ว่าถ้าวันนั้นมาถึงจะเข้มแข็งพอที่จะทำได้มั๊ย แค่คิดว่าถ้าลูกร้องไห้ตอนไปส่งคุณสามีคงรีบอุ้มกลับบ้านแทบไม่ทัน สู้ๆนะคะ

สู้ ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้
แต่เห็นหน้าหมูเรย์แล้วสงสารจริงๆ

กำลังคิดจะส่งลูกเข้าเนิร์สอยู่เหมือนกัน แต่อ่านบลอคของมี๊อรแล้ว รูเลยว่ายังไม่พร้อมแน่ๆ เป็นกำลังใจให้ทั้งมี๊อร และนู๋เรย์นะคะ สู้ๆ

ตามมาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้อรนะ

น่าสงสารเรย์จังเลย...เอ้อ..ไม่รู้ว่าถึงคิวลูกเราแล้วเราจะทำใจได้แค่ไหน..แต่อย่างว่า..ลูกเราเค้าก็ต้องเติบโต..

สู้ ๆ

น้องเรย์นอนพุงปลิ้นง่ะ....
แต่น่ารักดี อิอิ... ชอบๆๆ

ว๊า !! เพิ่งมาอ่าน Comment ตามหลัง น้ำก็เรียกน้องแก้มว่าเธอ เหมือนกันอ่ะ เราเรียกกันตั้งแต่นอนอยุ่ในท้องแล้วอ่ะคะ

มันน่ารักดีนะ น้ำมาเห็นคุณอรก็เรียกน้องเรย์ว่าเทอ ก็ดูน่ารักไปอิกแบบเนอะ...โดนส่วนตัวไม่ติดประเด็นกับคำว่า "เทอ" คะ อิอิ