โอ๊ย สงสารอ่ะ ตอนที่เรียกหม่าม้าแล้วก็ชี้ดูไปน้ำตาซึมเลย
แต่ก็ยิ้มหวานได้ ไม่เป็นไรละ

เด็กๆก็เป็นแบบนี้แหละมี๊อร...
อ๊อบก็เคยเจอเอ่เอ๊อารมณ์แบบนี้
ยืนแบบเหงาๆ เนือยๆ ที่ รร.
ชอบนั่งติดกับครูตลอด (เกือบเป็นเดือนเลย)
ไม่ยอมไปเล่นกับเพื่อนๆ
ตอนแรกก็กลัวว่าจะเข้ากับเพื่อนไม่ได้ แต่ไปซักระยะเค้าก็เริ่มดีขึ้น....

พอเรื่องนี้ดีขึ้น
ก็มีเรื่องกังวัลใหม่...
ครูฟ้องว่า ชอบตีเพื่อน...อุ้ย!!!!!
เอาอีกแล้วลูกชั้น...

อ๊อบก็เลยทำใจ ไม่ซีเรียสอะไรแล้ว
ธรรมชาติของเด็กแหละ

อ๊อบเป็นคนไม่ชอบไปส่งลูกที่ รร.เลย
เค้าจะร้องติดอ๊อบตลอด
เลยเลี่ยงซะดีกว่า.........
แต่ชอบ...ตอนไปรับ
เค้าจะยิ้มทุกครั้งที่เห็นรถอ๊อบ
แล้วรีบเด็กไปหยิบกระเป๋าของเค้าเอง
เค้าจำได้นะ...ว่ารถคันไหนของใคร

เรย์อยู่ในขั้นปรับตัวแหละ
เทอเก่งอยู่แล้วเน้อ

อ่านตอนแรก ดูน่ากลัวมากเลย
แต่สุดท้ายก็โอเคนะอร
เรย์จะรู้จักปรับตัวได้ดีกว่าคนอื่นที่ไม่ได้ไปเนิร์สนะ

เรย์สู้ๆๆ อรสู้ๆๆ

เห็นหมูเรย์ร้องไห้แล้วน้ำตาไหล --"

แง๊ว อ่านแล้วหวั้นไหวเลยพี่อร
เทอมหน้าจะพาโฒโนไปโรงเรียนแล้ว
กัวเจอสภาพแบบนี้อะ กัวร้องไห้มากกว่าลูก
กัวหลายๆเรื่องเลย ฮือๆๆๆๆๆ

หมูเรย์น่ารักมากๆ เลย คุณแม่มี๊อรสอนเก่งมากเลยอ่ะ แต่สงสารตอนที่แอบเห็นแม่แล้วร้องไห้อ่ะ น่าสงสารจังเลย ร้องไห้น่าแดงแถมยังเอามือปิดหน้าด้วย อิอิ น่าร๊ากกกกกกกก

เราว่าเป็นช่วงที่เขาปรับตัวแหละ
คือเขาเข้าใจว่าเวลานี้ควรจะมา แต่ก็ยังไม่มา เพราะเมื่อก่อนเคยอยู่แบบไม่เต็มวัน

เด็กบางคน รอผู้ปกครองมารับ เวลาเห็นผู้ปกครองของเพื่อนมารับ จะร้องตามก็มีเหมือนกัน

ถ้าวันไหนอรไปรับเป็นคนแรก วันนั้นแหละ ลูกจะดีใจสุดๆ แต่ลูกก็ต้องเรียนรู้ว่าเราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ตลอด
เราเชื่อว่าเรย์จะปรับตัวได้เร็วๆ นี้จ๊ะ

ของชุเองลูกสาวไปเนอสตั้งแต่ 5 เดือนเลยเพราะอาม่าเลี้ยงแบบเต็มๆไม่ไหวจนตอนนี้ต้นน้ำ ขวบกะอีกสี่เดือนแล้ว ชุก็เป็นแม่อีกคนนึงที่เช้าไปส่งลูกเย็นไปรับ โดยส่วนใหญ่ก็เกือบทุ่มแน่ะ พี่น้องทุกคนมีภาระหน้าที่หมด ชุเลยต้องเป็นคนรับส่งเองทุกวัน เค้ากลับเป็นคนสุดท้ายตลอดเลย มี้อรสู้สู้สู้น้าาา เป็นกำลังใจให้ทั้งแม่ทั้งลูกเลยคร่า

อ่านแล้วรู้สึกไม่อยากพาลูกไปเรียนเลย(คิดมากไปก่อนลูกยังไม่ขวบเลย) แต่ถึงยังไงก็ต้องให้เค้าเรียนรู้ศึกษาและคุ้นเคยกับโลกสังคมและคนอื่นๆด้วยแหล่ะ แต่พอถึงวันนั้นสงสัยต้องร้องไห้ตามลูกแน่เลยอ่ะ ฮือ เศร้า

แต่เรย์ทำได้อยู่แล้วล่ะ น่ารักออกอย่างนี้

อ่านแล้วเศร้าด้วยคนค่ะ เห็นเรย์หงอยแล้วรู้สึกแปลก ไม่ค่อยเห็นเรย์ในมุมนี้

แต่ก็คงจะจริงอย่างที่ครูว่าอ่ะเนาะพี่อร เค้าคงรอมานานแล้วเลยหงอยๆ ถ้าไปรับเร็วจะเป็นไหมอ่ะคะ แบบว่า ไปรับเรย์คนแรกของห้องเลยไรเงี๊ยะค่ะ

พี่อรสู้ๆ เรย์สู้ตาย

ดูคลิปแล้วน้ำตาคลอเลย หนูเรย์ร้องไห้ไปสวัสดีไป +.+ แต่ว่านึกถึงต่ายเอง ตอนเด็กๆก็จำได้ว่าร้องไห้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำไม เหมือนดีใจอ่ะ แต่ก็อยากร้องไห้ 555

น้องเรย์เก่งแล้ว สู้สู้นะคะ

โหมี๊อร พี่เอ อยากจะบอกว่า พี่เอ นั่งดู clip ย้อนไป ย้อนมา ร้องให้ตาม ตลอดอ่ะ

นึกถึง น้องไอซ์ แรก ๆ อยู่โรงเรียน ก้อแบบนี้แหระ เด็กแต่ละคนใช้เวลาปรับตัวไม่เท่ากัน ช้า บ้าง ไว บ้าง

พี่เป็นกำลังใจให้นะ สู้ สู้

ตามมาจาก FB เข้ามาอ่าน
น่าสงสารหมูเรย์จังเลย แต่คิดว่าคงหงอยเพราะรอคนมารับกลับบ้านมากกว่านะ ไม่น่ามีอะไร แต่เห็นหมูเรย์ร้องไห้แล้วเราจะร้องตามอะ น่าสงสารมากๆๆๆ
ปล.เห็นหมูเรย์กินข้าวเองได้ สงสัยได้วิชาดีมาจากเนิร์ส ดีมากๆเลยเนอะ เราเองเลี้ยงจ๊ะจ๋าทั้งวัน ยังสอนให้กินข้าวเองไม่ได้เลยอะ

มิ๊อร ตะเองทำเราน้ำตาซึมเลย คลิบตอนเรย์เห็นแม่ แล้วร้องทันที แย่เลย

เห็นคลิปแล้วสงสาร อยู่บ้านร่าเร๊ง ร่าเริง ซ่าซะทุกที่ พอเห็นหน้าหงอยๆแล้วใจไม่ดี

สงสารอ่ะ

แต่ สู้ สู้ นะคะ พี่หมูเรย์

น้องน่ารักมากค่ะ
เป็นเด็กดีด้วย เอานมไปทิ้งเองก็ได้
มีระเบียบตั้งแต่เด็กเลย

เห็นคลิปที่ร้องไห้แล้วเศร้ามากๆๆเลยอ่ะค่ะ
แต่เรย์เก่งมากๆๆนะคะ เอากล่องนมไปทิ้งด้วย
คงกำลังปรับตัว เป็นกำลังใจให้ทั้งมั๊อรและเรย์น้อยค่ะ สู้ๆ

อร..เชื่อป่ะ เราเปิดดูคลิปที่เรย์ไปเนอสฯครั้งแรก แล้วฝังใจเรามาก เราอ่ะกลัวเมแกนเป็นแบบเรย์ที่สุด เพราะเราคงรับไม่ได้อย่างแรง เนื่องจากเราเป็นแม่เต็มเวลาเลี้ยงเองด้วยงัย....แต่สุดท้าย เมแกนก็ตรงกันข้าม ทำเอาเราโล่ง

มาดูคลิปวันนี้ เราว่าเรย์เก่งนะ...แต่อย่างว่า เรย์อาจต้องการเวลาปรับตัวอีกนิดอะไร อะไรคงดีขึ้น เรารู้เลยว่า เวลาเห็นลูกร้องไห้แบบนี้ อรคงใจไม่ดีเลย แต่อยากให้คิดว่า เด็กบางคนก็เป็นแบบเรย์มาก่อน...ให้เวลาเรย์อีกนิด คงดีขึ้น

เราขอให้เรย์ปรับตัวได้เร็ว ๆ นะ อรจะได้หายห่วงแล้วก็สบายใจซะที สู้ ๆ

อ่านแล้วกังวลตามเลยอ่ะคะ กำลังว่าจะพาข้าวฟ่างไปเนอร์สอยู่แต่ยังตัดใจไม่ได้สักที กลัวหลาย ๆ อย่าง เฮ้อด้วยคน ><

น่าจะเป็นช่วงปรับตัวน่ะมี๊อร ดูจากคลิปแล้ว เรย์คงจะรู้ว่าเป็นเวลาที่จะได้กลับบ้าน รอคนมารับ พอเจอก็เลยร้องไห้ แต่เราว่าเป็นร้องไห้เพราะดีใจอ่ะ แป๊บเดียวยิ้มออกเลย

อีกเดี๋ยวจะมีกัดเพื่อนด้วย บ้างวันก็โดนกัดกลับมา เป็นวัยของเค้า เราก็ต้องทำใจ
ตอนไปรับนั่งรวมกับผปค.คนอื่น แม่น้องxxx ถามลูกว่าใครกัด น้องxxx ตอบแม่เสียงดังว่า ภูมิ กัด ... เอริ่มมม อยากจะเข้าไปขอโทษมาก แต่ที่เนอสมีจม.แจ้งไว้แล้วว่าเค้าจะไม่บอกว่าใครกัด นอกจากเราถามลูกเอง

แต่เรย์แข็งแรงอ่ะ ไม่ค่อยป่วยเลย ..

มีโอกาสได้ดูคลิป เปิดดูแล้ว น้ำตาคลอเลยค่ะ ตอนนี้ยังจำฝังใจหน้าตาเสียงร้องไห้ของนู๋เรย์อยู่เลยอ่ะ 555

เรื่องที่ทำใจลำบากที่สุด ก็คือ เห็นลูกหงอยนี่แหละ เลยทำให้ป่านนี้ ก็ยังอยู่บ้านเลี้ยงลูกต่อไป ทั้งๆที่แผนการคือ กลับมาเมืองไทยปุ๊ป จะลุยงานปั๊ป แต่ไปๆมาๆทำใจยังไม่ได้อ่ะ

แค่ดูคลิปมู๋เรย์ก็สะเทือนใจแล้ว อินสุดๆๆยังกะอยู่ในเหตุการณ์ อิ อิ

ร้องไห้ตามเด็กอะ สงสารรรรอะ เข้าใจนะ ตอนลูกพี่ไปเนริสอะ ทำงานไม่ได้เลย รอห้าโมงครึ่ง บึ่งกลับบ้านหาลูกอย่างเดียว มุ่งตรงไปหาเทอ อารมณ์คนแม่อะนะ

มี๊อรค่ะ เห็นคุณครูหมูเรย์เป็นต่างชาติ อยากรู้ว่า หมูเรย์ เค้าได้ภาษาอังกฤษไหมค่ะ จากที่ไปเรียนมา 3 เดือน เริ่มฟังรู้เรื่องบางหรือเปล่าค่ะ กำลังเลือกเนิรส์ให้ลูกเหมือนกันค่ะ

สวัสดีค่ะคุณมามี๋นู๋มี่

จากที่อ่านในสมุดพก ครูบอกแค่ว่าเรย์ตั้งใจเรียนและตอบ teacher ได้บ่อยๆ แต่ไม่ได้บอกว่าทำอะไรได้บ้าง

แต่จากที่เจอเองก็แบบเรย์ท่อง one two three ไปจน ten ได้ค่ะ

แล้วก็ชอบทำท่าอ่านหนังสือแล้วพูด A B C

วันก่อนครูเพิ่งบอกว่า teacher ถามชื่อในห้อง มีเรย์ตอบชื่อตัวเองได้อยู่คนเดียว แต่เราลองถามเรย์ที่บ้าน

แม่: what is your name?
เรย์: name
แม่: *d$@!?)(**

เอ่อ...อันนี้ไม่รู้ลูกงงหรีอแม่งง สงสัยสำเนียงแม่จะแปลกเกิ้น 5555

น้องน่าสงสารจังตอนที่หันมาเห็นคุณแม่
แล้วร้องไห้ เห็นแล้วอยากเข้าไปกอดหนูเรย์ จังเลย