แปร กร่อนอณูกลืนตนเพื่อกลับกลาย คืนและหายถอยห่างระหว่างรอ ดื่มน้ำตาให้แห้งกลางก้นบ่อ อดทนหนอนิ่งนอนฟ่อนความคิด ปะทะปะทัง...เสียงดังลั่น แยกสลายก็ไม่หวั่น ไม่ยึดติด ทระนงต้องปลดปลงทั้งชีวิต ทีละนิด ทีละหน่อย ค่อยละวาง ผ่านคืนวันเป็นไปด้วยสงบ แล้งบรรจบครบคาบอาบเรือนร่าง ชื้นไอฝน ซ่อนอยู่ใน ลมหายใจบางบาง ผอยลาร้าง จากเรือน เลือนลาไป สลับสีเหลือง - แดง แห้งขอบกรอบ ไหม้โดยรอบเร่งแรงแมงมอดไม้ รัญจวนกลิ่นความฝันชีวิตใหม่ แนบอยู่ใน “รูป- เลือน-ลับ” สลับกัน ศานติ เพียงใจ กุมภา ๕๒   Create Date : 05 มีนาคม 2552 4 comments Last Update : 5 มีนาคม 2552 18:23:48 น. Counter : 584 Pageviews. Share Tweet

ภาพ+คำ สวยงามค่ะ มาทักทายค่ะ คุณศานติสบายดีนะคะ   โดย: teansri 7 มีนาคม 2552 2:53:45 น.

สวัสดีในเช้าวันเสาร์ครับ เข้ามาทักทายและอ่านบทกลอนเช่นเคยครับ ให้ความรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง เช่น ใบไม้ ลมหายใจของผู้คน ได้กลิ่นไอของต้นไม้ ใบหญ้า และชีวิตที่เรียบง่าย ท่ามกลางธรรมชาติอันอบอุ่นแต่ไม่จีรังครับ   โดย: Insignia_Museum 7 มีนาคม 2552 6:29:05 น.

บทนี้งามมากนะคะ โดยเฉพาะวรรคนี้ "แนบอยู่ใน “รูป- เลือน-ลับ” สลับกัน" เกินจะหาคำใดมาชม   โดย: เพรง.พเยีย 7 มีนาคม 2552 9:02:22 น.

เป็นบทกวีที่...งาม ค่ะ   โดย: ร้อยคำ คณาความ 7 มีนาคม 2552 14:03:27 น.