...คำโปรยปกหน้า...

จาภัส หญิงสาวผู้หยิ่งทระนง และไม่เคยยอมให้ใคร
กฤษณ์ นายแพทย์หนุ่มอนาคตไกล "ศักดิ์ศรีคือสิ่งที่หยามไม่ได้"
เธอและเขา จะจัดการกับปัญหาหัวใจอย่างไร เมื่อความรักเดินมาถึง "ทางแยกของหัวใจ"






...ความเห็นส่วนตัว...

เล่มนี้เป็นเล่มแรกและเล่มเดียว ที่ได้รู้จักกับนามปากกา "พิณณ์อวี" เป็นเรื่องราวความรักท่ามกลางทะเลทิฐิและม่านหมอกของความไม่เข้าใจ เปิดตัวมาที่หน้าอำเภอกับปรอยฝนที่โปรยปราย พร้อมกับการหย่าร้างกันของตัวละครเอกคือจาภัสและกฤษณ์ บรรยากาศก็หม่นหมอง อารมณ์ตัวละครก็หม่นหมอง


ซึ่งออกตัวก่อนว่าค่อนข้างชอบนิยายแนวนี้ นิยายที่เริ่มต้นด้วยการเกลียดกันแล้วค่อยรัก เคยอ่านมาบ่อยจนเริ่มชิน พอได้เปลี่ยนมาอ่านแนว รักกันแล้วค่อยๆ เกลียดกันขึ้นเรื่อยๆ ทบทวีคูณ แล้วก็โดนใจดีค่ะ เพราะต้องคอยลุ้น ว่าคนที่เคยรักกันมากๆ เมื่อเกลียดกันมากๆ แล้ว มันจะกลับมารักกันได้อย่างไร


ในเรื่องของพล็อตที่มีปัญญาทางธุรกิจมาเกี่ยวข้อง ส่วนนี้เราเฉยๆ ไม่ค่อยได้สนใจซักเท่าไหร่ แต่สนใจในอารมณ์และความขัดแย้งของตัวละครเสียมากกว่า ตัวเอกหญิง คือจาภัสหรือจ๋า...ปกติ เราจะไม่ค่อยชอบตัวเอกหญิง ที่หยิ่ง ยโส ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้งซักเท่าไหร่ จะออกแนวรำคาญซะมากกว่า (แต่เป็นนิสัยพระเอก โอเค พอรับได้ อ่า สงสัยเราจะมีสองมาตรฐาน) แต่ตัวจ๋า เราชอบค่ะ ฉากหน้าหยิ่ง เย็นชา บ้างาน มั่นใจในตัวเอง ไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่น แต่เบื้องหลังฉาก พอปิดตัวปุ๊บ อยู่คนเดียวปั๊บ อารมณ์เปลี่ยนเลย ได้อารมณ์ของผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งมากๆ ร้องไห้ ผิดหวัง เสียใจ อ่อนไหว โหยหาความรัก..ต้องการคนเข้าใจ


ในขณะที่กฤษณ์หรือหมอเก้า ก็ไม่ใช่พระเอกแนวฮ๊อตฮิตของสาวๆ หล่อจริง(อันนี้ขาดไม่ได้ ถ้าพระเอกไม่หล่อ นิยายก็ขาดเสน่ห์ไปแล้ว20% จริงๆ นะ แม้ปากจะบอกว่า ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับความหล่อ แต่อ่านนิยายทีไร ถ้าบรรยายว่าพระเอกไม่หล่อ ความอยากอ่านก็หดหายไปแล้วส่วนหนึ่ง) ฐานะการงานดี แต่ถ้าเทียบไม่ได้กับฐานะของภรรยา ทำให้มีปมลึกๆ ยิ่งเมื่อเวลาที่มีปัญหากันทีไร เรื่องนี้ก็มักจะถูกสะกิดขึ้นมาอยู่เรื่อย ผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องการหัวใจ และความสนใจจากคนรัก ในขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่ง กลับมองข้ามหัวใจไป เพราะสิ่งที่คิดว่ายิ่งใหญ่กว่า คือเงิน งาน และคนงานของตัวเอง...ทุกคนที่อยู่รายล้อม มีความสำคัญที่จาภัสจะต้องดูแลและประคับประคอง แต่กลับลืมมองผู้ชายใกล้ตัว คนที่เธอควรต้องดูแลมากกว่าใคร และในที่สุด รอยร้าวเล็กๆ ก็แตกหัก ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของนิยายเรื่องนี้




ส่วนที่ชอบคือพัฒนาการทางอารมณ์ของตัวเอกสองตัว ที่หนักไปทางนางเอกเสียมากกว่า เรื่องของความรัก มันเป็นเรื่องของคนสองคนก็จริง แต่หากมีใครซักคนลดทิฐิและยอมถอยลงมาซักก้าว อาจจะมองเห็นอะไรได้เด่นชัดมากขึ้น...หมอเก้าคือผู้ชายที่สาวๆทุกคนน่าจะใฝ่ฝันหามากที่สุดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะรัก จะแค้น จะโกรธ จะเกลียด ปากบอกว่าไม่แคร์อย่างไร แต่เมื่อเรามีปัญหา ขอให้รู้เถอะว่า เขาจะมาหาในทันที และพร้อมจะยืนเคียงข้าง ปกป้องดูแลหัวใจเสมอ


ส่วนที่ไม่ค่อยชอบคือตัวเอกอีกตัว ภูมิ ...เรารู้สึกเสียดายตัวละครค่ะ เปิดตัวมาได้สวยงามตั้งแต่ต้นจนเกือบจบ และเดาว่าน่าจะเป็นความตั้งใจของคนเขียน ที่ปูทางให้เขางดงามเข้าถึงหัวใจคนอ่านและมาตลบหลังในตอนท้าย ซึ่งเราไม่ค่อยชอบตอนจบเท่าไหร่ ที่ไม่ชอบไม่ใช่เพราะเขามาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าหรอกนะคะ แต่รู้สึกขัดใจกับการแก้ปัญหาของเขา คนที่ท่าทางเก่ง ฉลาด เท่ห์ มาดมั่นมาดแมน และมั่นคงทางอารมณ์ขนาดนี้ สุดท้ายคิดแก้ปัญหาได้แค่นี้เองเหรอ ...อ่านไป ร้องได้สามคำ... ง่ะ... ง่ะ ...ง่ะ ...




...กลับคืนสู่ใจ... เป็นนิยายที่ถูกใจมากค่ะ ทำให้เราชื่นชอบพิณณ์อวีมากพอสมควรทีเดียว ชอบสำนวนและการบิ้วอารมณ์ของตัวละคร แค่ความขัดแย้งในใจของตัวเอกสองตัว ก็ตรึงอารมณ์คนอ่านอย่างเรา จนแทบจะมองข้ามส่วนอื่นๆ ตัวละครอื่นๆ ไปเลย ...เคยไปค้นหาในเนท อยากลองหานิยายเรื่องอื่นๆของเธอมาอ่านดูบ้าง แต่หลายกระแสบอกว่าเรื่องนี้คือเรื่องที่ดีที่สุดของเธอ ทำให้เราไม่กล้าลองเล่มอื่นๆของเธอเลยค่ะ เพราะคิดว่าเรื่องนี้ได้มาตรฐานสูงในใจแล้ว กลัวเรื่องอื่นจะทำให้ผิดหวัง ขอเวลาทำใจนิ๊ดนึง

Create Date : 23 มีนาคม 2553
Last Update : 30 สิงหาคม 2554 5:45:52 น.		16 comments
Counter : 3205 Pageviews.
Share Tweet