++ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้ชีวิตของเขา...เปลี่ยนไปผู้หญิงที่นำความสดใส อ่อนโยน ละเมียดละไม...มาสู่หัวใจแต่เขาไม่อาจเก็บรักษามันไว้ได้..สิ่งดีดีเหล่านี้จะต้องจากเขาไปอย่างนี้หรือเวธกา....ขอเพียงเธอจะยอมให้โอกาสอีกสักครั้งให้เขาได้บอกว่า......ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้วเขาไม่ใช่"ผู้ชายเห็นแก่ตัว"คนเดิมอีกแล้ว"ได้โปรด...อย่าจบแบบนี้เลย"++ประตูห้องปิดลง เวธกาพิงอยู่ตรงบานประตูนั้นอย่างหมดเรี่ยวแรงหญิงสาวรู้สึกถึงใบหน้าเปียกชื้นของตน..ไม่ใช่หยาดฝน แต่เป็นหยดน้ำตาโอ้..ความรัก มันเจ็บปวดได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ++"คุณฟังให้ดีดีนะ .....เวธกาผมอยากซื้อหัวใจของเซลล์คนหนึ่งของสยามธาราผมอยากรู้ว่าสิ่งที่ผมมีทั้งหมด จะมีค่าพอรึเปล่า"คราวนี้ดวงตาของคนฟังเป็นประกายวาว"คุณจะใช้เงินทั้งหมดที่คุณมี..ซื้อหัวใจผู้หญิงคนนึงงั้นหรือ""ผิดแล้วเวธกา ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องเงินซักคำ"ตาคมมองประสานนิ่ง น้ำเสียงที่พูดหนักแน่นและชัดเจน"ผมจะซื้อด้วยหัวใจของผมต่างหากมันมีค่าพอหรือเปล่า ฝากคุณไปถามให้หน่อยได้ไหม"เสียงทุ้มอ่อนโยน ดังสะท้อนไปมาอยู่ในหู แล้วกังวาลไปถึงในใจหากคนฟังได้แต่ส่ายหน้าไปมา ไม่รู้จะตอบอย่างไรความรู้สึกในใจที่เคยแบ่งออกเป็นสองข้างมาตลอดก็ยังเป็นเช่นเดิมอยู่อย่างนั้น มีทั้งที่บอกว่าใช่ และไม่ใช่มีทั้งฝ่ายที่ยอมรับและฝ่ายยังไม่สามารถยอมรับ หากจะแตกต่างกันแค่เพียงในเวลานี้ฝ่ายหนึ่งมีทีท่า ว่ากำลังจะอ่อนกำลังลงไปเรื่อยๆไม่ต้องให้ใครบอก เจ้าตัวก็รู้ว่า ฝ่ายไหนที่กำลังจะแพ้...++"ความรักแม้ไม่ใช่เกมส์ แต่ดูเหมือนจะมีความเสี่ยงอยู่ในทุกอณูของความรักถ้อยคำรักแม้ดูอบอุ่น หากแต่ผู้หญิงอย่างเรา ต้องมองให้รอบด้านและถ่องแท้หากวันใดผู้ชายที่รัก ผละมือจากไป...เราต้องยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง"++"เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงคนหนึ่ง อยากวางทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในอุ้งมือของใครซักคน คนที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง"++"บนถนนสายความรัก ไม่มีใครอยากเก่ง ทุกคนล้วนอยากเป็นคนที่ถูกรักปรารถนาให้รักนั้นมาจากใจ และให้ใจของเรากับเขาคนนั้น เคียงคู่กันนิรันทร์"++"โปรดอย่าคิดว่าเรา พร้อมจะขายทุกอย่างให้แก่คุณ ตัวกับหัวใจเราไม่ขายค่ะ"นี่คือสโลแกน ของสยามธารา++นี่คือผลงานเล่มแรกของ"กีณริน"นักเขียนโครงการ"ถนนสู่ดวงดาว"ชิงรางวัลเกียรติยศ"ทมยันตีอะวอร์ด"ที่ถ่ายทอดชีวิตของผู้หญิงเก่งกลุ่มหนึ่งอาชีพเซลล์ที่ผู้คนมองว่าต่ำต้อย เบื้องหลังความงาม ความแกร่งนั้นพวกเธอก็คือผู้หญิงธรรมดา....... ที่โหยหาความรักที่แท้จริง จากผู้ชายซักคนที่รักเธอ...ด้วยเนื้อแท้ของเธอ..มิใช่เพียงเปลือก++เป็นหนังสือที่อ่านได้เพลินๆค่ะ อ่านจบแล้วยังต้องย้อนไปดูหน้าปกอีกรอบว่าเป็นนักเขียนหน้าใหม่แน่หรือ เพราะภาษาลื่นไหล การดำเนินเรื่องไม่มีสะดุดอาจจะธรรมดาไปสักหน่อย แต่เรียกว่าดีทีเดียวสำหรับนักเขียนที่เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรก(ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอมีผลงานออกมาอีกหรือไม่)++แม้ไม่ใช่หนังสือที่โด่งดังหรือสมบูรณ์แบบ แต่ก็ถูกตาต้องใจเจ้าของบล็อกค่ะชอบความหนาของหนังสือมากๆ เพราะเจ้าของบล็อกไม่ชอบหนังสือเล่มบางๆค่ะถ้าเล่มบางๆอ่านโรมานซ์ของ เจ๊ลินน์ กราแฮม เจ้าเดียวเท่านั้น..ค่ะลองหามาอ่านกันดูนะคะ แม้ไม่ใช่หนังสือที่พลาดไม่ได้ แต่ก็สนุกที่เดียว
รักษาสุขภาพนะคะ พลอยเป็นกำลังใจให้แจงเสมอนะคะ
สร้างความร้าวฉาน โอ๋ โดนใจมากมาย
สู้ๆนะคะแจง อีกสักพักพลอยจะกลับมาค่ะ
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ขอเวลาร่ำลาเวนิช
และจัดการกับปัญหาตัวเองสักระยะค่ะ
พลอยไม่ได้หนีไปเศร้าเน้อ อย่าเป็นห่วงนะคะ
ยิ้มเข้าไว้นะคะ