BlogGang.com : : proctorray : แม่จ๋า...อย่าร้องไห้ ตอนที่ ๕ เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง

แม่จ๋า...อย่าร้องไห้ ตอนที่ ๕ เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง

“ ปี้ศรี ปี้ศรี เจ้าเอาเลข 39 ละก่อ 93 อย่างละ 10 บาทเน้อ ”

แม่ญิง รีบจอดรถถีบข้างๆ เจ้าของเสียงเอิ้นทักนั้น พลางหยิบสมุดลายไทยที่วางไว้ในตะกร้าหน้ารถจักรยาน เปิดหน้าที่เขียนตัวเลขตั้งแต่ 00 ไปจนถึง 99 แล้วก็เอาปากกาขีดกาเครื่องหมายตามหมายเลขดังกล่าวแล้ว ไม่ลืมหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ เขียนเลขดังกล่าวอีกครั้ง

39 = 10
93 = 10

ลงชื่อ ศรี

“ เอ้า ได้ละ ตั๋วละ 10 บาท ก่อหมดปอดีเน้อ คนอื่นจะซื้อเลขนี้บ่าได้ละ ปี้ขาย 10 บาทเต้าอั้น กลั๋วว่าขายบ่าหมด เดวต้องซ่อมแหมหลายตังค์ งวดแล้วปอยังแควนเข้าเจ้าเก่าพ่องอยู่ ”

อาชีพเสริมที่ไม่ถูกกฎหมายนักของแม่ญิง คือการเร่ขายหวยใต้ดินตามหมู่บ้าน ซึ่งก็ต้องแย่งลูกค้ากับแม่ค้าหวยใต้ดินรายอื่นๆ ด้วย ดีนะที่แม่ญิง มีลูกค้าขาประจำที่จะจองเลขเลี้ยงไว้หลายรายทีเดียว ทุกงวดที่เริ่มเร่ขาย จึงได้เงินพอที่จะจ่ายให้กับคนซื้อที่โชคดีเล่นถูกตัว มิหนำยังพอมีเงินหลงเหลือเป็นกำไรไม่กี่ร้อยบาทก็ยังดี แต่หากงวดไหนจะได้เยอะหน่อยเป็นหลักพันบ้าง ก็ต้องรอให้หวยมันออกตัวที่ไม่มีใครซื้อนั่นแหละ แต่ก็นานๆ ที...
..................................................................................................

เดือนเมษายนมาถึงแล้ว แม่ญิง ลูกสาว และลูกชาย ต่างสาละวนกับการทำเพิงหมาแหงนริมรั้วหน้าบ้าน ใช้เวลาเกือบสองวันเต็มๆ เพิงเล็กๆ ที่มุงด้วยหญ้าคาไม่กี่ไพ เสาทำจากไม้ไผ่รวกขุดหลุมฝังให้แน่น คานต่างๆ ก็เพียงมัดด้วยตอกเหนียวที่ริ้วให้แน่นก็แล้วเสร็จ

ที่เพิงแห่งนี้ ทั้งสามแม่ลูกจะเปิดร้านขายของในช่วงสงกรานต์ นอกจากขนมขบเคี้ยว ลูกอมหลากยี่ห้อ และปืนฉีดน้ำแล้ว ที่ขายดิบขายดีมีลูกค้าละแวกใกล้ไกล มาอุดหนุนไม่ขาดระยะ ก็เห็นจะเป็นส้มตำแบบเมืองๆ ใส่ถั่ว ใส่น้ำมะขามเปียก ฝีมือเป็นที่ยอมรับ ที่สีสันน่าทานทีเดียว เพราะแม่ญิงจะใช้มะละกอที่ใกล้สุก ซึ่งยามขูดออกมาเป็นริ้วๆ แล้ว ทำเอาคนขูดน้ำลายสอไปเหมือนกัน

ยิ่งถ้ายกเสริฟพร้อมยอดผักบุ้งนา ที่สองพี่น้อง เพิ่งจะชวนกันไปเก็บมาจากท้องทุ่งเมื่อเย็นวานยิ่งได้รสชาติใหญ่ หากรายไหนจะขอเป็นใส่ถุง ฝีมือรัดปากถุงให้แน่นหนาของลูกสาวคนโตที่คอยเป็นลูกมืออยู่ใกล้ๆ ก็ยังได้รับคำชม ส่วนไอ้ตัวเล็กขอทำหน้าที่ล้างจานอยู่ไม่ไกลออกไป

ยิ่งใกล้วันปี๋ใหม่เมือง หน้าร้านยิ่งคึกคัก เหตุเพราะอยู่ใกล้วัดนั่นเอง แขกไปใครมา ไม่ว่าจะมาติดต่อเรื่องกิจนิมนต์กับตุ๊เจ้าเพื่อไปเทศน์สืบชะตาอายุ และเรือนที่อยู่อาศัย หรือทั้งมาทานขันข้าวให้ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว หรือที่เดินทางมาจากต่างหมู่บ้าน เพื่อมารดน้ำดำหัวผู้เฒ่าผู้แก่ และคนที่นับถือ หากได้ผ่านร้านแล้ว ไม่เอิ้นทักตามประสาคนชนบทแล้ว ก็เป็นอันต้องมานั่งลิ้มชิมรสส้มตำครกนี้กันจนได้
.....................................................................................

วิถีแห่งสามชีวิตก็ดำเนินต่อไปเยี่ยงนี้ ผ่านพ้นวัน เดือน และปี ด้วยมีเสาหลักที่เปี่ยมล้นไปด้วยหัวใจกล้าแกร่งของผู้เป็นแม่ พร้อมกับลูกๆ ที่ช่วยแบ่งเบาภาระ แม้จะไม่มาก แต่ก็อยู่ในโอวาทอันดี...

……………………………………..

Create Date : 01 เมษายน 2551

Last Update : 2 เมษายน 2551 14:24:50 น.

0 comments

Counter : 429 Pageviews.